Fahrenheit 11/9 van Michael Moore
Gisteren, 30 mei, was de documentaire van Michael Moore, Fahrenheit 9/11, door de VPRO op televisie te zien. Nu is de indrukwekkende film ook online te bekijken, bij uitzending gemist.
De film is een typische Michael Moore, maar dan beter. Nu maakt de dramatische en onheilspellende werkelijkheid het de filmmaker natuurlijk makkelijk. Met een corporate brulboei die de politiek op zijn kop zet, en fascisten die zijn willige voetvolk zijn, temidden van een enorme sociale en klimatologische crisis komen de beelden als het ware vanzelf binnen. Maar het is de kunst die Moore beheerst om uit de overdaad aan beelden een verhaal te monteren, en dat doet hij kundig en dat levert een even indrukwekkend als ontluisterend kunstwerk op.
Natuurlijk zijn daar ook die andere elementen: de demagogische vertelstem, waarbij de filmmakeer zelf overduidelijk centraal staat. Deze film duikt echter diep in het zoeken naar verklaringen voor het aan de macht komen van lege demagogen als Trump, en spaart daarbij ook de Democraten niet.
Wat deze film echter ook sterk maakt, is dat Moore voor de hoopvolle reactie op alle ellende veel meer dan vroeger afreist naar sociale bewegingen: in zijn eigen stad Flint, waar het drinkwater vol lood zit, bij de stakende leraren, of de beweging tegen racistisch politiegeweld Black Lives Matter en antifascistische protesten. Die worden ook nadrukkelijk opgevoerd als oplossing: vertrouw niet langer in politici, rechters of officiële onderzoekers die het voor je beloven op te lossen. We zitten diep in de drek en moeten zelf in actie komen, en met elkaar solidair zijn om een kans te maken om te overleven.
Even lijkt de film dan ook te eindigen met een demagogische oproep tot verzet, maar dan krijg je nog wat dramatische beelden uit Hawai, waar per vergissing het alarm afging dat er een kernraket zou landen, en de toespraak van een van de studenten die de schiepartij op de Parkland school overleefde…
Je kunt de hele documentaire van twee uur hier vinden om online te bekijken.
De titel, Fahrenheit 11/9 refereert naar zijn eerder documentaire over de War on Terror uit 2004, waarmee hij de Gouden Palm in Cannes won. En die was op zijn beurt natuurlijk weer gebaseerd op het apocalyptische boek van Ray Bradburry, Fahrenheit 451 (naar de verbrandingstemperatuur van papier).
Zie hier de website van de film over de Trump-variant van nine eleven