Twavzak1: alle migranten taggen.

Globalinfo.nl is een nieuwe rubriek begonnen, Twavzak geheten, Terwijl We Allemaal Voetbal Zaten te Kijken. Het gaat om zaken die deze dagen gebeuren en niets met voetbal te maken hebben. Als inspiratie geldt de speelfilm Pra Frente Brasil! (Hup Brazilië!) waarin de bevolking aan de tv gekluisterd zit om het landsteam wereldkampioen te zien worden, terwijl op de achtergrond (letterlijk, door het raam te zien) politie en militairen de oppositie naar de martelkamer afvoeren. Maar dat kan niemand veel schelen want het voetbalt immers op tv.

Dat ook en misschien wel vooral de Duitsers niet allemaal zitten te juichen om het WK, was hier al te lezen.

Maar waar de eerste Twavzak wel over moet gaan, is de ontwikkelingen bij het rfid-kamp. Zeg later niet dat je niet gewaarschuwd werd.

RFID (Radio Frequency Identification) is een techniek met een piepkleine chip met informatie die makkelijk af te lezen is door eenieder die daar een simpel ontvangertje voor heeft. Het ding is zo klein dat die, omringd met een laagje glas, in een lichaam kan worden geïmplanteerd. Een veredelde barcode eigenlijk, waarbij je niet meer gericht op het etiket hoeft te stralen om de informatie af te lezen. Handig, wordt er gezegd, voor als je hond wegloopt. Supermarktconcern Wal-mart overweegt de chip als prijskaart te gebruiken, zodat je geen kassapersoneel meer nodig hebt (je rijdt gewoon de boel onder een afleespoort door en klaar). En het Pentagon ziet er wel wat in, omdat het de registratie van van alles (lichamen, wapens) makkelijker maakt. Hier vind je een goede Nederlandstalige uitleg.

Het systeem wordt nu al steeds meer gebruikt in paspoorten, toegangskaartjes, bibliotheekboeken, nummerborden van auto’s, etcetera en is daarvoor al omstreden omdat je vaak geen controle meer hebt over de informatie die je afgeeft aan autoriteiten en ondernemers. Bovendien word je er overal mee geregistreerd, zonder dat je het doorhebt.

Door de paar deskundigen die de gevolgen van dit soort nieuwe technieken bestuderen op het gebied van privacyrechten, wordt al langer alarm geslagen, zonder dat dat al te veel commotie oplevert. Maar nu begint het allemaal wel erg veel op een slechte heruitgave van 1984 te lijken. Het Amerikaanse bedrijf Verichip dat het patent heeft en de rfid-chips produceert, heeft voorgesteld om nieuwe migranten in de VS standaard een chip te implanteren. (bron). Interessant detail is dat de chip van Verichip een zogeheten ‘passieve rfid’ is, die geen batterijtje nodig heeft en dus in principe levenslang werkzaam blijft. Daar komt nog bij dat je zo’n chip niet meer zelf uit kunt zetten, als die eenmaal onder je huid gestoken is.

Op de Duitse indymedia-website staat een stuk over het Amerikaanse idee. Daarin wordt opgemerkt dat, mocht dit doorgang vinden, het niet alleen een privacy-nachtmerrie is, maar bovendien betekent dat de staat nodeloos mensen gaat mishandelen. Het implanteren van zo’n rfid-chip is namelijk allerminst pijnloos. Hier zie je een filmpje van zo’n implantatie.

En voor wie denkt dat het mensen-taggen niet zo’n vaart zal lopen (het dierentaggen is inmiddels al lang in zwang): Een beveiligingsbedrijf in Cincinatti, Ohio, heeft afgelopen februari twee van z’n personeelsleden geïnjecteerd met een rfid-tag. Alleen zo getagged personeel mag bepaalde beveiligde delen van het bedrijf betreden. (bron).

Op de Duitse technologiebeurs CeBiT werd tegen de rfid-technologie gedemonstreerd.

Natuurlijk helpen we bij globalinfo ook graag om na te denken over de oplossing.

Hoewel het ding geen magnetron-straling schijnt te kunnen verdragen, is dat geen echte oplossing voor de arme migrant die gedwongen werd om een rfid-implantatie toe te staan. Want dan zou ook diens arm zware brandwonden oplopen. Een kleine EMP (elektromagnetische puls) schijn daarentegen ook wonderen te verrichten. Er schijnen al modellen van draagbare emp-generators ontwikkeld te zijn, gemaakt van zo’n ouderwets fotoflitsapparaat. Ook de bougie van een auto zou wel eens een puls van genoeg kracht kunnen produceren om de chip te doen zwijgen. Dat zou mooi zijn, in het geval de privacy-strijders er niet in slagen de technologie te stoppen.

Ook interessant is deze exercitie waarin iemand aantoont hoe makkelijk het is om het signaal van een rfid-chip te vangen en vervolgens de chip te klonen, waarna je je dus uit kunt geven voor iemand anders…

Deze hebben ook een vergelijkbare chip gehacked. Daarmee is in ieder geval een deel van het nut van de technologie komen te vervallen. Je rfid-chip gebruiken om je huisslot te aktiveren (“nooit meer je sleutel verliezen”), zou wel eens niet zo slim kunnen zijn.

Zie ook stuk over RFID bij Bits Of Freedom.

BSN

Nu het onderwerp dan toch aan bod is (veronachtzaamde Big Brother-ontwikkelingen), nog een typisch Nederlandse. Het toch al niet frisse sofi-nummer wordt vervangen door een BSN (‘burgers service nummer’). Klinkt geweldig, “service”, “burger”, maar het kreng gaat overal aan gekoppeld worden en je moet het veel vaker gebruiken om ergens binnen of door te kunnen, dan nu met het sofi-nummer. Ongekende uitbreiding van staatscontrole dus. In het NRC handelsblad stond een alarmerend artikel over dit naderende onheil (hier terug te vinden) van universitair hoofddocent Laurens Mommers. Mommers werkt bij het Centrum voor Recht in de Informatiemaatschappij van de Universiteit Leiden.
Volgens de overheid zit het zo (“(…)een stuk eenvoudiger (..)”)

Onderzoekers aan de VU hebben ook wat gevonden: de chip kan niet alleen gehacked worden, maar ook geinfecteerd. Minister Pechtold vond het geen reden om te gaan twijfelen.

(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door Globalinfo.)