Ga naar de inhoud

Bill Weinberg; rooksignalen zonder te inhaleren

Anarchisten zijn het onkruid van de Politiek. Het zijn klaprozen (papaver somniferum) in de bollenvelden van een impressionist. Marx is Politiek, Bakunin is Antipolitiek. Mainstream media hebben vaak moeite met dissonanten; ze verstoren het dominante plaatje dat men wil uitdragen. Ergo, zodra een dissonant in beeld verschijnt, zal het wel een anarchist zijn.

13 min leestijd
plaatje 2. b. weinberg

 

Somalië is Anarchie en piraten zonder kapersbrieven zijn anarchisten. Terrorisme in Afganistan wordt gepleegd door Wahabitische Taliban, die een 18de eeuwse anarchistische aftakking vormen van Sunni Islam. Antiglobalisten bij protesten tegen een G-7 top zijn een anachronisme omdat ze anders zijn, en zullen spoedig worden gelinkt aan Al-Qaeda of de Hells Angels.

Het identificeren van de sexy pijprokende woordvoerder van de Zapatisten is een obsessie van de Mexicaanse veiligheidsdiensten. De poging om de media-Zorro te ontmaskeren heeft tot de leuze: “Wij zijn allemaal Marcos” geleid. Marcos heeft er zelf nog een schepje bovenop gedaan door te verklaren dat hij gay is in San Francisco, zwart in Zuidafrika, aziaat in Europa, chicano in San Ysidro, anarchist in Spanje enz.  Zonder de persoon in kwestie te kennen, is de verblijfplaats van “Marcos” getraceerd, Lower-East Side, New York.

plaatje 1 cbis. b. weinbergBill Weinberg
Cannabis Trips: A Global Guide That Leaves No Turn Unstoned
Crombie Jardine, 2010, 128 pp.

Man, thans 48 jaar, hetero, geen roker, wel cannabis gebruiker. Zijn vermogen tot communiceren zal Lucky Luck tot denken zetten. Communiceert hij sneller dan zijn identiteit? Tijdens de speurtocht naar de schrijver/journalist/activist Bill (William J.) Weinberg schalt er uit computer-loudspeakers:

Anarchism for the Global City
Radical Environmentalism for the Concrete Jungle
Esoteric Explorations of the Secret History of Rebel Culture
Every Tuesday at midnight, after the news,
only on listener-supported non-commercial
WBAI, 99.5 FM in New York City
Be there.
plaatje 3 - morc. art.b.wplaatje 4 wbai - b.w
Het internet radio programma blijkt getooid te zijn met de naam ‘Moorish Orthodox Radio Crusade’ (MORC  – founder emeritus: Peter Lamborn Wilson aka Hakim Bey); een geruisloze verwijzing naar de ‘Moorish Science Temple of America’ van Timothy Drew (the Prophet Noble Drew Ali) in Chicago, hetgeen door Beatniks en de ‘Noble Order of Moorish Sufis’ in 1964 naar Lower Manhatten, New York was gebracht onder de noemer ‘Moorish Orthodox Church’.

Naast het te berde brengen van een doos luisterrijke ongehoorde muziek op dit medium, is Weinberg al vele jaren bezig met het weerleggen en bespreken van samenzweringstheorieën, klankbord in een medium voor activisten, en souffleur van opmerkelijke levensverhalen.
plaatje 5 mstemple b.wGevestigd op de Lower-East Side, broedplaats van New York, niet ver van Financial district Manhatten waar oa. de Twin Towers tot 11 sept. 2001 stonden en waarover op dit moment een verhitte discussie gevoerd wordt of er een herdenkingscentrum voor moslims op Ground Zero gebouwd kan worden. Geert Wilders zal er ongetwijfeld een speech houden, die zijn kansen op het presidentschap in het nieuwe Nederland zullen vergroten. Het heeft echter ook een politiek-culturele geschiedenis die je kunt laten beginnen met Lenape Indians, Henry Hudson & VOC, Peter Minuit & 60 guilders, New Netherland / New Amsterdam of met Emma Goldman.

 

plaatje 7 cover resistance w.bC. Patterson met oa. B. Weinberg, S. Tobocman, Fly, R. Kostelanetz ea.
(Seven Stories Press, 2007, pp. 624).

Vanaf het midden van de jaren tachtig van de vorige eeuw wordt het karakter van Weinbergs’ woonwijk ernstig in haar bestaan bedreigd door ‘gentrification’. Activisten vormen een nieuwe autonome beweging. Het verzet tegen deze vorm van stedelijke verdrijving heeft uiteindelijk een beperkt direct succes, kraakpanden worden afgebroken enz. De wijk blijkt echter een levende vulkaan en brengt kritische talenten en artistieke initiatieven naar boven. Middels oa. Shadow Press en Autonomedia wordt het op een sympatieke wijze uitgegeven.

plaatje 8 george b. w.bB. Weinberg, illustr. Erik Drooker
George Bush: the super-spy drug-smuggling president
Shadow Press, 1992, pp. 80.

Hoewel van een iets jongere generatie.zal Bill Weinberg ongetwijfeld in contact zijn geweest met wijkbewoner Brad Will. Deze milieuactivist, kraker, radio-piraat, anarchist en indymedia journalist is op 27 oktober 2006 door twee kogels om het leven gekomen in Oaxaca-stad (Mexico). Brad Will filmt zijn paramilitaire moordenaar (Pedro Carmona); een deelraadvoorzitter van de (traditionele regeringspartij) ‘Partido Revolucionario Institutional’ (PRI). Zijn kliek beschieten demonstanten en beroven die dag ook het leven van Esteban Zurita López en onderwijzer Emilio Alonso Fabián.

 

plaatje 16 brad will w.b

Brad Will (1970-2006)

De achtergrond van de betreffende demonstratie (het verwijderen van de corrupte PRI gouverneur Ulises Ruiz door de beweging ‘Asamblea Popular de los Pueblos Oaxaca’ (APPO), passen in het zes jaar daarvoor verschenen ‘Homage to Chiapas’ (2000).

plaatje 17 homage to chiapas w.bBill Weinberg
Homage to Chiapas: The New Indigenous Struggles in Mexico
New York: Verso, hb. 2000 pb. 2002, pp. 456.

Dit boek leest als een memorabel reisverhaal, bijzonder goed (journalistiek) gedocumenteerd en prettig geschreven. Zonder overdrijving, één van de beste boeken die er in het engels over (delen van) het huidige Mexico is geschreven. Het opent met een citaat van een brief van Thomas Jefferson aan James Madison (1785):
“Whenever there is, in any country, uncultivated lands and unemployed poor, it is clear that the laws of property have been so far extended as to violate natural right.”
In de introductie vormt een late betalingsoverdracht in 1999 aan een gedehumaniseerde telefoonmaatschappij en de herinnering aan ontruimde publieke ruimtes als gevolg van voortduende ‘gentrification’ in Lower-East, de druppel van zijn menselijke incasseringsvermogen. ¡Ya Basta!  Op naar Chiapas en verder op reis door Mexico. Aangekomen in Amador Hernández verzetten de lokale Tzeltales zich tegen militairen die hun dorp afgrendelen. De dorpsbewoners noemen zich ‘Zapatista Air Force’ en gooien papieren vliegtuigjes met boodschappen naar de jonge dienstplichtigen:
“Soldiers we know that poverty has made you sell your lives and souls. I am also poor, as are millions. But you are worse off, for defending our exploiter – Zedillo and his group of moneybags.”

Het boek beslaat 18 hoofdstukken, de eerste 10 gaan over Chiapas, de Zapatistas, de slachting in Acteal, enz., heden en verleden en gaan dan per hoofdstuk verder naar de corruptie en sociaal-politieke strijd in Tabasco, Oaxaca, Guerrero, Morelos, en verdiept zich in de innige versmelting van de narco-business met de elite van de staat die zich ondermeer manifesteert op de opiumvelden in de Sierra Tarahumara (snijpunt van de deelstaten Chihuahua, Durango en Sinaloa). NAFTA, WTO en de ‘War on Drugs’ (zeer waarschijnlijk zijn de top-kartels tegenwoordig in Mexico te vinden) vormen de relatie met de VS. Het eindigt in de grensstreek, bewaakt door elektronische sensoren en dumpgebied van een overdosis aan narco-geweld, vervuilende maquiladores-industrieën, die als atoompaddestoelen uit de dorre woestijngrond opdoemen. De laatste alinea praat de lezer nog moed in:
“The Zapatistas broke Mexico’s long solitude, and in the early days of 1994 were looked to as the catalyst that could redeem the nation with a renewed human solidarity. The revolutionary moment of 1994 still stands as a challenge to the hemisphere and the planet.”

Als één van de inspiratiebronnen voor het boek is de Amerikaanse auteur Carleton Beals (1893-1979) genoemd, die door Time Magazine in 1938 is geroemd als “de best geïnformeerde en onbeholpen levende auteur over Latijnsamerika” (likkipedia). Dienstweigeraar in WO I (1918). Daarna meer dan 45 boeken, 7 biografieën, 1 autobiografie en meer dan 200 artikelen geschreven. Getuige van de Mexicaanse revolutie en bezoeker van een plaatselijke gevangenis, heeft de Caraiben, Noord- , Centraal- en Zuid Amerika, Noord-Afrika, Zuid-Europa, Duitsland, Turkijë en de USSR bereist en in Mexico hertrouwd met de zus (Mercedes) van de fotograaf Tina Modotti. Tevens de enige buitenlandse journalist die Agusto César Sandino tijdens de laatste Amerikaanse bezetting van Nicaragua (1927-33) heeft geïnterviewd.
De link tussen Bill Weinberg en Carleton Beals is in ieder geval gelegen in het talent om heel veel te schrijven (mn. over Latijnsamerika). Bijna een decennium voordat ‘Homage to Chiapas’ is verschenen, heeft hij zijn focus gericht op de aangrenzende zuidelijke regio in het boek ‘War on the Land: Ecology and Politics in Central America’ (1991). Deze twee boeken vullen elkaar prima aan en niet alleen in geografische zin.
De Zapatistas zijn in Chiapas het regenwoud – de Selva – gaan kolonialiseren ten einde voedsel te kunnen verbouwen en aan andere primaire hulpbronnen te geraken. Sup-Marcos heeft in tegenstelling tot Bill ‘Marcos’ Weinberg geen bijzonder oog voor de weinig duurzame wijze waarop de mens op deze aardkloot ronddoolt.

Bill Weinberg
War on the Land: Ecology and Politics in Central America
London&New Jersey, Zed Books, 1991, pp. 203.

In de beschrijving van uitgever Zed Press, is William J. (Bill) Weinberg een freelance onderzoeksjournalist, gespecialiseerd in milieu en diep betrokken bij de bewegingen tegen kernenergie  en –wapens, militaire dienstplicht en tegen de VS interventies in Midden Amerika.
Zijn boek ‘War on the Land: Ecology and Politics in Central America’ (1991) is mede ook geschreven in de hoop dat ‘linkse’ anti-imperialistische VS interventie bewegingen en ‘conserverende’ milieubewegingen uit de VS, die elkaar regelmatig in de haren vliegen als het om samenwerking gaat in de istmus, elkaar opnieuw kunnen vinden en niet vervallen in ‘centralisme’ en ‘eco-fascisme.’
Het is waarschijnlijk een eufemisme te zeggen dat Bill Weinberg een liefhebber is van (ingekaderde) politieke theorieën, maar de rode draad in beide boeken is evident. Door de ketting van uitbuitingsrelaties, zijn in de realiteit de gemarginaliseerden en het milieu de klos. Beide zijn uiteindelijk het slachtoffer van hetgeen klassieke economen, ‘optimale allocatie van productiemiddelen’ en ‘internationale arbeidsdeling’ zullen noemen. Arme boeren worden in Midden Amerika allereerst door de sterke arm van hun land gezet en verdreven naar de grenzen van de subtropische regenwouden. Ze worden verjaagd door grootgrondbezitters die produceren voor de wereldmarkt (mn. katoen, koffie, bananen en vlees enz.) op de betere – vruchtbare – landbouwpercelen. Het verbouwen van bv. katoen (waarbij enorme hoeveelheden pesticiden en insecticiden worden gebruikt) heeft helaas enorme directe schade toegebracht aan het milieu. De inmiddels landloze arme boeren worden voortdurend opgejaagd naar weer verder afgelegen (gekraakt) regenwoud door oa. dominante veehandelaren. De bodem van een tropisch regenwoud is echter dun en ongeschikt voor duurzame landbouw, zoals bv. traditionele maïs en bonen voor de lokale markt. De ‘goedkope’ bananen, koffie, textiel en vlees-hamburgers komen terecht in de winkelschappen in de VS, die middels USAID, WereldBank en InterAmerikaanse OntwikkelingsBank weer leningen verstrekken aan die landen om die producten weer zo goedkoop mogelijk te produceren, alsook om de rente op eerdere leningen terug te kunnen betalen.
Klassiek-geleide economen houden geen of weinig rekening met de realiteit die te maken heeft met ‘machtsongelijkheid’, onvolkomenheden van de internationale markt, het ontbreken van volkomen concurrentie en het nagenoeg ontbreken van milieukosten in het prijsmechanisme.
Naarmate de militaire betrokkenheid in een Staat en de economie de overhand krijgt, neemt het geweld tegen etnische minderheden en de minderbedeelden vaak exponentieel toe. Vanaf het koloniale tijdperk zijn de inheemse volkeren als minderwaardig en ‘achterlijk’ beschouwd door de dominante cultuurdragers. Guatemala is het land dat in het westelijk halfrond de meest vreselijke wantoestanden heeft gekend. Hele regio’s met diverse etnische Maya culturen zijn geterroriseerd en dorpsgemeenschappen van de aardbodem verdwenen of naar zgn. ‘modeldorpen’ verplaatst (mn. de Ixil driehoek, Huehuetenango ca. en de regio’s Alta- en Baja Verapaz. Vele hoge militairen bezitten aandelen-pakketen in houtkap-, veeteelt en de olie-industrie. Ook in El Salvador is het leven minder waard gebleken dan een Quetzal (di. naast een prachtige vogel, het nationale symbool van Guatemala en naamgever van haar munteenheid). Costa Rica, dat haar leger formeel in 1948 heeft afgeschaft, staat er een stuk beter voor, hoewel de ongelijkheid ook daar nog schrikbarend is. Naast de menselijke diversiteit heeft de bio-diversiteit harde klappen ontvangen. De baten zijn terechtgekomen bij de menselijke zopilotes.
plaatje 19 zopilotes  w.b
Coragyps atratus (aka Zopilotes)
De soort Zwarte Gier is onderdeel van de Familie Nieuwe Wereld Gier

plaatje 21 av. garden w.bDe lokale ‘zopilotes’ die de woonwijk van Bill Weinberg aan de voordeur in New York hebben gepimpt, zoals valt te lezen in ‘Resistance: A Radical Political and Social History in the Lower East Side’ (2007, zie hierboven), zo heeft hij ook de sociale strijd om ‘de achtertuin’ beschreven in ‘Avant Gardening: Ecological Struggle in the City & the World’ (1999). De gemeenschappelijke ‘Chico East Village Mendez Mural Garden’ (vernoemd naar de Braziliaanse rubbertapper en milieuactivist Chico Mendez) is ontstaan in de vroege jaren negentig. Muralist ‘Chico’, de beeldhouwer Ken Hiratsuka en anderen hebben bomen, planten en kunst aangebracht op een terrein dat voor decennia braak in de Lower-East Side heeft gelegen. Braak, dwz. afwerkplek van dealers en gangs.

plaatje 20 c. mendez  w.bP. Lamborn Wilson & Bill Weinberg 

Chico Mendez (1944-1988)

 

Avant Gardening:
Ecological Struggle in the City & the World
Autonomedia, 1999, pp. 169.

Het park groeit en bloeit door de voortdurende inspanningen van de bewoners, die er een populaire sociale ruimte van hebben gemaakt en het project omarmen. In 1997 heeft voormalig burgemeester Giuliani echter besloten om de grond van het park te verkopen aan vastgoedontwikkelaars. Protest heeft het park niet meer kunnen redden van de bulldozers.

De belangstelling van Bill Weinberg is niet gebonden aan één omgeving, één beweging of één thema. Sociale strijd in ieder werelddeel heeft zijn aandacht. Zijn deelname aan de anti-nucleaire beweging in de VS in de zeventiger jaren, zal zijn bewustzijn hebben vergroot.
Voorstanders van nucleaire energie hebben in die jaren gewezen op de voordelen van deze moderne ‘high-tech’. Volgens “experts” zou de kans op een ongeluk eens in een miljoen jaar’ kunnen voorkomen. Die kansberekening is spoedig onzinnig en misleidend gebleken. Door de wereldbekende ‘incidenten’, zoals met de nucleaire centrales van ‘Three Miles Island’ (nabij Harrisburg, VS, 1979) en zeven jaar later met de ontploffing van een centrale bij Chernobil (Ukraïne, USSR), zijn ‘high-tech’ en ‘low-life’ weer met elkaar verbonden. Het gevaar van nucleair material, of voor een oorlog met nucleaire middelen is niet bij Hiroshima opgehouden. Radioactief afval wordt met grote regelmaat op een onveilige stortplaats aangetroffen en is waarschijnlijk nergens veilig opgeborgen.

In 1993 schreef Bill Weinberg een pamflet over de achtergrond van de Balkan-oorlog. Weinberg heeft een oog voor de rijkdom van de diversiteit. Macht is vaak het gevolg van het streven naar een dominante homogeniteit. Bewegen rondom één thema leidt niet zelden tot het draaien in cirkeltjes. Over grenzen heenkijken, kan een levendig netwerk van sociale bewegingen opleveren.

plaatje 22 w.w.4rep. w.b
Wie is Bill Weinberg? Volgens World War 4 Report, waar hij zijn vaste stek heeft en vanaf 2004 z’n 400 stukjes geplaatst: “an award-winning 25-year veteran journalist in the fields of human rights, indigenous peoples, ecology and war. (..) As a correspondent and contributing editor for ‘Native Americas’ (..), he has won three awards from the Native American Journalists Association for his reportage from Nicaragua to Arizona.”

___________________________________________________________

plaatje 23 war cross pam w.b

Bill Weinberg, Dorie Wilsnack
War at the crossroads: an historical guide through the Balkan labyrinth
Balkan War Resource Group, 1993 / heruitg. pamflet. Shadow Press, 2004.

Daarnaast artikelen in:
Toward Freedom, Yes! Magazine, Indian Country Today, The Amsterdam News, City Limits, Canabis Culture, High Times, New York’s Guardian weekly, The Shadow, The Nation, AlterNet, New America Media, Newsday, The Village Voice, Middle East Policy, In These Times, The Ecologist, Earth Island Journal en NACLA Report on the Americas.

Helden: George Orwell, Emma Goldman, Ali Farka Toure, Noble Drew Ali, Jimi Hendrix, B. Traven, Marcos.
___________________________________________________________

Mijn impressie is dat zijn identiteit dermate heterogeen en veelzijdig is, dat die niet gereduceerd kan worden tot half-joods, anti-zionistisch, anti-oorlog, anti-Milosovic, milieubewust, immediatist, anarchist enz.. Hem terug te brengen tot een ‘dissonant’; een cannabis rokende New Yorker, die afwijkt in het neoconservatieve hegemoniale plaatje, komt met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niet in de buurt van de werkelijkheid. Zoals Lucky Luck sneller zou schieten dan zijn schaduw, is Bill Weinberg creatiever dan het beeld dat hier is weergegeven.

Idem, ‘geweld’ gelijk te stellen met ‘anarchy’ en ‘anarchisten’ verbeelden als het ideaal-type ‘chaoot’, zegt meer over de kwaliteit van de media die deze beelden uitdragen.

Een nieuw boek van Bill Weinberg over de inheemse strijd in de Andes tegen ongewenste exploitatie van weer andere bio-diversiteiten met allerlei etniciteiten, is alweer aangekondigd; ‘Pachamama Returns: The New Indigenous Struggles in the Andes’.
Voor eenieder die er nog niet genoeg van heeft, verwijs ik graag door naar de non-commerciële radio-uitzending ‘Moorish Orthodox Radio Crusade‘  waar zijn programma te beluisteren valt.
Het lijkt me aardig om deze multifunctionele kameleon met Pinksteren in de natuur van Appelscha te zien bewegen. In ieder geval is Bill Weinberg niet iemand die alleen mainstream media het beeld laat bepalen wie hij is.

Zo ziet Bill er uit zonder balaclava:

plaatje 25 portret b.w