Transnationale sociale staking : Oproep voor de bijeenkomst in Berlijn
Twee jaar TSS platform, waar staan we en waar gaan we heen? Op 10-12 november 2017 komt het TSS (Transnationale sociale staking platform) bijeen in Berlijn om het platform als politiek instrument verder te ontwikkelen. Het TSS omvat radicale vakbonden, werkers, sociale bewegingen, migranten en activisten.
(Website, met originele oproep, vertaling Tijn van Beurden)
Tijdens de eerdere meetings in Poznan, Parijs, Londen en Ljubljana kwamen we voor de moeilijke taak te staan om een communicatieproces op te zetten onder precaire en industriële arbeiders, werkers in de gezondheidszorg, mensen met tijdelijke baantjes en migranten die met miljoenen Europa binnenkwamen.
Het TSS platform ontstond vanuit gebundelde ervaringen uit heel Europa, ervaringen die betrekking hadden allerlei vormen van restricties en beperkingen, zoals intensieve actiedagen, nationale onderhandelingen, arbeidersvertegenwoordigingen en politieke intituten. We begonnen met een meeting in Poznan, Polen, waar we de gebruikelijke geografische en transnationale politieke actie ter discussie stelden en wezen op een nieuwe configuratie van de Europese politieke ruimte.
Deze omstandigheid reflecteert de lokale geschiedenis, en heeft niet alleen betrekking op de lokale context, maar is in toenemende mate een transnationaal proces dat ontdaan is van elke lokale eigenschap. Om transnationaal te organiseren gaat het er niet alleen om een stap te zetten van lokaal naar mondiaal, maar allereerst om het besef dat deze processen het resultaat zijn van transnationale dominantie waartegen verzet alleen maar mogelijk is via een transnationale beweging. Onze lokale, nationale en transnationale contexten zijn netwerken van hetzelfde onderling verbonden systeem dat migratie, mondiale ketens van uitbuiting en loon ongelijkheid beheert.
De transnationale staking is voor ons een proces van verzet van uitgebuite subjecten, die daarmee internationale structuren en nationale grenzen overwint en die nu geconfronteerd wordt met een nieuwe fase van kapitalistische dominantie. De stakingen tegen het Europese grenzensysteem door miljoenen migranten, de vrouwenstakingen tegen Trump in de VS en de draconische abortuswetten in Polen en Ierland, de mondiale vrouwenstaking op 8 maart en het zelfgeorganiseerde verzet tegen nieuwe vormen van asociale digitale platformen van de kleine baantjes economie, hebben duidelijk aangetoond dat daarmee niet alleen lokaal of nationaal moet worden omgegaan, maar dat zaken tot stand komen in het kader van transnationale processen. Ons doel als TSS platform is het creëren van condities voor het versterken en vermeerderen van al die gevechten door het benadrukken en aanmoedigen van transnationale verbanden.
Strijd tegen de logistiek van de uitbuiting
De nieuwe grens van ontregelende startups en de verspreiding van platform kapitalisme wordt grotendeels bepaald door de snelle digitalisering van maatschappij en productie. Dat was een van de thema’s die werden besproken tijdens de Duitse verkiezingscampagne van dit jaar. Automatisering, algoritmisch profileren, netwerk diensten, gegevensanalyse en kunstmatige intelligentie brengen geen bevrijding van uitbuitingsprocessen tot stand.
Tegelijkertijd komt digitalisering op als de basis van de logistieke reorganisatie van nieuwe arbeidsverhoudingen. Door toepassing van omvangrijke kunstmatige intelligentie wordt verdergaande controle over werkers mogelijk, samen met een opleving van oude uitbuitingsmechanismes, zoals uitbreiding van werkuren, stukwerk en de toenemende import van goedkope arbeid van migranten arbeid uit Europa en elders.
Ondanks de chantage die door transnationale uitbuitingsketens wordt uitgeoefend, vinden arbeidskrachten manieren om zich ook over grenzen heen te organiseren. Werkers van Amazon deden een beroep op hun Duitse, Poolse en Franse collega’s om ‘trager en dus veiliger te werken.’ Na die oproep werd de directie van Amazon gedwongen op de eisen in te gaan. Koeriers van Deliveroo, Foodora en Uber Eats organiseerden succesvolle stakingsacties in Groot Brittannië, Italië, Duitsland en Frankrijk.
Duitsland: de huidige situatie doorgronden
De G20 protesten in Hamburg markeerden een nieuwe schakel in de ‘onderdrukkingsfabriek’, die vermogens vergaart en de productenstroom beheert door een repressieve strategie, van de Libische detentiekampen tot het Duitse gevangenissysteem. Daarbij moeten we opmerken dat de toenemende repressieve maatregelen gekoppeld zijn aan een strakkere controle op arbeid, door het gebruik van methodieken om arbeidskrachten te disciplineren, zoals kortingen op sociale voorzieningen en administratieve sancties.
De toegang tot sociale voorzieningen wordt in toenemende mate vergezeld van maatregelen die worden opgelegd via chantage. Daarbij gaat het om slechtere arbeidsomstandigheden, de omzetting van sociale uitkeringen naar private schulden, maatregelen waarmee gastarbeiders al veel eerder te maken kregen. Die tendensen moeten we niet als puur nationale elementen zien, maar als een nieuw uitbuitingsmodel dat, zoals ook is gebeurd met de Agenda 2010 in het begin van de twintigste eeuw, kan worden uitgebreid naar andere Europese landen. (Opmerking vertaler: bij de Duitse Agenda 2010 gaat het om hervormingen van de arbeidsmarkt en sociale voorzieningen). De Franse loi travail is ook een goed voorbeeld van die tendens.
De laatste jaren wordt Duitsland door regeringen, maar ook door sociale bewegingen, beschreven als de leidende kracht in Europa vanwege zijn economische en politieke stabiliteit. Maar het verschil tussen arm en rijk en de sociale ongelijkheid neemt voortdurend toe in dat land, door precarisering, flexibilisering, en het dogma van hoge arbeidsproductiviteit waarmee het land in de jaren negentig begon en waarmee het hele continent is geïnfecteerd. De ontvangst van arbeidsmigranten en asielzoekers brengt institutioneel racisme met zich mee en verscherpt de uitbuiting van migrantenarbeid. Dit wordt ondersteund door druk ten gevolge van de opkomst van uiterst rechtse politieke groepen die in de laatste verkiezingen veel zetels wonnen in het Duitse parlement. De overheidscontroles op schulden betekenen verdere privatisering en ontmanteling van het sociale voorzieningensysteem. Door elkaar in Duitsland te ontmoeten betekent daarom dat de introductie van de transnationale staking plaatsvindt in een van de cruciale politieke knooppunten van de huidige uitbuitingslogistiek.
Waarom naar Berlijn gaan?
Tijdens de meeting in Berlijn kunnen al de cruciale zaken aan de orde worden gesteld. Ontmoetingen tussen aanwezige werkers van transnationale ondernemingen worden gestimuleerd, zodat ze hun ervaringen, stakingspraktijken en eisen op transnationaal niveau onderling kunnen afstemmen. De meeting bestaat uit workshops, assemblees, en plenaire bijeenkomsten. Ze begint vrijdag 10 november en eindigt op zondag de 12e. Het gedetailleerde programma, de workshopbeschrijvingen met de informatie betreffende de reis naar Berlijn en het vinden van onderdak in die stad zullen de komende dagen worden gepubliceerd.
We nodigen werkers, activisten en vakbondsleden uit om ervaringen uit te wisselen en mee te discussiëren en organiseren!