Affaire Tarnac. Een Lege Zaak Tegen Imaginaire ‘Anarcho-autonomen’

(Oorspronkelijk verschenen op Libertaire orde)

Nu, bijna zes jaar later heeft politie- en ander onderzoek van de antiterrorisme brigade niets aan harde bewijzen weten op te leveren. De zaak is ‘leeg’. Wel is aantoonbaar duidelijk geworden dat processen-verbaal van de politie zijn gemanipuleerd en dat bewijzen zijn ‘gefabriceerd’. Bovendien is inmiddels gebleken, dat de zaak niet pas in november 2008 is aangevangen, maar al veel eerder.

Dat laatste is aan het licht gekomen bij de ontmaskering van een Engelse politie-infiltrant in de internationale activistische sfeer (de andersmondialisten). Het gaat om Mark Kennedy, die onder de naam Mark Stone werkte. Deze heeft enige tijd met enkele andere activisten in Tarnac verbleven in de zomer van 2008. Om zich waar te maken, hebben dit soort infiltranten het nodig de zaken te dramatiseren en te overdrijven, om zo hun nuttigheid te beklemtonen (Le Monde van 9 november 2012).

Feest

De ondersteuningsgroep van de verdachten in de affaire Tarnac, Soutien 11 novembre, berichtte op 23 juni 2014 het volgende. Het werk van de drie rechters van instructie zal deze zomer worden afgesloten. Dan zal bekend worden of deze zaak voor het gerecht wordt voortgezet of niet. Natuurlijk wordt er gehoopt op een ‘non-lieu’ (ontslag van rechtsvervolging), waarna een geweldig feest in Tarnac zal worden gehouden.

In het geval dat de antiterrorisme-brigade tot verdere vervolging besluit, zal evenwel een nog groter feest in hartje Parijs worden georganiseerd.

Verhoor

Na kortere of langere periodes in voorarrest te hebben gezeten, zijn de tien verdachte personen ‘onder beperking’ vrij gelaten. Zij mochten zich niet in Tarnac vertonen en zich niet politiek manifesteren. Als collectief hebben zij na verloop van tijd hun stilzwijgen verbroken. Zo zijn zij in een krantenartikel met een analyse naar buiten gekomen (artikel opgenomen in Le Monde van 25 februari 2011).

Het artikel handelt over de opstandige gebeurtenissen in een aantal Noord-Afrikaanse landen, die aanleiding gaven om over de ‘Arabische Lente’ te spreken (zoals Tunesië, Egypte; 2010-2011). Die gebeurtenissen aldaar hebben zij betrokken op Frankrijk en wat hen in het kader van de affaire Tarnac is overkomen. De titel van het artikel luidt ‘Paris-Texas, een politiek voorstel van hen die voor verhoor zijn aangehouden in zaak Tarnac’.

In dit artikel komt de volgende zin voor: ‘Tot nu toe heeft het enkele miljoenen euro’s gekost om het opgeleverde materiaal van het politieonderzoek [in de affaire Tarnac] te transformeren tot een bij elkaar gebundelde instructie bestaande uit fantasieën van politieagenten’. Wie de verslagen leest van de verhoren door de rechters van instructie afgenomen, raakt van deze observatie overtuigd. Want wat wil?

Een journalist van Le Monde, Laurent Borredon, houdt op de site van dat Franse dagblad een blog bij over de affaire Tarnac. Wie het blog nummer 32 bestudeert (Episode 32: la politique de l’interrogatoire; 18 juli 2014), gelooft niet wat hij leest – zo infantiel is de vraagstelling (‘Waarom draagt u geen mobieltje bij u?’, ‘Heb ik niet’…en dat maakt je verdacht), – zo weinig feitelijk (‘Weet u hoe A. over onderwerp X denkt?’, ‘Neen’, ‘Maar u heeft toch wel een idee?’, ‘Vraag het A. zelf’.). Let wel, dit zijn vragen van de rechters van instructie, te weten universitair geschoolde juristen…

Paris-Texas

Aan het eind van het ‘politieke voorstel’ richt het collectief zich tot Sarkozy, dan nog president van Frankrijk. Na de constatering dat in de Noord-Afrikaanse landen de heersende machthebbers tijdens de ‘Arabische Lente’ zijn verjaagd of op de vlucht zijn, wordt Sarkozy aangeraden Frankrijk te verlaten: er zijn nog ranches te koop in Texas en uw vliegtuig staat gereed op Villacoublay [militair vliegveld in de omgeving van Parijs; Bush jr. heeft ook een ranch in Texas…].

Sarkozy heeft de raad niet opgevolgd. Hij is gebleven en zit dezer dagen in de hoek van de verdachten. Hem wordt ondermeer aangewreven: grootschalige malversatie, fraude (of tenminste kennis ervan), machtsmisbruik. Het is allemaal weinig verheffend. Elke gelijkenis met de film Paris,Texas van Wim Wenders (1984) berust dan ook op een misverstand…

Thom Holterman

[Beeldagitatie ontleend aan de ‘identificatietabel van terroristen’, ‘opgesteld door de regering van Italië 2013’. Aldus luidt het op de achterzijde van het Italiaanse anarchistische maandblad Rivista Anarchica nº 390, juni 2014.]

Aantekening

Voor de ondersteunende groep ‘Soutien 11 novembre’, klik HIER en HIER. Voor het blok van de journalist Laurent Borredon, klik HIER.