De echte plunderingen zijn nooit nieuws
Het is haast een open deur, de constatering dat de meeste media helemaal wild gaan – met name rioolexemplaren als de Telegraaf en hun kloon Geenstijl, als er een keer door demonstranten ‘geweld’ wordt gebruikt. En als daarbij dan een winkel geplunderd wordt, hebben ze het dagenlang nergens anders over en proberen ze zoveel mogelijk daders bij de politie aan te geven. Ondertussen wordt de werkelijke grootschalige glunderpartij, zoals die van de BV Nederland, volstrekt genegeerd.
(Door Kees Stad geschreven voor konfrontatie, foto Min BuZa, CC2.0/Flickr)
Nu Rutte de sterke strenge man aan het spelen is bij de EU-onderhandelingen over de collectieve oplossing voor de economische crisis die er al is en die straks helemaal los zal gaan, zou je wensen dat media hun huiswerk eens deden. Wat je ook bijna zou wensen, maar dan toch maar niet, is dat Nederland eens slachtoffer van een goeie ramp zou zijn en dan de hulp van de omringende landen nodig zou hebben. Dat ze dan zeggen: hmmm… vanwege je beleid als belastingparadijs moet je je eigen broek maar eens ophouden, en we kunnen wel wat schuiven maar dan als lening met rente, en wel snel terugbetalen.
In een artikel van het Amerikaanse linkse tijdschrift Jacobin wordt voorgerekend hoeveel geld ‘we’ kwijt zijn doordat multinationals een groot deel van hun belastingen niet betalen. Dat kost overheden naar schatting zo’n biljoen dollar (1000 miljard) per jaar. Dat is een bekend verhaal, zo bekend dat we geneigd zijn de schouders ervoor op te halen. Het is nu eenmaal zo, wat kan je eraan doen? Ik weet wel wat: Rutte op een kar hijsen en met pek en veren bedelven. Het ontluisterende grafiekje bij het artikel laat zien welk land ‘by far’ de grootste moot aan belastingontwijking mogelijk maakt: Nederland, de Low Countries, over plunderen gesproken.
Of neem dat bedrijf Wirecard, hebben we daar iets over kunnen lezen in reguliere media? Keurig Duits beursgenoteerd ‘fintech’ bedrijf, dat bijna 2 miljard euro op zijn balans had staan die helemaal niet bestond. De CEO’s zijn op de vlucht geslagen en het bedrijf gaat op de fles (aandelen keldereden van ruim 100 naar 3 euro). Maar het interessante aan dit schandaal is natuurlijk dat het bedrijf jarenlang heeft gedraaid met goedkeuring van de accountants. Dat was het internationale bedrijf EY, voorheen Ernst & Young, die na het debacle van hun vorige klant (Lehmann, belletje rinkelt?) zich om liet dopen tot EY… Of de 13 miljard boete die Apple kennelijk toch niet aan de EU hoeft te betalen. Daar zou je de kranten en zenders en websites mee moeten openen toch, en dan dagenlang doorgaan over hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen, en nog eens goed uiteenzetten waar die boete ook alweer voor was… Maar niets van dit alles. Stel nu dat we in plaats van keurig met een bordje te staan bij het beeld van JP Coen of Piet Heyn of welke massamoordenaar ook, we onze woede zouden hebben gebotvierd op, ik noem maar een zijweg, een kantoor van ABN-AMRO? (hier hoopt de schrijver dat een of andere kwezel hem uitdaagt met de opmerking; wat heeft die nu met de VOC te maken?!) De media zouden geheel uit hun bolletje gaan en ons persoonlijk aan de schandpaal willen nagelen.
Ondertussen is het echte nieuws dat buiten beeld blijft natuurlijk het jongste SOFI-rapport van de VN over de staat van de ondervoeding in de wereld. Ik zal het maar meteen verklappen: die stijgt weer. Terwijl de aandeelhouders van alle multinationals zich een nieuwe ronde exorbitante uitkeringen veroorloven neemt het aantal ondervoede mensen op deze aardbol weer langzaam toe. Er was even een dalende lijn te zien, van 2005 tot 2014 nam het aantal ondervoede mensen langzaam af, maar sinds 2015 gaat de lijn weer omhoog. Er zijn nu 690 miljoen mensen op deze wereld ondervoed, en een kwart van de wereldbevolking heeft qua voedsel geen veilige situatie. Meer dan 1,5 miljard mensen kunnen niet dagelijks de minimale voeding krijgen die voor hun gezond voortbestaan nodig is, en zo’n 3 miljard mensen heeft geen toegang tot voldoende gevarieerde voeding. (Le Monde, 16 juli 2020)
In de sahel-zone dreigt nu direct een hongersnood van ‘ongekende proporties’. Door de ‘perfect storm’ van kapitalisme, klimaatverandering, coronacrisis en oorlogen loopt een groot deel van de bevolking de kans om getroffen te worden. In Le Monde (16 juli 2020), zo‘n krant die doorgaans wel weet wat er belangrijk is en wat niet, wordt Jean-Francois Riffaud geciteerd, van de NGO Action Contre le Faim. Hij benadrukt dat er genoeg voedsel op de wereld is om iedereen te voeden, maar dat het kennelijk niet daar terecht komt waar het nodig is. Een van de redenen voor de komende hongersnood is dat zaaigoed in handen is van een paar grote bedrijven die er goed aan willen verdienen en er mee speculeren.
Waarom gebeurt er niets, terwijl deze ramp gewoon aangekondigd wordt, en trouwens ook zonder corona structureel door blijft gaan? Onze overheden zijn volledig gefixeerd op de crisis in hun eigen economie, de enigen die bezig zijn met ondervoeding over de grenzen heen, zijn de ngo’s volgens Riffaud.
Het rapport van de VN wijst ook op de enorme kosten aan gezondheidsschade en klimaat die door het falende voedselsysteem ontstaan. (respectievelijk 1300 en 1700 miljard per jaar) die voor een groot deel bespaard zouden worden, als we een gezonde voedselsituatie tot stand zouden brengen. Stel je eens voor dat al die komplotgekkies en Baudetten zich op dat schandaal zouden werpen…