110 jaar gevangenis dreigt voor tegenstanders Dakota Access Pipeline

(Door Alleen Brown. Vertaald uit het Engels en opnieuw gepubliceerd met toestemming van The Intercept een prijswinnende non-profit nieuws-organisatie toegewijd aan het ter verantwoording roepen van de machtigen door middel van onverschrokken, tegendraadse journalistiek (*). Vertaling globalinfo.nl, altijd dol op donaties. Foto Peg Hunter CC2.0/flickr)

NB: Bij het originele artikel staan prachtige foto’s van de twee hoofdpersonen in dit verhaal.

Advocaten werkzaam op het gebied van burgerrechten zeggen dat de beschuldigingen in overeenstemming zijn met de door de industrie geïnspireerde tactieken om burgers af te schrikken om deel te nemen aan protesten met directe actie of sabotage tegen olie- en gasmaatschappijen. Nu de dodelijke gevolgen van de uitstoot van CO2 steeds duidelijker worden, heeft de fossiele brandstoffenindustrie de druk op wetgevers en overheidsfunctionarissen opgevoerd om diegenen te straffen die de activiteiten van hun projecten in de weg zouden staan.

Tegelijkertijd heeft een groeiend aantal activisten zich bereid getoond om wetten te overtreden om de urgentie van de klimaatcrisis en andere milieucrises te benadrukken. Ruby Montoya en Jessica Reznicek, die beschuldigd worden van het beschadigen van pijpleidingkleppen met behulp van een snijbrander, “in brand gestoken banden en met benzine doordrenkte vodden”, maken deel uit van die trend.

De arrestaties komen meer dan twee jaar nadat Montoya, 29, en Reznicek, 38, publiekelijk de verantwoordelijkheid op zich namen voor een reeks sabotagehandelingen die volgens hen nodig waren om de rivieren en waterwegen waar de Dakota Access pijpleiding onder door loopt, te beschermen. Beide vrouwen waren betrokken bij de door de inheemse bevolking geleide strijd om de pijpleiding tegen te houden, die in 2016 en 2017 duizenden mensen naar actiekampen in North Dakota en Iowa trok.

(Foto Dark Sevier cc2.0/Flickr)

“We spreken in het openbaar om anderen in staat te stellen moedig en met een rein hart te handelen, om de infrastructuur te ontmantelen die ons onze rechten op water, land en vrijheid ontzegt”, verklaarden Montoya en Reznicek tijdens een persconferentie in juli 2017.

Ze vertelden The Intercept destijds dat ze van plan waren om een noodzakelijkheidsverdediging te gebruiken om te beargumenteren dat ze geen andere keuze hadden dan zo te handelen. De burgerrechten-advocaten zeiden dat zij niet wisten of er eerdere zo een verdediging was goedgekeurd in een federale rechtbank met betrekking tot klimaatverandering of milieukwesties. Het is echter wel gelukt om om voortgang te boeken in lagere rechtbanken, waar een handvol pijpleidingprotesteerders met succes hebben betoogd dat ze uit noodzaak hebben gehandeld.

Lauren Regan, uitvoerend directeur van het Centrum voor de Verdediging van Burgerrechten dat Montoya vertegenwoordigt, zei dat het te vroeg is om te zeggen of de activisten hun plan door zullen zetten om een noodzaakverdediging te voeren. “Het was een paar jaar geleden toen die gesprekken plaatsvonden, en nu hebben ze te maken met verplichte minimumstraffen van 10 jaar,” zei ze. De aanklachten omvatten een keer samenzwering om een energiefaciliteit te beschadigen, vier keer gebruik van brand bij de uitvoering van een misdrijf, en vier tellingen van kwaadwillig gebruik van brand.

“Ik wou dat de regering dezelfde middelen zou gebruiken om achter de oliemaatschappijen en pijpleidingmaatschappijen aan te gaan, maar daar zijn ze duidelijk niet in geïnteresseerd”, aldus Bill Quigley, een advocaat die eerder Montoya en Reznicek vertegenwoordigde. “Ze moeten niet vervolgd worden, maar geprezen worden. Ze proberen de vernietiging van de mensheid tegen te houden.”

{youtube}kuZcx2zEo4k{/youtube}

Tegen elke persoonlijke prijs

Drie jaar geleden werden pogingen om de Dakota Access pijpleiding in Noord-Dakota te blokkeren, beantwoord met waterkanonnen, traangas en rubberen kogels bij een grootschalige operatie van de politie, uitgevoerd in samenwerking met het pijpleidingbedrijf Energy Transfer Partners. Tegenstanders van de pijpleiding, onder leiding van leden van de Standing Rock Sioux stam, waren bezorgd over de mogelijkheid dat het project het drinkwater van het nabijgelegen reservaat zou kunnen verontreinigen, terwijl de gevolgen voor de klimaatverandering nog groter zouden zijn.

In Iowa ontstond een minder omvangrijk verzet. Reznicek, die al lang een actief lid was van de afdeling Des Moines van de Catholic Worker, was samen met Montoya medeoprichter van een organisatie genaamd Mississippi Stand. De groep voerde protesten uit op bouwplaatsen langs de pijpleiding in Iowa.

In het voorjaar van 2017 had het pijpleidingenbedrijf echter de waterbeschermingsactivisten overwonnen; de bouw was bijna voltooid en de kampen waren grotendeels geruimd. Op dat moment werd een reeks bovengrondse kleppen langs het pijpleidingtraject doorboord met behulp van lasgereedschap.

Als reactie daarop lanceerde het huurlingveiligheidsbedrijf TigerSwan een sleepnet in meerdere staten om de saboteurs op te sporen, die zij eco-terroristen noemden. Montoya en Reznicek waren hun hoofdverdachten, maar de interne rapporten die TigerSwan aan Energy Transfer Partners stuurde, beschreven ook hoe het veiligheidspersoneel ook een heel stel andere activisten verdacht.

Zij benaderden buren van pijpleidingtegenstanders en lokale ondernemingen voor hulp in hun onderzoek. Zij bespioneerden het prive huis van een Inheems echtpaar en fotografeerden hun bezit. Een contractant van TigerSwan die zich voordeed als waterbeschermer verzamelde informatie over Montoya en Reznicek van pijpleidingsverdedigers die geloofden dat hij aan hun kant stond. De documenten tonen herhaalde gevallen van het bedrijf dat probeert om informatie aan lokale en federale onderzoekers toe te steken.

“Gevangenschap doet er niet toe als we geen schoon water hebben.”

Nadat The Intercept ze om commentaar vroeg over de documenten van TigerSwan, riepen Montoya en Reznicek journalisten bijeen bij het Bureau van de Raad van Nutsbedrijven van Iowa. Zij beschreven het reizen van provincie naar provincie om gaten in pijpleidingskleppen te branden en in sommige gevallen brand te stichten bij apparatuur – handelingen die volgens hen de voltooiing van de pijpleiding verhinderde. Zij verklaarden dat zij pas sabotage toe gingen passen nadat alle andere wegen waren uitgeput en dat ze waren gestopt toen er olie door de pijpleiding begon te stromen.

Voor de draaiende camera’s gebruikten ze een breekijzer om het bord van Iowa Utilities te ontmantelen en werden ter plaatse gearresteerd. Ze werden beschuldigd van een vierde graads criminele overtreding wegens het beschadigen van het bord.

“Ik denk dat dit een laatste kans was om mijn zaak te bepleiten in een systeem waar ik geen vertrouwen in heb. Dit creëerde een soort gevoel van een platform te hebben om dit gesprek tenminste voort te zetten,” zei Reznicek toentertijd in een interview met The Intercept. “Het gaat er echt om deze pijpleiding te stoppen. En kennelijk tegen elke persoonlijke prijs”.

“Gevangenschap doet er niet toe als we geen schoon water hebben,” voegde Montoya er aan toe.

Tot hun verbazing werden er geen aanklachten ingediend in verband met hun bekentenis en ging het leven verder. Montoya begon les te geven aan een vrije school in Arizona en Reznicek bracht tijd door in een klooster.

Verwijder ze uit de genenpool

Op een conferentie van de energiesector in 2018 noemde Kelcy Warren, CEO en bestuursvoorzitter van Energy Transfer, de acties van Reznicek en Montoya. “Ik denk dat je het hebt over iemand die uit de genenpool verwijderd moet worden,” zei hij.

De olie-industrie gebruikte de sabotagehandelingen om te pleiten voor hard optreden tegen de tegenstanders van de pijpleiding. In 2017 introduceerde de Amerikaanse Legislative Exchange Council modelwetgeving die de straffen zou verzwaren voor iedereen die zich met de activiteiten van de olie-industrie bemoeit. Iowa en ten minste zeven andere staten hebben daarmee verband houdende anti-protestwetten aangenomen. Meer recentelijk hebben lobbyisten uit de industrie, evenals leden van de Trump-regering, federale wetgeving voorgesteld om er een misdrijf van te maken om de aanleg van pijpleidingen te verhinderen. De meeste wetgevende voorstellen zijn breed genoeg gesteld om ook individuen te treffen die geen vernielingen begaan hebben.

Sinds de ingebruikname, heeft de Dakota Access pijpleiding ondertussen minstens 10 lekkages gekend, en in juni van dit jaar kondigde Energy Transfer plannen aan om de capaciteit van de pijpleiding bijna te gaan verdubbelen. Een recent onderzoeksrapport wees uit dat de huidige infrastructuur voor fossiele brandstoffen de mensheid opzadelt met met minder dan 50 procent kans om een onbeheersbare klimaatcrises te vermijden.

“Tijdens de ingebruikname van DAPL, was er een klein aantal lekkages die allen werden gemeld,” zei de woordvoerder Vicki Granado van de Energy Transfer. “Nochtans, kwamen die voor of binnen onze eigen gebouwen of in gebieden die van een beschermende laag waren voorzien vanwege het werk dat we daar uitvoerden”.

Gevraagd naar de arrestaties van Montoya en Reznicek, voegde zij toe, ,,wij eerbiedigen de rechten die wij allen als Amerikanen hebben om onze individuele meningen wettig uit te drukken. Nochtans, wanneer die adviezen acties impliceren die over de streep gaan en onwettig worden, dan is dat een zaak voor wetshandhaving en voor ons rechtssysteem.”.

Parallel aan het lobbyen van de industrie hebben tegenstanders van fossiele brandstoffen hun eigen inspanningen voortgezet om juridische precedenten te scheppen die het protest beschermen. “De status van de noodzaak als verdediging in klimaatzaken is groeiende en wordt steeds meer geaccepteerd door de rechtbanken in het hele land”, aldus Quigley.

In Massachusetts hebben tegenstanders van de pijpleiding het grootste succes gehad bij de verdediging van hun zaak met gebruik van klimaatnoodzaak. In maart 2018 oordeelde een rechter dat 13 tegenstanders van een Spectra-gaspijpleiding niet verantwoordelijk zijn voor de civiele kosten die verband houden met hun pogingen om de aanleg van de pijpleiding te blokkeren, omdat het milieurisico dat de pijpleiding met zich meebrengt hun acties noodzakelijk maakte.

De verdediging is nog niet ingezet in een strafzaak, maar dat zal snel veranderen. In Washington werd Ken Ward veroordeeld wegens inbraak voor zijn deelname aan een poging om kleppen dicht te draaien op vijf pijpleidingen van olie(teer)zanden op verschillende plekken in de VS. Ward ging in beroep omdat zijn grondwettelijk recht op verdediging was geschonden omdat de rechter bewijs van de klimaatcrisis die hij had voorgelegd om de noodzaak van zijn optreden te bewijzen, heeft afgewezen. Een hof van beroep stemde ermee in, en in september weigerde het Hooggerechtshof van Washington het besluit te herzien. Deze winter wordt een nieuw proces verwacht.

Ondertussen, zijn de strengste straffen voor deelnemers aan de beweging tegen de Dakota Access pijpleiding voor rekening gekomen van Inheemse tegenstanders. Red Fawn Fallis, bijvoorbeeld, werd geconfronteerd met een mogelijk levenslange gevangenisstraf nadat een pistool dat ze bij zich had afging toen ze door de politie tegen de grond werd gewerkt. De Oglala Lakota Sioux waterbeschermer zit een straf van vijf jaar uit.

Cadeautjes aan de fossiele brandstoffenindustrie

Montoya’s advocaten verzochten het Amerikaanse advocatenkantoor haar toe te staan zichzelf aan te geven als er een aanklacht werd ingediend. In plaats daarvan werd ze op 27 september bij haar thuis in Arizona gearresteerd. Reznicek was in staat om via een openbare verdediger te onderhandelen over een overgave nadat hij van Montoya’s arrestatie had vernomen.

Het is onduidelijk waarom het onderzoek meer dan twee jaar heeft geduurd, maar een mogelijke historische parallel is te vinden in een reeks van arrestaties in het midden van de jaren 2000, tijdens een periode die bekend staat als de Green Scare. De wetshandhavers arresteerden milieuactivisten die beschuldigd werden van betrokkenheid bij brandstichtingen, jaren nadat zij de vermeende misdaden hadden gepleegd. De FBI had die tijd gebruikt om zaken op te bouwen tegen een groot aantal actoren. “Gebaseerd op ervaringen uit het verleden en gebaseerd op enkele andere aanwijzingen die ik zie, maak ik me zeker zorgen dat er misschien meer dan twee verdachten zijn, maar dat is echte speculatie”, aldus Regan, die veel Green Scare-verdachten vertegenwoordigde.

In de aanklacht tegen Reznicek en Montoya staat geschreven dat de daden werden uitgevoerd “met andere personen die bekend en onbekend zijn bij de Grand Jury”. In een interview kort na hun bekentenis zei Reznicek tegen The Intercept: “Op geen enkel moment was er iemand anders betrokken bij deze activiteiten. Zelfs niet voor advies. Nergens mee”

Een woordvoerder van het U.S. Attorney’s Office van het Southern District van Iowa weigerde commentaar te geven.

Regan noemde de aanklacht tegen Reznicek en Montoya een bewijs dat de wetgevingsinitiatieven van de industrie een public relations-stunt zijn. “Wat deze aanklachten voor mij aantonen is dat de staat geen van deze cadeautjes aan de fossiele brandstoffenindustrie nodig heeft. De bestaande misdaden zijn meer dan voldoende, want het is duidelijk dat ‘kwaadwillig gebruik van vuur’ geen misdaad is die door ALEC is opgesteld,” zei Regan. (**)

Montoya zit nog steeds in de gevangenis in Arizona, in afwachting van een hoorzitting, terwijl Reznicek begin oktober werd vrijgelaten op borg, en nu huisarrest heeft met een enkelband. Haar rechtszaak staat gepland voor 2 December.

Update: 4 oktober 2019, 12.00 uur ET.

Dit artikel is bijgewerkt met een verklaring van Energy Transfer.

————-

(* By Alleen Brown. Translated from English and republished with permission from *The Intercept* an award-winning nonprofit news organization dedicated to holding the powerful accountable through fearless, adversarial journalism)

**) Toevoeging globalinfo: Over ALEC, oftewel hoe bedrijven hoe de grote bedrijven nieuwe wetten voorkoken om van kritische burgers af te komen, zie de website ALEC exposed

Meer over dat private beveiligingsbedrijf TigerSwan lees je hier en dit eerdere bericht in het Nederlands