Ga naar de inhoud

STOP EU-ACS Vrijhandelsovereenkomsten

De EU probeert Afrikaanse landen te verleiden tot het ondertekenen van vrijhandelsakkoorden. EPA klinkt mooi, maar is dat allerminst.

4 min leestijd
Placeholder image

STOP EU-ACS Vrijhandelsovereenkomsten

Sinds 2002 onderhandelen de Europese Unie (EU) en de landen van de Afrika, het Caribisch Gebied en de Stille Zuidzee (de zogenaamde ACS-landen) over Economische Partnerschapsovereenkomsten (EPA: Economic Partnership Agreements).

Het doel van EPAs is om met de WTO verenigbare nieuwe handelsovereenkomsten te sluiten die de handelsbarrières tussen de EU en ACS landen steeds verder moeten wegnemen en die (voort)bouwen op regionale intergratie initiatieven van ACS staten en die duurzame ontwikkeling bevorderen en bijdragen aan het bestrijden van de armoede in de ACS landen.
De EPAs zijn in hun huidige vorm feitelijk vrijhandelsovereenkomsten.
De EU, heeft er onophoudelijk op aangedrongen dat EPAs gebaseerd worden op een strikte interpretatie van WTO regels met als doel/met de bedoeling alle handelsbarrières voor meer dan 90 procent van de EU-ACS handel uit de weg te ruimen, binnen de kortst mogelijk overgangsperiode.

Daarnaast eist de EU onderhandelingen op het gebied van investeringen, mededinging, handelsfacilitering en overheidsaanbestedingen, gegevensbescherming en diensten. Deze onderhandelingen werden verworpen door de ACP landen in de WTO vanwege hun negatieve implicaties voor ontwikkeling. Onder het voorwendsel van een ontwikkelingspartnerschap herintroduceert de EU haar WTO vrijhandelsagenda door middel van EPAs.
Ondanks grote terughoudendheid bij de ACS landen, heeft de Europese Commissie grote economische en politieke druk uitgeoefend om haastig de EPA vrijhandelsonderhandelingen in te gaan zonder voldoende voorbereiding. De stemmen in Europa en de ACS die de Commissie aanspoorden op zoek te gaan naar andere mogelijkheden werden genegeerd.

Door hun grote afhankelijkheid van hulp, hebben ACS overheden geen andere keus dan toegeven aan de eis van de EU om hun markten te openen voor Europese goederen en diensten.
De overweldigende nadruk op liberalisering in de EPA onderhandelingen bewijst dat deze onderhandelingen in essentie draaien om het uitbreiden van de Europese toegang tot ACP markten, in plaats van de ontwikkeling van ACS landen.

Pogingen tot regionale integratie te komen staan centraal in de ontwikkelingsstrategieën van de ACS landen. EPAs zullen echter de kwetsbare processen van regionale integratie in gevaar brengen en producenten in de ACP landen blootstellen aan oneerlijke Europese concurrentie op nationale en regionale markten. Met als resultaat grotere werkloosheid, het verlies van bronnen van levensonderhoud, voedselonzekerheid en sociale ongelijkheid. ACS overheden zullen aanzienlijke verliezen van overheidsinkomsten lijden door het afschaffen van import heffingen en zij zullen onder het probleem van kapitaalvlucht verbonden met liberalisering blijven lijden.

Hoewel de Europese Commissie betoogt dat EPAs instrumenten voor ontwikkeling zijn, wijzen alle analyses er tot nu toe op dat de negatieve gevolgen die de aanpassing aan EPAs (en dus vrijhandel) met zich brengt uitsluitend door de ACP landen gedragen zal worden, waaronder zich veel Minst ontwikkelde landen (MOLs) bevinden. De EU heeft de Cotonou doelen van armoedebestrijding en duurzame ontwikkeling daarmee teruggebracht tot een liberaliseringagenda voor handel en investeringen die alleen haar eigen belangen dienen. EPAs zullen de overheersing en concentratie van Europese bedrijven, goederen en diensten vergroten.
Op deze manier zullen EPAs de sociaal-economische achteruitgang en politieke breekbaarheid, die kenmerkend zijn voor de meeste ACP staten, versterken en verlengen. EPAs die gebaseerd zijn op wederkerige handelsovereenkomsten zijn zowel economische als vanuit ontwikkelingsperspectief onlogisch voor ACS landen.
Daarom, verwerpen wij deze Economische Partnerschapovereenkomsten zoals ze momenteel worden voorgesteld.
We roepen op tot revisie van het Europese neoliberale externe handelsbeleid, met name met betrekking tot ontwikkelingslanden. Wij eisen dat de EU-ACP handelssamenwerking gebaseerd wordt op een benadering die:
* gebaseerd is op een principe van non-reciprociteit, zoals neergelegd in APS (Algemeen Preferentieel Stelsel) en speciale en gedifferentieerde behandeling in de WTO
* de nationale en regionale marketen van ACP producenten beschermd
* de druk voor handel en investeringsliberalisatie omkeert
* de benodigde beleidsruimte laat en ACP landen ondersteunt in het navolgen van hun eigen ontwikkelingsstrategieën.

Voor meer informatie zie: http://www.stopepa.org/
Daar kunt u ook deze petitie ondertekenen

(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door Stop Epa.)