Lutkemeer: Bericht van boerin Trijntje
Trijntje, de boerin van biologisch akkerbouwbedrijf De Boterbloem, vertelt over deverwijde strijd om de Lutkemeerpolder en haar boerderij te behoeden voor de sloopdrift van het Amsterdamse stadsbestuur, dat daar een bedrijfsterrein op wil vestigen. Maar ze gaat niet weg. Wij ook niet!
(Door Trijntje, bron: nieuwsbrief De Boterbloem)
NB: Project Tuinen van Lutkemeer is dit weekend begonnen, kom meedoen!)
Beste Donateurs en vrienden, dank voor jullie geweldige steun gedurende de afgelopen jaren. Sinds 2017 hebben de dingen een vlucht genomen die wij niet altijd kunnen bijbenen. De bedreiging is zorgwekkender dan ooit. En elk jaar weer is het een hele klus om tuin en akkers zo te verzorgen dat er weer heerlijke producten geoogst kunnen worden. Kortom, tropenjaren. Maar geen reden om op te geven!
Niet tot onze verbazing komt de grootste bedreiging van Groen-Links. Het ontbreekt hen aan politieke moed en wil om, net als de andere coalitiepartijen, een verstandig en redelijk alternatief standpunt in te nemen. Het redden van de polder zou te veel geld kosten. Geld dat ze voor andere dingen nodig hebben. Zeggen ze.
Gelukkig is er een grote groep mensen, Behoud Lutkemeer, in verzet gekomen tegen de idiote voornemens van gemeente en projectontwikkelaar. Ook zij vinden het krankzinnig om vruchtbare aarde te vernietigen voor overbodige loodsen en kantoren terwijl er in de directe omgeving 200 ha bouwgrond beschikbaar is.
De steun die van alle kanten komt, is hartverwarmend en helpt ons om te volharden in de strijd.
We vechten tegen achterhaalde opvattingen zoals economische groei die altijd zou moeten plaats vinden ongeacht de consequenties. Dit soort van denken heeft ons in de diepste economische crisis gestort die we sinds de jaren 20 van de 20e eeuw niet meer hebben gekend. Alles en iedereen moest worden gered was het motto in 2010. Behalve de burger en zijn leefomgeving. Die mocht betalen voor die redding. En als klap op de vuurpijl kwam daar de crisis en herstelwet bij die inspraak van burgers inzake bestemmingsplannen e.d. ernstig heeft beperkt. Weg met de burger en weg met de natuur. Groei, groei en nog eens groei. En krimp voor de publieke sector!!
Ik heb vanaf de eerste dag dat ik liet weten het bedrijf van mijn grootvader en vader te willen voortzetten moeten vechten om dit voor elkaar te krijgen. Ik ben geen enkel gevecht uit de weg gegaan. Ik heb nu een prachtig bedrijf(en land) waar ik trots op ben en van hou.
Ik sta voor mijn manier van werken, leven en samenzijn op mijn land, mijn boerderij. Laat ze maar komen. Ik ga niet weg!
Lieve groet,
Trijntje