links

De afgelopen zes jaar kende de socialistische beweging in de VS de grootste groei in bijna acht decennia. Verrassend voor velen was dat de groei heeft plaatsgevonden via een organisatie die lange tijd stagneerde, de Democratic Socialists of America (DSA). De baanbrekende campagne van Bernie Sanders in 2016 voor de Democratische presidentsnominatie inspireerde duizenden jonge, net geradicaliseerde mensen om op zoek te gaan naar een socialistische organisatie om zich bij aan te sluiten en de DSA was wat ze vonden. Van een paar duizend nauwelijks actieve leden is de groep uitgegroeid tot ongeveer 95.000 nu, terwijl de gemiddelde leeftijd is gedaald.

Jarmo en Arthur Berkhout, activisten van de nieuwe generatie, verklaren in hun nieuwe boek de dwingende neoliberale slogan There Is No Alternative dood. Ondertussen is de erfenis van opstapelende existentiële crises urgent genoeg om de moed op te brengen naar radicale verandering te streven.

In Italië worden op 25 september 2022 vervroegde (voor de zoveelste maal) parlementsverkiezingen gehouden. Rechts en extreemrechts zouden daarbij wel eens de meerderheid kunnen halen. De linkse krachten hebben als enig antwoord losse eenheidslijsten zonder inhoud. Een analyse van RTBF-journalist Hugues Le Paige.

Kennelijk heeft iedereen aan de linkerzijde hetzelfde idee: als de zomervakantie ten einde is, houdt het goede weer nog even aan en kunnen we mooi een festival organiseren. Enkele grote voor u op een rijtje gezet. Spoiler: u moet er wel voor naar het buitenland.

Soms krijg je een boek in handen waar alles aan klopt. Surazo, van de Oostenrijkse cultuurwetenschapper Karin Hasselaar, is zo’n boek. Prachtig vormgegeven en meeslepend verteld, diepgravend en tegelijk ontroerend en onthullend. Het vertelt de waargebeurde geschiedenis van Duitse nazi’s in Bolivia, hoe die na de tweede wereldoorlog ongestoord de Zuidamerikaanse dictaturen aan wapens en kennis over repressie helpen. En hoe sommige kinderen zich daar tegen proberen te verzetten.

In Athene kwamen internationale progressieve leiders samen, waaronder Ece Temelkuran, Jeremy Corbyn en Yanis Varoufakis. Hun tekst roep de wereld op tot gezond verstand en voorziet in een wereldwijd veiligheidskader dat zich inzet voor het deëscaleren van de spanningen in de wereld.

De Duitse hoofdstad biedt al een jaar of dertig plaats aan een heftige en grote revolutionaire 1 Mei demonstratie. Ook dit jaar zal die weer groot en strijdbaar zijn. Er wordt door verschillende linkse organisaties toe opgeroepen. Hier een vertaling van de oproep voor een ‘anarchistisch blok’. Onderaan dit bericht nog een korte stuk geschiedschrijving van de 1e Mei in Berlijn.

De Roemeense sociologe Enikő Vincze belicht de gevolgen van de oorlog in Oekraïne vanuit links in Roemenië . “Zolang ik het nog meemaak, hoop ik dat ik de kracht heb om bij te dragen aan de verbeelding van een alternatief voor het gemilitariseerde kapitalisme - door het omarmen van een antiracistisch, antinationalistisch en antifascistisch democratisch socialistisch internationalisme.”

De presidentiële verkiezingen zijn, de eerste ronde althans, zoals verwacht werd gewonnen door de regerende neoliberale Emmanuel Macron. Tweede werd, evenals in 2017, de extreemrechtse Le Pen  en die gaan nu een tweede ronde in op 24 april. Opvallend veel gerenommeerde partijen haalden de kiesdrempel niet en dreigen failliet te gaan. De linkse Melenchon deed het onverwacht goed en had de 2e plek kunnen halen als er niet nog vier linkse kandidaten mee hadden gedaan.

Binnen enkele dagen dus de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen. In een eerdere bijdrage beschreven we reeds hoeveel macht een Franse president wel heeft. Die verkiezingen zijn dus niet zo onbelangrijk, en als een extreemrechtse kandidate als Marine Le Pen president zou worden zou dat voor zeer nefaste gevolgen kunnen zorgen. Wat stelt de linkerzijde daar tegenover?

De partijen die in het Europees parlement de fractie Verenigd Links (GUE/NGL) vormen blijken niet gemakkelijk tot een gemeenschappelijke stellingname te komen over de oorlog in Oekraïne. De Russische inval dateert van 24 februari, pas op 28 maart verscheen een eerder summier standpunt, echter ook maar ondertekend door 14 van de 39 linkse parlementsleden. [1] Het is ook niet zo duidelijk of de handtekeningen steeds de hele partij engageren, of alleen die van de ondertekenaars. [2] Ook eerder al bleek er weinig eensgezindheid binnen Verenigd Links toen het Europees parlement stemde over een resolutie die weliswaar de Russische inval veroordeelt, maar terzelfder tijd ook de NAVO aanprijst als een garantie voor de vrede en de toenemende militarisering van de EU zelf ophemelt.

Door onderzoek van organisaties die de familieleden van de vermiste studenten steunen, is nu vernietigend bewijs geleverd voor de medeplichtigheid van Mexicaanse autoriteiten bij de verdwijning van 43 linkse studenten in 2014.

Anarchisme, een geloofssysteem of een cluster bijzondere sociale en politieke uitgangspunten omtrent mens en maatschappij? Heb ik het goed begrepen dan houdt de Belgische auteur van het onlangs verschenen boek getiteld Anarchisme van Bakoenin tot de commons, Ludo Abicht, het op het laatste. Liberalisme en socialisme kunnen overigens ook voor een geloofssysteem worden gehouden, of voor een cluster bijzondere sociale en politieke uitgangspunten omtrent mens en maatschappij.

Recensie van het boek van William I. Robinson, The Global Police State [London, UK: Pluto Press, 2020]

Met de huidige aantallen van 13.000 (FNV) en 3.000 (CNV) vakbondsleden onder de 25 jaar, ligt de conclusie voor de hand dat de pogingen om het tij te keren, weinig of geen blijvend effect sorteren. Meest recente pogingen zijn Young & United (FNV, sinds 2014) en Probeer de bond (CNV Vakmensen, sinds circa 2011).

Natuurlijk, ze had illustere voorgangsters. In de jaren 70 was daar bijvoorbeeld Ulrike Meinhof, de vermaarde journaliste die carrière, echtgenoot, haar tweeling en uiteindelijk haar leven opgaf voor wat zij zag als de idealen en strategische behoeften van de West-Duitse stadsguerrilla. Desondanks was het even verbazingwekkend als intrigerend toen de Denekampse Tanja Nijmeijer besloot de gewapende strijd op te pakken voor de Colombiaanse guerrillabeweging FARC. Nu heeft zij een boek geschreven over haar ervaringen in dienst van die rebellenbeweging.

Nu in zijn geheel op de website van Arte te bekijken: de documentaire naar het boek van Didier Eribon, over het Reims van zijn ouders, en hun klasse, ooit allemaal links, later uit wanhoop Front Nationaal gaan stemmen.

Bij de Bondsdagverkiezingen van 26 september behaalde Die Linke een barslecht resultaat. Voor de partij stemden nog 2,3 miljoen mensen, 2 miljoen minder dan in 2017. Volgens analisten zouden van deze 2 miljoen er 820.000 voor de SPD gestemd hebben, 610.000 voor de Grünen en 520.000 zouden niet zijn gaan stemmen. [leestijd 15 minuten]

In het Zwitserse St-Imier zal op 28-31 juli 2022 de 150ste verjaardag van het congres in St-Imier in 1872 worden gevierd, het congres waarin de Anti-autoritaire Internationale werd geboren. Het gaat hier om de gebeurtenis die de geboorte markeert van de georganiseerde anarchistische beweging, zo luidt de aankondiging van de bijeenkomst in 2022. Op de site Anarchy 2022 wordt  daar het volgende aan toegevoegd, dat ik hieronder vertaal. [ThH]

Ondanks haar revolutionaire retoriek, heeft de Nicaraguaanse regering een beleid gevoerd dat afwijkt van de socialistische wortels van de Sandinisten.