Het Echte Debat. ‘Brede Maatschappelijke Discussie’ Op Zijn Frans
In de beginjaren 1980 werd in Nederland een ‘Brede Maatschappelijke Discussie’ georganiseerd. Ze ging over wel of niet (meer) kernenergie. Die discussie had een uitkomst: geen kernenergie. Dit was niet naar zin de regering en dus (!) wilde zij die uitkomst naast zich neerleggen. Maar toen deed zich de kernramp in Tsjernobyl voor (1986). De regering liet het er maar verder bij. Machthebbers van de verlichte soort willen best discussie, maar die is er alleen om de boel af te leiden of om mensen om de tuin te leiden.
(Door Thom Holterman, oorspronkelijk verschenen op Libertaire Orde)
Een tuin die vol met gif zit (insectenverdelgers, onkruidverdelgers); een tuin waar de bulldozer van de betonmaffia door heen moet voor nieuw asfalt. De discussie had en zal tot doel hebben vormen van destructie te legitimeren en ook te legitimeren dat het teniet doen van de externe effecten van dat destructieve handelen wordt voldaan via belastingen het gewone volk opgelegd. De hele onderneming zou anders niet winstgevend zijn. Anno 2019 blijkt dat nog steeds het soort ‘kat in het bakkie’ van regeringen. Een brede maatschappelijke discussie wordt nu in Frankrijk opgezet. Degene die de leiding zou hebben, een oud-minister, ging daarvoor met een salaris van rond 14.500 euro bruto in de maand naar huis. Een golf van verontwaardiging kwam in Frankrijk los (de persoon nam vervolgens ontslag). Maar als klassieke machthebber hield Macron zelf stand. Het echte debat gaat hoe dan ook plaatsvinden. Dat wordt onverbloemd op de voorkant van het nieuwe nummer van Siné Mensuel weergegeven:
Macron heeft zijn troepen geïnstrueerd:
Schietles voor de troepen van Macron, gericht op het oog
Macron heeft een anti-casseurswet laten opstellen waarmee alleen al een vermoeden tot mogelijke deelname aan manifestaties voldoende is voor een strafrechtelijke reactie van de overheid. Dat levert fraaie tonelen op.
‘Ik ben geen casseur!’ ‘Wel als ik het wil!’
Leuk debat dus…
Serieus
Terwijl Siné Mensuel een satirisch blad is dat volgens zijn oprichter Siné pijn wil doen, is het tegelijk een blad met serieuze artikelen. Waar elders vind je in een dergelijke setting op één pagina uitgelegd wat de impasses zijn van een legaliteit zonder legitimiteit? En waar vind je in een halve pagina omschreven op welke manier de laagste Franse rechter Macron het deksel van Europese regelgeving op zijn neus zet als hij arbeiders rechten wil onthouden ten bate van profijt voor werkgevers? Juist, in Siné Mensuel. En Macron maar denken dat hij wint:
‘De toekomst is aan mij’. ‘Droplul. Het is altijd de natuur die tenslotte wint’.
Verder drie pagina’s over het gevecht om het drinkwater in Frankrijk (van privaat weer terug naar publiek beheer: per direct 10 à 15 % goedkoper per m3 water); een bijdrage over hoe de (Franse) regering onophoudelijk de productiviteit en de winstgevendheid als de enige signalen van ‘vooruitgang’ looft (progrès): met dank aan de industrie in een poging die ‘groen te kleuren (net als de Nederlandse regering met hulpje Klaver van GroenLinks). Het gif blijkt tot in de luiers (Pampers) te zitten. Naast de gebruikelijke rubrieken en strips niet het maandelijkse vraaggesprek vergeten; dit keer met de Belgische anarchist Noël Godin die van agressieve humor houdt en tot de Kring der taartgooiers behoort.
Thom Holterman
Siné Mensuel nr. 83, februari 2019, 32 blz., prijs 5,50 euro
[Beeldmateriaal overgenomen uit het besproken nummer van Siné Mensuel.]