Als de politiek zich onderwerpt aan de economie, kun je de politiek wel opheffen

Veel filosofie en theorie, de praktijk komt tekort.
Waar is de burger? En de democratie?
De vertrouwenscrisis strekt zich uit over de gehéle samenleving.
“Als de politiek zich onderwerpt aan de economie, kun je de politiek wel opheffen”.
Precies, maar het ‘als’ is al realiteit.
De politiek heeft zichzelf en de burgers immers verkocht aan economie, banken, geldmarkten, kredietagentschappen en multinationals.
De kiezer schreeuwt massaal: “NEE!”, maar wordt niet gehoord. Helt de ene keer uit protest naar uiterst rechts en – als dat geen zoden aan de dijk zet – naar uiterst links. En moet vaststellen dat traditionele mechanismen en
automatismen niet meer werken.

Een mooi voorbeeld is (zoals vaak) de VS. Op gezette tijden schreeuwt het volk: “Change! Change!”
Obama, de aanbeden verlosser, die voor zijn schitterende verkiezingsbeloften zelfs de Nobelprijs ontving, kwam waarachtig aan de macht en wat volgde? Een schier eindeloos gevecht om het verhogen van het schuldenplafond. Weg waren ambities, idealen en beloften inzake een socialer beleid en een nieuwe en rechtvaardiger wereldorde.

Laten we gewoon erkennen dat het gaat om geld en macht. Dat de politiek niet méér is dan een exponent van de markt en dat de burger slechts dient als middel tot doel.