Schurken Zonder Grenzen En Het Trans-Atlantische Vrijhandelsverdrag TTIP
De onderhandelingen vinden in het grootste geheim plaats. Onderwerp van deze maffiose wijze van beraadslaging is het vrijhandelsverdrag tussen Europa en de Verenigde Staten van Amerika (TTIP; ook bekend onder de afkorting TAFTA). Het verdrag gaat ondermeer sociale en milieunormen en normen voor voedingsmiddelen opleggen (denk bij dat laatste aan gloorkippen en genetische gemanipuleerde voedingsstoffen). Dit alles gaat ons allen rechtstreeks aan. Maar omdat hetgeen dat uitonderhandeld wordt alleen ten voordele strekt van een financiële oligarchie, worden de bevolkingen van de deelnemende landen met betrekking tot de besluitvorming erover buitengesloten. Zo werkt de maffia en zo werkten de Sovjet-Russische partijtop en fascistische regimes. Kortom, we zijn overgeleverd aan een oligarchie van schurken zonder grenzen. Ik overdrijf? Wel laten we eens kijken wat aan het Franse weekblad Marianne van 15-21 april 2016 over de gang van zaken is te ontlenen.
(Door Thom Holterman, libertaire orde) tekst bij illustratie: ‘Toch, als tandarts, wekt hij vertrouwen op…’)
Trans-Atlantisch Vrijhandelsverdrag
Op het ambtelijk vlak werken twee hoge (ambtelijke) functionarissen, een Europese en een Amerikaanse, aan de formulering van concept teksten. Voor beiden werken honderden ambtenaren en andere deelgenoten. Van Amerikaanse zijde gaat het om ongeveer 500 personen, waarvan 90 % vertegenwoordiger van het grote zakenleven. U gelooft toch niet dat die lui erop uit zijn hun best voor u te doen. Zij zijn erop uit hun eigen zakken te vullen en/of van hen die zij vertegenwoordigen.
Als alles in het geheim geschiedt, spelen dan de volksvertegenwoordigers geen rol? Wel, er waren er die voorlopige uitkomsten van de besprekingen konden inzien. Zij moesten daarvoor naar Brussel komen, technisch Engels goed beheersen en over een uitstekend geheugen beschikken, want…hen werd driekwartier gegeven om een berg papier door te nemen, zonder het recht op het maken van aantekeningen of foto’s. Daarentegen is met zekerheid te zeggen dat via personele constructies de multinationals wel toegang tot de conceptteksten hebben en tot in de punten en komma’s op de hoogte zijn wat er zich binnenskamers afspeelt. Hier geldt dus, zou ik zeggen, een omerta (geheimhoudingsplicht), een verschijnsel dat met maffia samenhangt.
Wat tot nu toe bekend is geraakt, leert dat er op het vlak van onderwerpen als milieu en gezondheid belangrijke toenaderingen tussen Europa en de VS zijn ontstaan. Dit gaat leiden tot een versoepeling van normen op het gebied van hoe met verschillende soorten afval om te gaan, de uitstoot van schadelijke gassen (waaronder die de ozonlaag aantasten) en de burgerlijke luchtvaart. Ik maak daaruit op dat de normversoepeling meer productie en handel mogelijk gaat maken en daarmee het kapitalistische destructie potentieel verhoogd. De rest? Na ons de zondvloed.
De normversoepeling speelt bijvoorbeeld in de kaart bij het zoeken en exploiteren van schaliegas. In de VS is dat toegestaan maar bijvoorbeeld in Frankrijk en Nederland niet. De huidige neoliberale regering zal zonder dat nu te laten blijken met plezier het Vrijhandelsverdrag omarmen want er wordt groei en werkgelegenheid beloofd. Als vervolgens de vraag van het exploiteren van schaliegas aan de orde komt, kan de regering of haar opvolger(s) zich verschuilen achter het verdrag: het verplicht ons om niets in de weg te leggen aan de exploitatie op straffe van een ferme schadeclaim… Een verzinsels? In het ‘echt’, gelet op soortgelijke verdragen, werkt het al zo. De Amerikaanse law firms (grote advocatenkantoren) draaien op volle toeren.
Het rad dat ons voor de ogen wordt gedraaid
Als het gaat om de belofte van groei en toenemende werkgelegenheid is het goed om het volgende te weten. De Europese Commissie baseert haar optimisme op vier (financiële) studies. Uitgerekend is dat de Europese burger mag rekenen op een jaarlijkse verhoging van zijn inkomen van 545 euro per gezin in tien jaar na het van kracht worden van het verdrag. Hier wordt u een rad voor de ogen gedraaid. Ik twijfel niet aan de intellectuele vermogens van de individuele deskundigen die aan de studie hebben meegewerkt. Maar dat wil niet zeggen dat zij in staat zijn alle negatieve effecten van het verdrag financieel door te rekenen en mee te wegen, noch om alle onzekerheden in financiële zin in te bouwen (want anders zouden ze niet onzeker zijn). Ook bij het economische model dat is gehanteerd zijn vragen te stellen.
Overigens is het zo dat eenzelfde type verheugende belofte is gedaan met betrekking tot eenzelfde type verdrag in 1994. Daarvan is men in staat geweest om achteraf te meten wat er van de beloftes is waargemaakt. Wel, de uitkomst is het omgekeerde van de belofte. In plaats van meer werkgelegenheid verdwenen er een miljoen banen in zes jaar in de VS. Tevens kon worden geconstateerd dat de macht van de vakbonden bij salarisonderhandelingen aan kracht had ingeboet, uiteraard leidend tot een negatief effect op de salarissen. In het algemeen was op te merken dat de ongelijkheid in de sfeer van de inkomens was toegenomen.
Verblind door vertrouwen laat men tegen lage kosten hier zijn bijziendheid verhelpen.
‘Dat was niet duur…’
De negatieve uitkomst van dit verdrag, kan tegen de rooskleurige verwachtingen van de Europese Commissie worden ingebracht. Er is echter nog een sterk methodologisch argument. De Europese Commissie wist door wie zij de vier studies liet verrichten. Het betrof een groep die een bepaalde, optimistische wijze van berekenen hanteerde. Zo is er inmiddels evenwel een studie door de Tufts University (Massachusetts) gepubliceerd over de mogelijke (financiële) opbrengsten van het Vrijhandelsverdrag. Deze groep gebruikt het economische model van de Verenigde Naties.
De uitkomst van die studie verschilt radicaal van de studies door de Europese Commissie gehanteerd. Zo begroot deze studie dat Europa over 10 jaar netto exportverliezen zal incasseren alsmede een verlaging van het Bruto Nationaal product. Het gaat neerkomen op een verlies van inkomen onder de arbeidende bevolking in Frankrijk oplopend tot 5500 euro per jaar. De vernietiging van banen wordt op 600 000 geschat in Europa, waarvan 130 000 in Frankrijk. Het goede nieuws ligt aan de andere kant van de oceaan. Daar zal een banengroei plaatsvinden met 783 000 stuks… De uitkomsten van studies lopen dus heel ver uit elkaar. Als beleidsmaker kies je uiteraard de groep van wie je een studie verwacht waarmee je voor de dag kan komen. De Europese Commissie wist welke keuze ze moest maken om de Europese bevolking een rad voor de ogen te draaien..
De Franse minister voor Economie, Emmanuel Macron, oud-bankdirecteur bij Rothschild, heeft onlangs een beweging opgericht (‘En Marche’) die ‘noch links noch rechts’ is, maar…
…OFFSHORE…
Mijn conclusie? De Europese Commissie houdt de Europese bevolking iets voor dat tegen haar belang in gaat. Allerlei normen en vereisten die nu nog in de weg staan aan geld verdienen, zullen worden afgebroken en het nettorendement ervan gaat naar de schurken zonder grenzen, de leiders van de multinationale bedrijven en het grote bankwezen, naast de grote law firms en ‘snelle jongens’ van offshore bedrijven. Met behulp van dit soort bedrijven zullen zij de verdiensten weten weg te sluizen via ‘Panama-constructies’, waardoor de maatschappij financieel wordt leeg gezogen en waarbij zij de bevolkingen laten opdraaien voor de negatieve effecten van hun graaizucht. En reken niet op uw regering dat die daar iets tegen zal doen, want in dit spel is een ieder direct of indirect medeplichtige.
Thom Holterman
Gegeven ontleend aan Emmanuel Lévy, ‘TAFTA, L’accord de tous les dangers’, in: het Franse weekblad Marianne van 15-21 april 2016, p. 14-19. De cartoons zijn overgenomen uit hetzelfde nummer bij een ander artikel. De Macron-cartoon stamt uit Charlie Hebdo nr. 1238 van 13 april 2016.
Recent nieuws over het verdrag TTIP zie ook de site Globalinfo.