Make PEACE GREAT again!
“Ik hoop wel dat de demonstratie op 7 juli in Brussel tegen de NAVO groot wordt.” Tijdens een fietsvakantie door Noord-Duitsland bezoek ik een vriendin in Bremen. Zij haalt me met deze woorden uit de natuur en cultuur weer naar de politieke werkelijkheid. Ze begint over de twee-procentsnorm die de NAVO de lidstaten denkt te kunnen opleggen.
(Door Martin Broek, oorspronkelijk verschenen op konfrontatie)
Koud terug in Amsterdam bezoek ik een avond georganiseerd door Studenten Internationale Betrekkingen, Rood en Niet in mijn Naam. Een aftrap naar de anti-NAVO demonstratie? Enigzins. De titel is Permanente oorlog in het Midden-Oosten; is het einde in zicht? Sprekers zijn Sadet Karabulut (SP-kamerlid), Ludo de Brabander (schrijver en vredesactivist van het Vlaamse Vrede) en Sinan Can (documentaire maker, veelal over oorlog en conflict in het Midden-Oosten en Noord-Afrika).
Start
Alle drie de sprekers betogen dat je met bommen geen conflicten op kan lossen en zeker geen vrede kan brengen. Opmerkelijk is dat ze de start van de huidige conflicten allemaal ergens anders leggen. Sadet Karabulut begint op 11 september 2001, in lijn met een nieuwe brochure van de SP over de Permanente oorlog. Die maakt van de oorlog tegen Irak een onderdeel van de strijd tegen het terrorisme, terwijl die oorlog al in het najaar van 1990 begon, nooit meer ophield en in 2003 verhevigd werd.
Ludo de Brabander laat het conflict in het begin van de vorige eeuw beginnen, als de koloniale machten hun politiek met onderdrukking en geweld vorm geven. Hij haalt een stadswijk in Damascus aan die in die tijd is gebouwd omdat de Fransen hem hadden vernietigd bij het neerslaan van een opstand. (Hij schreef er al over in zijn laatste boek.)
Sinar Can doet er nog een schep bovenop. Hij verteld hoe Libië in de Romeinse tijd niet bestond, maar dat het drie afzonderlijke provincies waren. Dat die structuur altijd dominant is gebleven en nu met het uiteenvallen van het construct Libië weer aanwezig is. Als je niets doet aan de grondoorzaken blijven conflicten woekeren, was zijn boodschap.
Belangen
Staten, de elite, de 1%, ze hebben belangen te verdedigen en soms doen ze dat militair. Die belangen bestaan uit grondstoffen, invloed in landen en regio’s en beheersing van transportroutes. Waar ze alle drie nadrukkelijk aandacht aan besteden is de defensie-industrie die garen spint bij oorlogen. “Kijk naar de aandelen van Lockheed Martin als er weer bommen zijn gegooid,” zegt De Brabander, “ze schieten soms wel met 15% omhoog.” Het beroemde Militair Industrieel Complex (hoge militairen, wapenfabrikanten en politiek, MIC) van president Eisenhower is aan het werk. “Hij vergat wel een belangrijke partij. Dat zijn de wetenschap en kennisinstituten,” zegt De Brabander.
Militarisering
Militarisering loopt als een onderstroom door de avond. Dat begrip kun je omschrijven als het zoeken van militaire oplossingen voor sociaal-economische problemen. Hierbij staan dan niet veiligheid, democratie, en mensenrechten voorop, maar de bovengenoemde belangen. Deze militarisering wordt al dan niet subtiel gesteund door een belangrijk deel van de media. Deze schetst regelmatig een scheef beeld van de werkelijkheid waarin terrorisme en Rusland het argument zijn om er op aan te dringen dat de Europese NAVO uitgaven met €130 miljard! per jaar omhoog zouden moeten gaan. Hoeveel veiligheid zou je daar niet mee kunnen creëren als je het niet aan legers en wapens uitgeeft?
Zenuw
Sinar Can komt met een opmerking die de meeste open zenuwen raakt deze avond. Hij praat over Hasan uit Falluja, de stad die twee keer in puin is geschoten, en Hasan verloor jaar op jaar een kind door leukemie. Hasan sloot zich aan bij IS. “Ik kan dat begrijpen,” zegt de documentaire maker. Als een aanwezige vindt dat Hasan’s keuze verwerpelijk is en geen enkel blijk van inleving verdient, dan zegt hij dat het makkelijk praten is vanuit het comfort van Nederland. Willen begrijpen is een deel van een oplossing.
Perpetuum mobile
Zich inleven in mensen is wat Can het meeste van alle drie doet, of het nu om de ongeveer 145 kinderen van Nederlandse IS-gangers gaat, waarvan een deel dit jaar door ziekte zal sterven, of om de 2 miljoen wezen die in Irak leven als gevolg van de oorlogen en conflicten van de afgelopen decennia. Die laatste groep is ook een prima vijver om in te werven voor de strijd tegen het Westen, dat de Islam als vijand afschildert, dictators steunt en laat vallen (als dat beter uitkomt), ondemocratisch politieke leiders opdringt, wapens levert, de bezetting van Palestina steunt etc. Dat terrorisme geen oplossing biedt, dat weten wij. Maar waarom investeren we dan niet in de jeugd en in de opbouw? Waarom halen we die ‘Nederlandse’ kinderen niet terug?
Karabulut laat een onderzoek van het CATO-instituut zien waaruit blijkt dat het terrorisme alleen maar is toegenomen sinds de strijd er tegen begon. Het aantal Buitenlandse Islamistische Organisaties in de wereld is ruim verdrievoudigd, van 13 in 2000 naar 44 in 2015. Geen enkele organisatie is tot nu toe verslagen. Hier en daar is ze de kop ingedrukt om dan elders weer op te kunnen schieten. In 2000 32.000 strijders, in 2015 al 110.000. Bommen helpen blijkbaar niet. Ze worden door de terroristische organisatie vooral gebruikt om weer nieuwe strijders te mobiliseren. Je ontkomt moeilijk aan de conclusie dat er dus andere belangen gediend zijn. En zo zijn we weer rond.
Wat te doen?
De onvermijdelijke vraag, waarvoor de laatste minuten zijn gereserveerd. De SP komt met een lijstje:
Geen Nederlandse steun aan oorlog tegen terreur
Hulp in plaats van bommen
Embargo’s in plaats van wapenleveranties
Hulp voor oorlogsvluchtelingen
Druk opvoeren op landen die terrorisme steunen
Alle inzet op diplomatieke oplossingen
Karabulut voegt daar twee algemenere ideeën aan toe: organiseer je en probeer het verhaal achter de facade van het militair ingrijpen te doorgronden en te verspreiden. Sinar Can kan uit eigen ervaring zeggen dat je pensioenfondsen, verzekeraars en banken moet aanzetten tot deïnvestering in wapens. Een aanwezige pleit voor steun aan de burgergroepen in Syrië die zich keren tegen Islamisten en Assad. De Brabander is druk met het voorbereiden van de anti-NAVO-demonstratie op 7 juli en de Tegentop op 8 juli 2018.
De € 130 miljard extra (2x de hele Russische defensiebegroting) bovenop de ruim € 250 miljard per jaar, is niet in het belang van de wereld, niet in het belang van de Europese burger en niet in het belang van jou! Daarom: als het even kan, demonstreer dan mee.
Er gaat op 7 juli een bus uit Utrecht, Amsterdam en bij voldoende belangstelling uit Breda. . Aanmelden kan door middel van €7,50 over te maken op rekeningnummer NL35RABO0321512812 ten name van ROOD, jong in de SP onder vermelding van je naam en ‘Bus NAVO top’, met een mailtje erachteraan naar rood[AT]sp.nl met vermelding van rekeningnummer en aanmelding voor de bus.