De ‘ vergeten’ beelden van Mei ‘ 68
INA, het Nationaal beeldarchief, heeft filmreportages verzameld die nooit in de mainstream media vertoond zijn, en zeker niet tijdens de hete dagen van 1968. In een korte reportage gaat het instituut in op de rol die censuur toen speelde.
Zie de video door op de link te klikken (en daaronder een niet ondertitelde download).
https://enseignants.lumni.fr/export/player/00000006752
INA, het Nationaal beeldarchief, heeft filmreportages verzameld die nooit in de mainstream media vertoond zijn, en zeker niet tijdens de hete dagen van 1968. In een korte reportage gaat het instituut in op de rol die censuur toen speelde.
Commentaar van INA: ” Journalisten van Actualités Françaises filmen het politiegeweld tegen hen en de demonstraties van radicale groeperingen. Deze beelden worden door de censuur geweigerd en zijn destijds niet voor het publiek vertoond. Waarom werden ze verboden? In hoeverre waren ze in tegenspraak met het officiële discours?”
(…)
“Gedurende deze hele periode was het voor de Franse regering zaak om de burgers een rampzalig beeld te geven van de protestbeweging, die door haar gewelddadigheid een ware “chaos” zou veroorzaken.”
Les Actualités Françaises, de openbare filmmaatschappij, zond daarom geselecteerde beelden uit en censureerde beelden die de handhaving van de orde en de status quo zouden schaden. Zo kregen de Fransen niets te zien van het brute politieoptreden op 6 mei 1968 in Parijs, waar cameramensen toch beelden hadden gemaakt van demonstranten die op de grond lagen nadat ze met knuppels waren geslagen. Ze zullen ook niet de optocht zien van extreemrechtse groeperingen, zoals het anticommunistische Front National (FNA) – opgericht door Jean-Louis Tixier-Vignancour, voormalig lid van Action française – en de neofascistische beweging Occident, die probeerden binnen te dringen in het gebouw van de communistische krant L’Humanité om de journalisten aan te vallen.
(…)
Daaronder nog een duiding door programma Nota Bene, over propaganda. Met een interessante blik in de manier waarop journalisten, bijvoorbeeld van radiozender ORTF, zich organiseerden om juist hun werk te kunnen doen zonder censuur.