Honderden cineasten roepen op om ‘ZAD te verdedigen’
In een manifest in de krant Le Monde roepen beroemdheden uit de filmwereld, waaronder Adèle Haenel, Philippe Garrel en Aki Kaurismäki, op om de ZAD in Notre-Dame-des-Landes te verdedigen als “un lieu réel qui lutte pour construire des imaginaires” (“een echte plaats die knokt om denkbeeldige op te bouwen”). En Jean-Luc Godard, de filmmaker die sinds mei ‘68 aan het experimenteren is, heeft een clip over de ZAD gemaakt. Of anders hebben slimme activisten de media dat laten geloven…
Een vertaling van het manifest, en de clip treft u hieronder aan. U aangeboden door globalinfo.nl die hoopt dat u het waardeert door donateur te worden). Foto Jim cc/flickr Voor wie hier voor het eerst komt: De ZAD is een groot gebied bij Nantes in Bretagne waar een zinloos nieuw vliegveld gepland was. Na tientallen jaren verzet daartegen, van boeren, punks en buurtbewoners, werd het project afgelast. Nu wil de staat de bewoners daar weghebben.
Bron: Le Monde (deels achter betaalmuur)
———————–
– “De ZAD te verdedigen wanneer je film maakt, is het verdedigen van een idee van het experiment”
Wij, die in de filmwereld werkzaam zijn, hoorden de oproep tot ondersteuning van de ZAD in de film Vent d’Ouest (zie onderaan, vert), die aanvankelijk werd toegeschreven aan Jean-Luc Godard en vervolgens werd ontvangen als een slimme parodie. Dit doet ons denken aan zijn manifest uit 1970 getiteld Que Faire?, waarvan deze bekende zinnen zijn afgeleid: “1. Er moeten politieke films worden gemaakt. 2. Films moeten politiek gemaakt worden.”
Deze twee dialectische voorstellen vormen de basis van een prachtige tekst, die de grenzen tussen politiek en cinema laten vervagen en tegelijkertijd de noodzaak bevestigt om onze posities te verduidelijken. Omdat ze wel worden ingenomen maar niet op een hoop kunnen worden gegooid. We kunnen niet tegelijkertijd aan de kant van de politie en van de demonstranten staan. 1 doen is geloven dat er echte en valse films zijn. 2 doen is weten dat de waarheid in de strijd zit.
Dus, als deze film een vervalsing van Godard is, is de waarheid dat we een oproep hoorden. De waarheid is dat er ontruimingen zijn in Notre-Dame-des-Landes, dat mensen die strijd leveren hun huizen hebben zien worden vernietigd. Mensen die jarenlang vochten tegen projectontwikkelaars, tegen een luchthaven-en-de-wereld-die-daar-voor-staat, en die hebben gewonnen. De waarheid is dat de staat ernaar streeft om gemeenschappelijke ervaringen te vernietigen, pogingen van organisaties die zichzelf nog steeds ontwikkelen, een natuur die zichzelf verdedigt en de vele levens die er wonen. En we nemen een positie in, als filmmakers. Continuïteit in de krachten van opstand.
We leven nu in mei 2018. Vijftig jaar later herdenken we mei’68. En van herdenking tot herdenking, verlammen we de actie door die daarmee in het museum te zetten. We vergeten de vluchtelingen, het spoorwegpersoneel, de studenten, de postbodes, het medisch personeel en de dagelijkse repressie in de voorsteden. Met zijn persconferentie in Cannes heeft Godard een continuïteit gevestigd van deze krachten van opstand, tussen mei ‘68 en de zadisten van vandaag. Dus, laten we aanwezig zijn en handelen met onze handen, ons positioneren met onze ogen, kijken met onze voeten en ons duizend manieren van leven voorstellen. “2 Doen is weten hoe je afbeeldingen en geluiden moet gebruiken als tanden en lippen om te bijten.”
Wij, filmmakers, roepen daarom op om te “bijten”, dat wil zeggen dit gebied te filmen en te verdedigen dat toeslaat en vecht. Omdat het verdedigen van de ZAD als je film maakt, het verdedigen is van een idee van experimenteren, een echte plek te verdedigen die strijdt om een denkbeeldige, andere denkbeeldige plekken te maken, om het oog te bevrijden en de wanhoop te bestrijden.
Hieronder de lijst van de eerste ondertekenaars (functies niet vertaald). De volledige lijst met honderden namen is hier te vinden.
Julie Bertuccelli (cinéaste) ; Serge Bozon (cinéaste) ; Jean-Stéphane Bron (cinéaste) ; Dominique Cabrera (cinéaste) ; Lou Castel (acteur) ; Jean-Paul Civeyrac (cinéaste) ; Jean-Louis Comolli (cinéaste, écrivain) ; Catherine Corsini (cinéaste) ; Pedro Costa (cinéaste) ; Marina Déak (cinéaste) ; Yann Dedet (monteur, cinéaste) ; Vincent Dieutre (cinéaste) ; Alice Diop (cinéaste) ; Jean-Pierre Duret (cinéaste, ingénieur du son) ; Victor Erice (cinéaste) ; Esther Garrel (actrice) ; Philippe Garrel (cinéaste) ; Miguel Gomes (cinéaste) ; Robert Guédiguian (cinéaste) ; Alain Guiraudie (cinéaste) ; Adèle Haenel (actrice) ; Clotilde Hesme (actrice) ; Aki Kaurismäki (cinéaste) ; Nicolas Klotz (cinéaste) ; Sophie Letourneur (cinéaste) ; Bertrand Mandico (cinéaste) ; Valérie Massadian (cinéaste) ; Mariana Otero (cinéaste) ; Arnaud des Pallières (cinéaste) ; Joao Pedro Rodrigues (cinéaste) ; Elisabeth Perceval (cinéaste) ; Thierry de Peretti (cinéaste) ; Nahuel Pérez Biscayart (acteur) ; Serge Le Péron (cinéaste) ; Joana Preiss (actrice, cinéaste) ; Ben Rivers (cinéaste) ; Jonathan Rosenbaum (critique) ; Ben Russell (cinéaste) ; Thomas Salvador (cinéaste) ; Claire Simon (cinéaste) ; Pierre Trividic (cinéaste, scénariste) ; Paul Vecchiali (cinéaste) ; Akram Zaatari (cinéaste).
Film Vent de L’ouest
{youtube}IO5Y6wlPn5k{/youtube}