Korte documentaire politieterreur G20 Hamburg
De film [G20 Doku] Aussage gegen Aussage is een documentaire van een klein half uur over het politie-optreden tegen de anti-G20-demonstranten in Hamburg, vorig jaar juli. Omdat de film niet ondertiteld is, hierbij een korte samenvatting van wat er te zien en horen is.
(Nederlandse tekst van globalinfo.nl die zielsgelukkig wordt van donaties, foto van website g20-doku.org https://g20-doku.org/)
Onder de film een uitvoerige samenvatting van de inhoud.
{youtube}eBWNqPMSCZQ{/youtube}
De film begint met de waarschuwende tekst dat je een bak gewelddadige beelden te zien krijgt, en goed moet overwegen of je daar wel aan toe bent.
Dan gaat de film verder met quotes van de hoogste verantwoordelijke in Hamburg, burgemeester Olaf Scholz (van de sociaaldemokratische SPD), die zich onophoudelijk vierkant achter het politieoptreden stelt en verklaart dat hij er trots op is en dat het een “geweldige prestatie” was. (Scholz wordt nu beloond met een post in de nieuwe regering Merckel als minister van Financiën… GI)
Vanaf 00.55 zie je de speciale politiewetten die in Hamburg gelden zoals voor Unmittelbarer Zwang (dwangmaatregelen om mensen te verwijderen) en alle middelen die daarbij ingezet mogen worden: van waterkanonnen en handboeien tot honden, gassen en explosieven.
Dan begint Ulrike Donat, een van de advocaten die betrokken is bij het verdedigen van slachtoffers van de repressie, uit te leggen. Ze beschrijft wat het officiële kader is waarin de repressie geoorloofd is. Er zou sprake moeten zijn van een doel van de repressie (met andere woorden: het politieoptreden moet nut hebben, het mag niet willekeurig zijn) en het moet in verhouding staan tot de misdaad die het politieoptreden probeert tegen te gaan. Haar uitleg gaat gepaard van beelden die het tegenovergestelde laten zien…
Op 1.43 zie je een ME-er die een demonstrant die verder niets doet een vuistslag in het gezicht geven. Als de demonstrant eist dat hij zijn dienstnummer geeft (zodat hij hem aan zou kunnen klagen, in principe moeten agenten die zichtbaar dragen), antwoordt de ME er dat hij op moet rotten omdat hij anders nog een stomp kan krijgen…
Dan gaat het verder thematisch: pepperspray: De advocaat legt uit dat het officieel geldt als een wapen om gewelddadige mensen op afstand te houden of om ze uit te schakelen. In werkelijkheid wordt het te pas en te onpas gebruikt om mensen zwaar te mishandelen. De beelden zijn duidelijk…
Dan komt Thomas Wuppesahl aan het woord, van de Bund Kritischer Polisti/innen, een groep kritische politieagenten die begin jaren ‘80 is ontstaan toen sommige agenten niet langer konden verkroppen dat ze steeds anti-atoomenergiedemonstranten moesten mishandelen. Hij vertelt dat zijn organisatie vindt dat het wapen niet langer ingezet zou moeten worden zo lang er geen goede instructies, training en leiding voor zijn. Hij verwijst naar de beelden van Hamburg en de vele honderden mensen die toen daardoor gewond zijn geraakt.
2.46: slagstokken Advocate Donat vertelt dat er gevallen bekend zijn dat er bewust op de hoofden van mensen ingehakt werd. Met bijzondere aandacht voor de tonfas, die korte knuppels met een handvat met zij-stok. Die worden gericht ingezet om zoveel mogelijk pijn te veroorzaken, ook waar er geen aantoonbare noodzaak voor is. De politie gaat daarbij zijn boekje ver te buiten, die heeft immers niet de toestemming om mensen naar believen pijn toe te brengen. Ze noemt het voorbeeld van mensen die al uitgeschakeld op de grond liggen, die nog eens extra met de knuppels geslagen worden. Of mensen die juist bezig zijn zich te verwijderen van achter nog eens toe te takelen en ook dat ze bewust op zo pijnlijk mogelijk plekken ingezet worden. Allemaal volstrekt illegaal. En levensgevaarlijk.
3.52: Waterkanonnen. Donat wijst erop dat er verschillende vormen van inzet door het kanon gekozen kunnen worden, en dat als je de knop op zo hard mogelijk zet en gericht op mensen spuit, je botten kunt breken. Bovendien was er in veel gevallen traangas toegevoegd, terwijl dat volgens het Hamburgse parlement niet toegestaan zou zijn. Ook beoordeelt de advocaat het gebruik van de waterkanonnen als doelloze afstraffen van mensenmenigten. Niet gericht op het wegjagen van specifieke gewelddadige groepen, maar willekeurig in de menigte spuiten.
5:40: Op twee plekken is met rubber kogels geschoten. Zo’n 15 jaar geleden heeft de politiek in Hamburg besloten dat dat middel niet ingezet mag worden omdat ze dodelijk kunnen zijn en vaak de verkeerden treffen. Beelden laten koppen van kranten zien waaruit blijkt dat er ook een illegaal vuurwapen is gebruikt waarmee granaten kunnen worden afgeschoten.
Vanaf 7:23 gaat het over de paragraaf uit de politiewet die stelt dat als er geweld tegen menigtes wordt uitgeoefend door de politie, dat alleen mag als mensen in die menigte eerste gewaarschuwd worden en weg kunnen gaan. Bij het optreden tegen de Wellcome to Hell demonstratie op donderdag was dat duidelijk niet het geval. Er werd geen enkel onderscheid gemaakt tussen verschillende ‘soorten’demonstranten of buurtbewoners of toevallige passanten, alles werd omsingeld en belaagd. De kritische politie-agent bevestigt dat toen de demonstranten op een kleine minderheid na aan het bevel voldeed om gezichtsbedekking weg te halen, politie toch besloot de hele boel aan te vallen. En dat ze wisten dat daardoor de hele demonstratie onmogelijk gemaakt zou worden. Vervolgens komt politiechef Budde doodleuk vertellen dat het enige wat niet gepland was, was dat een deel van de demonstranten erin zou slagen om te ontkomen, omdat de kademuren daar meters hoog waren. Ze hadden verwacht dat ze daardoor niet weg zouden kunnen komen.
Volgens advocate Donat is het volstrekt onaanvaardbaar dat de politie zo aan het werk is gegaan waardoor het risico genomen werd dat mensen doodgetrapt zouden worden omdat ze een panikerende menigte over zich heen krijgen, zoals eerder bij een dancefestival in Duisburg gebeurde. Ze wisten dat dat het gevaar was en kozen er bewust voor. Donat benadruk nog eens dat er vrijheid van demonstreren bestaat. Er was nog geen sprietje geweld gekomen uit de demonstratie, die bovendien een officiële vergunning had. Dan heb je het wettelijke recht op demonstreren, zelfs als je geen toestemming hebt. Die is met alle middelen gebroken door het politie-optreden. Bovendien zijn er voorschriften voor hoe de politie een demonstratie moet ontbinden als ze dat willen. Dan moeten ze dat duidelijk maken aan de demonstranten en die bevelen om een bepaalde kant op weg te gaan. Dat is allemaal niet gebeurd, ze hebben simpelweg de boel aangevallen. Ze zijn daarmee ook in strijd met de grondwet en met Europese Mensenrechtsafspraken.
Rond 10:50 zie je hoe ME-ers inhakken op weerloze demonstranten waarbij zelfs de videocameraman van de ME zijn statief gebruikt om op weerloze mensen in te rammen die ingehaakt op straat zitten. De voice over is het prijzen van het politie-optreden door een woordvoerder van de regering…
Vanaf 11:00 gaat het over een volgende paragraaf uit het wetboek, namelijk over de plicht van de politie om mensen die (bij hun optreden) gewond zijn geraakt, zo snel mogelijk te verzorgen en in veiligheid te stellen. De advocate legt uit hoe de mentaliteit van de doorsnee politie ontstaat in zo’n situatie als ze zelf van hot naar her gestuurd worden en voortdurend onder erbarmelijke omstandigheden veel te lang dienst moeten doen: dan zien ze iedereen die hen wat in de weg legt als een vijand die vernederd moet worden. Maar dat is in feite een fout op niveau van hun leiding, dat ze in zo’n rol gedrukt worden. Ze worden niet aangesteld om de eigen bevolking als vijand te beschouwen. (rond 12:00 beelden van volledig doorgedraaide agenten op de oever van de Elbe). Bijkomend probleem is volgens advocate Donat dat de Duitse demonstranten goed georganiseerd zijn en bijvoorbeeld zelf EHBO-ploegen en -verplegers op de been brengen. De politie ziet die als onderdeel van ‘de vijand’ maar zou dat helemaal niet moeten en mogen doen, want ze voer gewoon hun wettelijke recht uit, namelijk het verzorgen van mensen die gewond zijn geraakt.
rond 13:00 over het verbieden van actiekampen. De advocate legt uit dat de strategie van de politie van tevoren was geweest om op geen moment een kamp toe te staan waar activisten zich zouden kunnen terugtrekken. Wettelijk is daar echter geen enkele grond voor. Het is een soort militaire denkwijze: zorgen dat de tegenstander geen rustpunt kan hebben. Maar in een democratie kan dat niet. Er is een driedeling tussen uitvoerende, wetgevende en rechtsprekende macht. Als een rechter dan heeft bepaald dat actievoerders een kamp mogen opzetten, wat gebeurde, mag de politie dat niet op eigen houtje toch gaan verbieden. Toen ze toch zijn gaan ontruimen hebben ze in feite een ‘ruimte zonder rechtsstaat’ gecreëerd die onacceptabel is, want das war einmahl. (Beelden van mensen die proberen ontruiming vreedzaam te voorkomen en door politie weggehaald worden. Woordvoerder kritische politie en Die Linke leggen uit hoe ernstig deze situatie is).
15:00 over situatie arrestanten. De advocate legt uit hoe ze omgegaan zijn met arrestanten die het vooral de eerste dagen in de tijdelijke politiecellen zwaar te verduren hadden en daarna deels vrijgelaten werden, en deels – na onnauwkeurige analyse van een rechter – in bewaring gezet werden. Er zijn ook arrestanten langer vastgehouden waarvan de rechter geoordeeld had dat er geen grond was om ze langer vast te houden, Dan beweerde de politie dat ze zo gevaarlijk waren dat ze ‘preventief’ vastgehouden moesten worden.
16:35: Een ander advocate, Gabrielle Heinecke, vertelt hoe politie met arrestanten omging. Dat er bijvoorbeeld geweigerd werd om hun advocaten van keuze toe te laten (tegen hen werd verteld dat de arrestanten niet met ze wilden praten). Als de advocaten voet bij stuk hielden, werd verklaard dat de arrestanten weigerden uit hun cel te komen. Beide was een pure leugen en was een duidelijke inbreuk op het recht van arrestanten om door een advocaat naar eigen keuze geholpen te worden.
Donat wijst verder nog op de problematische propaganda van het politie-apparaat, waar wel 300 man gezet was op het sturen van sociale media-berichten tijdens de acties. Dat is natuurlijk helemaal niet de taak van de politie, om de publieke opinie te bewerken, maar wordt nu intensief en professioneel gedaan. Het wordt onder meer gedaan om het eigen geweld van de politie te proberen te rechtvaardigen, evenals het feit dat mensen gearresteerd en vastgezet worden. Dat is immers een van de meest vergaande machtsmiddelen die de staat ‘mag’ gebruiken tegen burgers, en dat mag niet willekeurig gebeuren. Advocate Heinecke wijst vervolgens nog eens op het zeer problematische verschijnsel dat de politie voortdurend leugens loopt te verspreiden, zoals ze veel tegenkwam bij het verdedigen van haar arrestanten. Ze werken bewust met het verspreiden van fakes. Dat gebeurde al vanaf het begin, toen het verbieden van actiekamps werd onderbouwd met volstrekte leugens over de gebeurtenissen in Heiligendamm tien jaar eerder (tegen de G8-top) waar volgens de politie wel 450 agenten gewond zouden zijn geraakt, maar wat toen al volledig uit de duim gezogen was. Dat tien jaar later doodleuk weer herhalen, is een zwaar vergrijp van de kant van de staatsmacht. (18:26 Over de georchestreerde leugens tijdens Heiligendamm hebben we toentertijd veel geschreven, zoals dit overzicht (hier een Engelse vertaling) en dit over media)
Hetzelfde spel was nu weer te zien, volgens Donat, met de melding van 500 gewonde agenten, die bij nader inzien 120 bleken te zijn die grotendeels onwel geworden waren doordat ze te lang zonder goede verzorging overeind moesten blijven. Typisch waren ook de agenten uit Hessen die zonder goede beschermende kleding in het gas van hun collega’s terecht kwamen, maar er voor het gemak ook maar bij opgeteld werden. Mainstream media nemen de politieberichten klakkeloos over.
Rond 19:30 zien we dan hoe het werkt als burgemeester Olav Scholz bij een officiële toespraak de verzinsels van de politie door de microfoon tettert. Scholz zelf komt met grove leugens als hij zaken opsomt als “hinderlagen waar met dodelijke slachtoffers gerekend zou moeten worden”, die er gewoon niet geweest zijn (als rechtvaardiging voor het zware politie-optreden in het Schanzenviertel op vrijdagnacht, werd beweerd dat demonstranten daar een ‘val’ voor de politie zouden hebben opgebouwd, waar nooit een spoortje van bewijs voor gekomen is).
Politiedeskundoloog Thomas Feltes relativeert vervolgens de beelden die politie en media verspreiden van een groepje demonstranten op een dak in de nacht. Ze gooien wat naar een waterkanon onder hen. Er wordt van gemaakt dat het een molotovcocktail zou zijn, die ‘toevallig niet ontbrandt’ maar Feltes ziet dat het vuurwerk is. Volgens de presentator maakt dat niets uit. Feltes merkt op dat het nogal een verschil is.
Kritische politie-agent Thomas Wuppesahl merkt ron 21:40 op dat bij de media tegenwoordig geen deskundige politie-journalisten meer zitten. Vroeger had elke krant die, en die kon onderscheid maken tussen de propaganda en de werkelijke praktijk, tegenwoordig tettert iedereen maar alles door.
(Burgemeester Scholz bevestigt nog eens dat ‘het veiligheidsplan naar behoren heeft gefunctioneerd’. Met andere woorden: het is allemaal volgens plan verlopen.
Politiedeskundige Thomas Feltes benadrukt dat het geweld van de kant van de demonstranten stelselmatig overdreven werd, door machthebbers en media. Er werd gesteld dat er ‘nooit zoveel geweld te zien is geweest’ terwijl het in werkelijkheid beperkt bleef tot een of twee buurten en een paar bedrijven getroffen werden.
Donat stelt dat het draaiboek voor het politie-optreden nooit in Hamburg zelf is bepaald. Dat was een landelijke zaak en er waren allerlei zware landelijke politie- en veiligheidsdiensten bij betrokken. Volgens de andere advocate Heinecke was het allemaal (ook) een grootschalige oefening in opstandsbestrijding en burgeroorlog. Daarvoor zijn we als demonstranten dus misbruikt. En het is volslagen onwettig, want we hebben officieel nog steeds vrijheid van meningsuiting en van demonstratie enzo en die hebben we hard nodig.
Rond 25:00 weer burgemeester Scholz die het heeft over ‘goed zorgen voor mensen die getroffen werden’ maar dan bedoelt dat middenstanders en bedrijven de schade vergoed zullen krijgen.
Kritische politie-agent Thomas Wuppesahl duidt die uitspraak als vooral een middel om te voorkomen dat de bedrijven naar de rechter stappen omdat ze de politie aanklagen voor verwijtbare falen in het optreden. Het moet voorkomen worden dat dat nog eens in de media, ook internationaal gaat spelen. Bovendien is het natuurlijk ons eigen geld dat ze uitdelen, belastinggeld.
Aftiteling: mooie slomobeelden van politieballet en vervolgens applaudiserende staatschefs.
Het eindigt met een prachtige verklaring van Fabio V. een 18-jarige Italiaanse demonstrant die vier maanden in voorarrest heeft gezeten voordat hij – in afwachting van zijn proces – voorlopig vrij kwam. Dat de heersenden der aarde niet moeten denken dat ze de afkeer jegens hen en hun beleid op kunnen lossen door een paar jongeren van straat te plukken en op te sluiten. Ze geloven vast dat gevangenis en repressie daartegen volstaat. Maar dat is dus niet zo, overal in Europa zijn nog veel meer mensen die in verzet komen. Hij bevestigt ook waarom hij besloten had om naar Hamburg te komen: om zich aan de zijde te scharen van de onderdrukten en samen met hen verzet te bieden tegen de onderdrukkers.
De film is gemaakt door Anne en Arno Nüm.
———
NB: Peike S, een van de demonstranten die zich op straat gewaagd heeft tegen de G20 en hun politie, zit nog steeds vast, alweer drie kwart jaar… Zijn hoger beroepsprocedure loopt op dit moment.
Meer informatie hier: https://freepeike.noblogs.org/