In de aanhef van het handvest van de NAVO (1949) heet het dat “de Partijen bij dit Verdrag vastbesloten zijn om de vrijheid, het gemeenschappelijk erfdeel en de beschaving van hun volken, welke zijn gegrondvest op beginselen van democratie, persoonlijke vrijheid en rechtsorde, veilig te stellen.” Dit belette niet dat Portugal onder de Salazar-dictatuur stichtend lid van het Atlantisch bondgenootschap werd. En vandaag blijken die NAVO-‘waarden’ even veel waard te zijn als in 1949.
Vrije militanten en revolutionaire leiding, een voorproefje uit “Die Überwindung der kapitalistische Moderne” (Het overwinnen van de kapitalistische moderniteit)
Een week geleden begon Turkije aan een onrechtvaardige, onrechtmatige en onverantwoorde invasie van Noord-Syrië. Daarmee pookt het land het vuur van de Syrische burgeroorlog terug op en staat de regionale en mondiale veiligheid op losse schroeven. Bovendien komen de indrukwekkende verwezenlijkingen van het democratische project Rojava in gevaar. (advies voor actie van de Belgische Koerdische beweging)
Aanstaande zaterdag is er een grote demonstratie tegen de Turkse aanval op Rojava in Keulen, Duitsland. Tot de demonstratie wordt opgeroepen met een heldere, indrukwekkende verklaring. Deze staat hieronder vertaald.: “Het gaat om de handhaving van gelijke rechten, vreedzame coëxistentie en de verdere ontwikkeling van ecologie en democratie in de regio. Dit gaat ons allemaal aan. Laten we de waarden van Rojava verdedigen, laten we de mensen daar niet alleen laten, het gaat ook om onze toekomst.”
De inval van het Turks leger in Noord-Syrië om er af te rekenen met de Koerden leidde tot tal van verontwaardigde reacties, maar de voorstellen van wat moet ondernomen worden door onze regeringen lopen nogal uiteen.
Oorlogsvliegtuigen boven ons hoofd, en voor het eerst sinds het begin van de revolutie horen we de bommen vallen in de stad Derik. Sommige vrienden bellen, ook in andere steden is de situatie hetzelfde. De Turkse staat bedreigt al geruime tijd de eco-socialistische revolutie die in Rojava aan de gang is, en vandaag de dag is hun dreiging werkelijkheid geworden. Het is geen verrassing, we hadden deze dag al maanden verwacht. Wij zijn er klaar voor en zullen deze revolutie verdedigen.
Als Internationalistische Commune van Rojava en als internationale campagne RISEUP4ROJAVA roepen we op tot een wereldwijde mobilisatie tegen een Turkse invasie in Noord-Syrië.
In 2018 verscheen een Engelstalig boek onder de titel Make Rojava green again (Maak Rojava weer groen) met een voorwoord van Debbie Bookchin en illustraties van Matt Bonner. Het boek speelt in op de activiteiten van de Internationale commune van Rojava. Daarop volgde een Franse editie in 2019 door het Atelier de création libertaire (Lyon). De Franse libertaire jurist Pierre Bance, die zich al langer met de problematiek in Rojava bezighoudt, bespreekt de bovengenoemde tekst in het licht van het bestaan van de Internationale commune.
Sinds de couppoging in 2016 heeft Erdoğan zijn greep op Turkije gestaag uitgebreid en zijn alle sectoren van de samenleving die zijn autoritaire heerschappij in twijfel willen trekken getroffen door zware repressie.
Met het bericht van afgelopen woensdag dat voor de Amerikaanse overheid Islamitische Staat (IS) verslagen is, kondigden zij ook direct de aftocht van de Amerikaanse militairen die zich in het noorden van Syrië bevinden aan. Hiermee lijkt er voor de oorlog in Syrië een nieuwe fase aan te breken, een waarbij Turkije een nieuwe hoofdrol lijkt te willen spelen. Het land dreigt namelijk al langer met acties tegen de autonome regio Federatie van Noord-Syrië (beter bekent als Rojava) in het noorden van Syrië. In februari dit jaar annexeerde Turkije het meest westelijke kanton van Rojava na een frontale aanval. De dreigingen van het moment zijn in die zin van vergelijkbare aard, maar gelden nu voor de gehele regio ten oosten van de rivier de Eufraat.
Nadat Fréderike Geerdink in 2015 vanwege haar werk als Nederlandse correspondente Turkije werd uitgezet, trok ze in 2016 naar Irak en Syrië. Ze begaf zich een jaar lang tussen strijders van de Koerdische PKK.
Journalist Fréderike Geerdink bracht een jaar bij door bij de Koerdische beweging PKK. Ze schreef er een boek over: ‘Dit Vuur Dooft Nooit’. Over het leven van de Koerdische strijders, maar vooral ook over wat hen beweegt.
Haukur Hilmarsson, een No Border-activist actief in IJsland en Griekenland, stierf op 24 februari in Afrin door een aanval van de Turkse luchtmacht. Laura Wauters schrijft hem een afscheidsbrief.
De Turkse staat intensiveert nu de bloedbaden waaraan het burgers in Afrin onderwerpt. De Turkse staat heeft de etnische zuivering in de Koerdische stad Afrin versneld door gebruik te maken van de mogelijkheid die is ontstaan door de terugtrekking van SDF, YPJ en YPG, die de intentie hebben om schade aan de burgers en zelfs grotere bloedbaden te voorkomen.
De Turkse agressie-oorlog tegen Afrin, een enclave met een grote meerderheid Koerden, duurt nu al bijna twee maanden. Meer dan 140 academici, kunstenaars, schrijvers en mensen van het middenveld lanceren een oproep aan onze politici om het stilzwijgen rond Afrin te doorbreken.
Een afdeling van de grote Amerikaanse vakbond AFL-CIO heeft een voorbeeldige resolutie aangenomen over steun aan Rojava, die als voorbeeld kan dienen voor vakbonden op de hele wereld. Daarom een vertaling.
Hieronder de tekst van een petitie op de petitie-website avaaz. Maar waarschuwing: petities veranderen op zich natuurlijk niets! We moeten ook acties en andere dingen ondernemen om druk uit te oefenen.
Zoals de Koude Oorlog in werkelijkheid warm is uitgevochten in heel wat landen in het ‘zuiden’, zo is Syrië nu het broeiende toneel van conflicten tussen verschillende grootmachten wiens rivaliteiten vooral de jongste weken tot regelrechte militaire confrontaties hebben geleid. In Syrië spelen ze met vuur.