Ga naar de inhoud

Populisme? “It’s the democracy, stupid!”

Geachte redactie en lezers, U weet inmiddels dat ik als geen ander een bloedhekel heb aan dictators e.d., specifiek aan rechtsstatelijkheidsfascisten. De laatsten zijn, zoals u inmiddels kunt weten (kenbaarheidscriterium), gasten, die menen achter de schijn van wat zij noemen ‘democratie’ rechtshandelingen, rechtspleging, rechtvaardiging, rechtshandhaving (soort tucht) etc. openlijk en heimelijk mensenrechten te kunnen schenden. … Continued

3 min leestijd
Placeholder image

Geachte redactie en lezers,
U weet inmiddels dat ik als geen ander een bloedhekel heb aan dictators e.d., specifiek aan rechtsstatelijkheidsfascisten. De laatsten zijn, zoals u inmiddels kunt weten (kenbaarheidscriterium), gasten, die menen achter de schijn van wat zij noemen ‘democratie’ rechtshandelingen, rechtspleging, rechtvaardiging, rechtshandhaving (soort tucht) etc. openlijk en heimelijk mensenrechten te kunnen schenden. Khadafi is zo’n vezelwezen. Daar komt bij, dat hij een psychopaat is en zo’n geesteszieke is onvoorspelbaar, zoals de afgelopen ± anderhalve maand in Libië is gebleken en de laatste week ieder uur!
Haten kan ik niet; dat is tegen mijn aard en werkt contraproductief. Ik maak liever werk van mijn woede. Overigens is er maar één rechtsstatelijkheidsfascist, die ik in met al mijn vezels haat en u weet inmiddels wie. Ik kijk uit naar de dag waarop zijn ribben een voor een gebroken worden, zoals zijn rechtsvoorgangers deden met tè opstandige slaven.

In het asielzoekerscentrum (eufemisme voor vluchtelingen-uitzettingsconcentratiekamp) waren vele van mijn mede-lotgenoten Arabieren, ook uit Libië, maar tevens uit Eritrea, Congo, Wit-Rusland, Servië, Albanië etc.. Ik kan het lijden van die jongeren in de landen in Noord Afrika en nu in Libië in het bijzonder niet aanzien zonder flashbacks naar al die mede- kampgenoten; mijn hart draait zich dan om en ik raak dan niet zelden geëmotioneerd en down. Ik zie hun onvergetelijke gezichten voor mij en herinner hun in vertrouwen verhaalde martelingen. Dan kijk ik maar weer eens naar al die tekeningen en goede wensen (meestal Arabisch ‘vermicellischrift’), die ze voor mij als een van de oudsten in dat kamp in Kreuzlingen (koosnaampje Plaza di Nada) met liefde geproduceerd hadden. Ik doe mijn best om enkele van die grafische ontboezemingen als illustraties op te nemen in mijn boek ‘Logboek van een Asielzoeker’.

Ik heb mij nooit rechtstreeks laten verleiden tot een waardeoordeel over het geval wilders (geert zelve en de rechtszaak tegen geert); het leidt te veel af van mijn zaak. Maar nu maak ik een uitzondering. Hij en zijn kompaan leers zijn afkering om geestelijk beschadigde vluchtelingen en lichamelijk verminkten met liefde op te nemen. Dit kan ik alleen verklaren door te stellen, dat geert nooit De Liefde heeft mogen ervaren.
Uitgerekend een naamgenoot van geert in de Hoge Raad der Nederlanden zal geert op rechtsstatelijkheidsfascistische rechtspolitieke wijze doen verdwijnen, mogelijk weggeBOPZt.

Ik weet zeker dat het streven naar vrijheid (2de instinct van vezelwezens van de menselijke soort) van de Arabische jongeren en steunende ouderen in de oliestaten in Noord Afrika de jeugd alhier op Curaçao zal inspireren, want de laatsten zullen toch eens vroeg of laat de omgekolonialiseerde ketenen van 101010 dienen los te hakken. Ik zal het niet meer meemaken; ik ben tè oud.
æ
hans willems,
Beëdigd onafhankelijk misdaadverslaggever;
initiatiefnemer, oprichter en autoriteit van de ANBI
Wetenschappelijk Instituut voor Rechtsfenomenen;
rechtsstatelijkheidsf a s c i s t e njager.
http://www.geblokkeerd.door.ErnstHirschStallin.com
rshf.jager@yahoo.com