vijf minuten…vier maanden…twee jaar…
Stel je voor dat je op de fiets op weg bent, om krentenbollen te gaan kopen bijvoorbeeld, voor als je straks met je kinderen naar het zwembad gaat. Terwijl je afremt voor het stoplicht, dat stoplicht dat ALTIJD op rood lijkt te staan en waar je ellenlang op die stroom auto’s moet wachten, staat er ineens een vent naast je die je aan je arm pakt en dwingt te stoppen.
(Foto montecruz foto cc/flickr)
Als je tegenstribbelt, en verder wilt fietsen, blijkt de man nog een paar collega’s aan de andere kant van het fietspad te hebben die zich bij hem voegen en je ander arm vastpakken, dwingen af te stappen en op de grond drukken. Als je vraagt wat dat moet word je toegesnauwd dat je je bek moet houden. Ze houden je een minuut zo vast, terwijl het stoplicht alweer op rood springt. Dan twee minuten, drie, vier, het lijkt eindeloos te duren. Na vijf minuten van je vrijheid te zijn beroofd. staan ze eindelijk op en laten je lachend los. Grapje! zeggen ze. Hoe zou jij daarop reageren?
Stel dat het geen vijf minuten duurt maar tien minuten, twintig, een uur. En niemand schiet je te hulp… Los van de lichamelijke ellende heb je dan al allemaal dingen gemist die je had moeten of willen doen. De krentenbollen, kind van school halen, nog even op de bank zitten lezen voordat je vertrekt om op tijd in het zwembad te zijn… Je zou razend worden, om wraak schreeuwen, of als je dat niet zelf kunt krijgen; aangifte bij de politie doen, in ieder geval meteen wereldkundig willen maken. Een uur van je vrijheid beroofd!
Weet je hoe lang de 21-jarige Amsterdammer Peike al in een Duits betonnen hok vastgehouden wordt? Sinds 7 juli. Dat is vandaag precies vier maanden. Dat is 4 keer 30 keer 24 uur = 2880 van die uren waar je anders zo woest van was geworden. Of 34.560 keer vijf minuten die al erg genoeg waren bij het stoplicht. Peike heeft namelijk gedemonstreerd tegen de G20 in Hamburg en zich toen verzet tegen de politie die de demonstratie aan gort kwam slaan (ik was er bij, ja). Hoewel hij zelf ontkent iets gegooid te hebben en er geen bewijs is, behalve de getuigenissen van twee politie-agenten die elkaar tegenspreken maar die in ieder geval overeenstemmen in de bewering dat ze er niet bij gewond raakten, is hij tot meer dan twee jaar celstraf veroordeeld. Naast Peike zitten er nog tientallen anderen vast, zoals de 18-jarige Fabio uit Italië, die al opgepakt en in elkaar geslagen werd voordat de demonstratie waar hij in liep überhaupt ergens aangekomen was.
Zelfs al had een van de arrestanten wat uitgespookt, want er zijn inderdaad flessen en stenen naar de robocops gegooid, of hun voertuigen en je hebt mensen die vinden dat ze dan gestraft moeten worden (die demonstranten alleen, meestal, helaas) dan is deze periode van vier maanden al veel te lang geweest om mensen tegen hun wil vast te zetten. Anders dan de onderbuik vaak denkt, is vastzitten, al is het maar vijf minuten, namelijk een gruwelijk inbreuk op al je vrijheden. Je mag niets meer zelf bepalen, krijgt eerst niets en na een paar weken slechts moeizaam wat te lezen, oneetbaar voedsel en sporadisch luchten. Je wordt de hele dag rondgekoeioneerd en als je protesteert krijg je voor het minste geringste (lijf)straf. De arrestanten moeten vrij, de politie en de autoriteiten die de G20-top in hartje Hamburg hebben willen organiseren, zijn de ware criminelen. En hun narren, degenen die steevast zitten te juichen als er mensen mishandeld en door de staat genaaid worden, zijn overigens de door de telegraaf en de belastingbetaler gesubsidieerde lutsers van geenstijl en vergelijkbare haatblogs.
Het had iedereen kunnen overkomen, wat Peike nu overkomt. Voor hetzelfde geld had ik die fles opgepakt, toen ik die waterkanonnen op een groep jongeren af zag rijden die de Ludwig Erhard Strasse blokkeerde op vrijdagmiddag 7 juli, om ze van de straat af te spuiten terwijl er verder in geen velden of wegen verkeer te bekennen was omdat dat kilometers verder al door de politie tegengehouden werd. Toen we op de stoep onze afkeer kenbaar maakten over deze daad van pure terreur (als je het nog nooit over je heen hebt gekregen, van dichtbij, heb je geen idee hoe zo’n kanon aankomt). De schutter die hoog in z´n glazen hok zat lachte zich rot om ons, draaide z’n loop en ging vervolgens met ons aan de slag. We deden, zoals dat heet, verder werkelijk helemaal niets. Als ik toen wat in mijn handen had gehad, had ik het tegen de pantserglas van zijn watertank gesmeten. Een nutteloze actie om frustratie te verwerken tegen zoveel politiemacht. Als ik daarbij de pech had gehad dat er net een arrestatieteam in de buurt was geweest, had ik nu nog in een Hamburgse cel zitten te rotten, in plaats van dit stukje te typen. Zo werden we dagenlang uitgedaagd en opgefokt, waarschijnlijk ook met het doel om vervolgens mensen te kunnen arresteren. Zo werkt repressie, en zo veegde de coalitie van SPD en Groenen die dagen de hen onwelgevallige kritische bewoners en demonstranten van straat.
Vergeet ook niet dat de mensen die in Hamburg waren bij de G20-protesten, en zeker degenen die nu nog vastzitten, een poging gedaan hebben om daadwerkelijk wat te doen tegen de verschrikkingen die onze aardbol en onszelf bedreigen. Iedereen jeremieert de hele godgansche dag over hoe erg dat allemaal wel niet is, die klimaatverandering, en dat migratieregime van Europa, en die mensenrechtenschendingen in Turkije, Mexico of Rusland. Maar als we de leiders die daarvoor verantwoordelijk zijn daadwerkelijk wat in de weg proberen te leggen, dan zijn de meeste jeremieerders nergens te bekennen. Met een verwijzing naar Joe Hill, voordat hij honderd jaar geleden door het vuurpeloton van de voorganger van Trump werd neergemaaid: Niet Zeuren, Solidariteit Organiseren!
Voor meer informatie over Peike zie hier
Over de rest van de processen hier
Geld hierheen
En alles over de G20-protesten op globalinfo hier