links

In Athene kwamen internationale progressieve leiders samen, waaronder Ece Temelkuran, Jeremy Corbyn en Yanis Varoufakis. Hun tekst roep de wereld op tot gezond verstand en voorziet in een wereldwijd veiligheidskader dat zich inzet voor het deëscaleren van de spanningen in de wereld.

De Duitse hoofdstad biedt al een jaar of dertig plaats aan een heftige en grote revolutionaire 1 Mei demonstratie. Ook dit jaar zal die weer groot en strijdbaar zijn. Er wordt door verschillende linkse organisaties toe opgeroepen. Hier een vertaling van de oproep voor een ‘anarchistisch blok’. Onderaan dit bericht nog een korte stuk geschiedschrijving van de 1e Mei in Berlijn.

De Roemeense sociologe Enikő Vincze belicht de gevolgen van de oorlog in Oekraïne vanuit links in Roemenië . “Zolang ik het nog meemaak, hoop ik dat ik de kracht heb om bij te dragen aan de verbeelding van een alternatief voor het gemilitariseerde kapitalisme - door het omarmen van een antiracistisch, antinationalistisch en antifascistisch democratisch socialistisch internationalisme.”

De presidentiële verkiezingen zijn, de eerste ronde althans, zoals verwacht werd gewonnen door de regerende neoliberale Emmanuel Macron. Tweede werd, evenals in 2017, de extreemrechtse Le Pen  en die gaan nu een tweede ronde in op 24 april. Opvallend veel gerenommeerde partijen haalden de kiesdrempel niet en dreigen failliet te gaan. De linkse Melenchon deed het onverwacht goed en had de 2e plek kunnen halen als er niet nog vier linkse kandidaten mee hadden gedaan.

Binnen enkele dagen dus de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen. In een eerdere bijdrage beschreven we reeds hoeveel macht een Franse president wel heeft. Die verkiezingen zijn dus niet zo onbelangrijk, en als een extreemrechtse kandidate als Marine Le Pen president zou worden zou dat voor zeer nefaste gevolgen kunnen zorgen. Wat stelt de linkerzijde daar tegenover?

De partijen die in het Europees parlement de fractie Verenigd Links (GUE/NGL) vormen blijken niet gemakkelijk tot een gemeenschappelijke stellingname te komen over de oorlog in Oekraïne. De Russische inval dateert van 24 februari, pas op 28 maart verscheen een eerder summier standpunt, echter ook maar ondertekend door 14 van de 39 linkse parlementsleden. [1] Het is ook niet zo duidelijk of de handtekeningen steeds de hele partij engageren, of alleen die van de ondertekenaars. [2] Ook eerder al bleek er weinig eensgezindheid binnen Verenigd Links toen het Europees parlement stemde over een resolutie die weliswaar de Russische inval veroordeelt, maar terzelfder tijd ook de NAVO aanprijst als een garantie voor de vrede en de toenemende militarisering van de EU zelf ophemelt.

Door onderzoek van organisaties die de familieleden van de vermiste studenten steunen, is nu vernietigend bewijs geleverd voor de medeplichtigheid van Mexicaanse autoriteiten bij de verdwijning van 43 linkse studenten in 2014.

Anarchisme, een geloofssysteem of een cluster bijzondere sociale en politieke uitgangspunten omtrent mens en maatschappij? Heb ik het goed begrepen dan houdt de Belgische auteur van het onlangs verschenen boek getiteld Anarchisme van Bakoenin tot de commons, Ludo Abicht, het op het laatste. Liberalisme en socialisme kunnen overigens ook voor een geloofssysteem worden gehouden, of voor een cluster bijzondere sociale en politieke uitgangspunten omtrent mens en maatschappij.

Recensie van het boek van William I. Robinson, The Global Police State [London, UK: Pluto Press, 2020]

Met de huidige aantallen van 13.000 (FNV) en 3.000 (CNV) vakbondsleden onder de 25 jaar, ligt de conclusie voor de hand dat de pogingen om het tij te keren, weinig of geen blijvend effect sorteren. Meest recente pogingen zijn Young & United (FNV, sinds 2014) en Probeer de bond (CNV Vakmensen, sinds circa 2011).

Natuurlijk, ze had illustere voorgangsters. In de jaren 70 was daar bijvoorbeeld Ulrike Meinhof, de vermaarde journaliste die carrière, echtgenoot, haar tweeling en uiteindelijk haar leven opgaf voor wat zij zag als de idealen en strategische behoeften van de West-Duitse stadsguerrilla. Desondanks was het even verbazingwekkend als intrigerend toen de Denekampse Tanja Nijmeijer besloot de gewapende strijd op te pakken voor de Colombiaanse guerrillabeweging FARC. Nu heeft zij een boek geschreven over haar ervaringen in dienst van die rebellenbeweging.

Nu in zijn geheel op de website van Arte te bekijken: de documentaire naar het boek van Didier Eribon, over het Reims van zijn ouders, en hun klasse, ooit allemaal links, later uit wanhoop Front Nationaal gaan stemmen.

Bij de Bondsdagverkiezingen van 26 september behaalde Die Linke een barslecht resultaat. Voor de partij stemden nog 2,3 miljoen mensen, 2 miljoen minder dan in 2017. Volgens analisten zouden van deze 2 miljoen er 820.000 voor de SPD gestemd hebben, 610.000 voor de Grünen en 520.000 zouden niet zijn gaan stemmen. [leestijd 15 minuten]

In het Zwitserse St-Imier zal op 28-31 juli 2022 de 150ste verjaardag van het congres in St-Imier in 1872 worden gevierd, het congres waarin de Anti-autoritaire Internationale werd geboren. Het gaat hier om de gebeurtenis die de geboorte markeert van de georganiseerde anarchistische beweging, zo luidt de aankondiging van de bijeenkomst in 2022. Op de site Anarchy 2022 wordt  daar het volgende aan toegevoegd, dat ik hieronder vertaal. [ThH]

Ondanks haar revolutionaire retoriek, heeft de Nicaraguaanse regering een beleid gevoerd dat afwijkt van de socialistische wortels van de Sandinisten.

In het tweede weekend van september is er een omvangrijk links politiek festival in Oostende. Met een indrukwekkend programma.

Op zondag 6 juni gingen de Peruanen naar de stembus om te kiezen tussen de presidentskandidaten Keiko Fujimori en Pedro Castillo. [1] De verkiezingen vonden plaats in een gepolariseerde sfeer. Enerzijds presenteerden het Fujimorisme [2] en Peruviaans rechts - met de steun van de groepen die aan de macht zijn - zich als het alternatief om het land te redden van de 'communistische dreiging'. Aan de andere kant had Castillo de steun van de volkssectoren die fundamentele veranderingen eisten, omdat ze genoeg hebben van de politieke klasse. [leestijd 12 minuten]

Ze spelen het vuil, en dat is een teken van zwakte. Laten we een paar misvattingen over de zogenaamde “cultuuroorlog” uit de weg ruimen. Het is geen techniek die door rechts wordt gebruikt om de nieuwscyclus te beheersen door ons “af te leiden” van de “echte problemen”. Evenmin wordt hij door rechts gevoerd vanuit een positie van proactieve kracht.

Als alles goed gaat, hebben we in september een grote delegatie Zapatistas op bezoek in Nederland en Vlaanderen. Ze komen om te luisteren en te praten over manieren om het kapitalistische monster te verslaan. En ze hebben van tevoren aangekondigd dat ze geen enkele boodschap hebben aan reguliere politieke partijen en ingepolderde organisaties.

De Zweedse auteur, academisch onderzoeker en klimaatactivist Andreas Malm schreef een uitdagend boek mét de provocerende titel 'How to Blow Up a Pipeline'. Geen gebruiksaanwijzing, maar een boek dat tot nadenken stemt. Hoe moet de klimaatbeweging er na de pandemie uitzien, wat zijn de mogelijke actievormen van de komende jaren? Pacifisme versus geweld, democratie versus oliekapitalisme, stof voor discussie. (met als toevoeging, onderaan, video)