Half lege valreep Brexit-deal
Op de valreep, letterlijk, is er dan toch nog een soort handelsovereenkomst tussen het VK en de EU gesloten. Ze hadden sinds het referendum in 2016 de kans om wat uit te onderhandelen, maar hebben tot de laatste dage gewacht en dan nog maar een vaag deel-akkoord bereikt. Daarmee kan voorkomen worden dat ze zonder enige afspraak uit elkaar gaan, en het VK voor de EU het status zou hebben van elk ander land (waar ze geen handelsakkoord mee hebben) en andersom. Nu zijn er dus alsnog wat knopen doorgehakt, terwijl de feestdagen aanbreken en geen parlement nog wat zinnigs mee kan doen. Maar wat is er dan afgesproken?
(Door globalinfo, die best donateurs lust, foto Duncan C, CC2.0/Flickr)
De Financial Times (FT) doet een snel overzicht.
Grootste struikelblok waren afspraken over visserij; welke visgronden mogen door wie leeggehaald worden? De FT merkt op dat het aandeel van deze bedrijfstak voor de Britse economie ‘minder is dan dat van warenhuisketen Harrods’ maar het belang voor de vissersgemeenschappen aan de kust juist groot, en daarom een handelsakkoord bijna torpedeerde.
Maar nu kan ‘het zakenleven’ gerust ademhalen. De sectoren die het meest profiteren zijn die van de ‘kwetsbare export’zoals autoproducenten. Die sector heeft drie keer zoveel mensen in dienst, vergeleken met de visserij maar had belang bij een goede afspraak over heffingen op de import van onderdelen.
Er is nog geen overeenkomst over de (handel in) diensten, waar vreemd genoeg ook het bankwezen en dus de City onder vallen (want: financiële dienstverlening). De FT adviseert daarom dat er een soort stopverfoplossing komt totdat er verdere deals zijn gemaakt in de vorm van ‘pan-European trade passports’. Ondertussen is de koers van het Britse Pond, dat nogal was gedipt de laatste dagen, weer flink opgeveerd.
Hetzelfde geschiedde met de aandelen van Britse bedrijven die vooral op de binnenlandse markt gericht zijn. Big business hoopt nu op een “post-pandemic consumer spending splurge” (dus koopgekte als de pandemie achter de rug is) wat Mammon verhoedde en waarschijnlijk ook niet gaat gebeuren, want je hoeft er tegenwoordig weliswaar geen geld voor te hebben, en er zijn genoeg kredietverschaffers voorhanden maar om je nog dieper in de schulden te steken zullen consumenten vooral het vertrouwen moeten hebben dat het daarna beter met ze zal gaan.
En verder waarschuwt de zakenkrant dat de voordelen van deze overeenkomt “niet moeten worden overdreven”. De kosten aan de grens zullen sterk stijgen. Het effect van Brexit op langere termijn wordt met twee procentpunten gereduceerd, is de inschatting; van 6 naar 4 procent, volgens het Office for Budget Responsibility (de Britse NIBUD). Het wachten is nu op het oplopen van de investeringen in Britse bedrijven, die sinds de Brexit-stem in 2016 stil liggen. Maar de onzekerheid die de investeringen dwars zitten zijn nog lang niet opgelost en in mei zijn er alweer verkiezingen waarbij of waarna de Schotse onafhankelijkheid weer fors op de agenda zal staan.
Bovendien is de overeenkomst dermate mager (‘a minimal trade deal’) dat het veel meer op een ‘hard brexit’ lijkt dan veel kiezers in 2016 waarschijnlijk hadden gehoopt. Alles zal nu afhangen van een toekomstige overeenkomst over (financiële) diensten. Tot zover de Financial Times.
in The Guardian staat een striemend redactioneel
Only irresponsible demagogues, delusional ideologues and maverick bluffers pretended that Britain should attempt to walk away from its most important strategic alliance with no partnership agreement. Sadly, Boris Johnson has played each of those roles.
En Boris heeft het nu bewust zo gespeeld dat het parlement nauwelijks meer een rol kan hebben
Trade volumes will decrease. Supply chains will be disrupted. Jobs will be lost. Those are intrinsic features of the hard Brexit model mandated by Mr Johnson.