Sahrawis woedend over steun VS aan Marokko bij bezetting West Sahara

(Door Brett Wilkins, Common Dreams, vertaling globalinfo.nl (wordt donateur!) Kaart El Orden Mundial CC2.0).

De verdedigers van de onafhankelijkheid van de Sahrawi hebben een aankondiging van de minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, dat de Verenigde Staten een “virtuele” diplomatieke missie in de Westelijke Sahara zouden openen als eerste stap naar de vestiging van een permanent consulaat in het door Marokko bezette gebied, fervent van de hand gewezen.

“Wij, de Saharawi’s, vechten voor onze volledige soevereiniteit over onze Westelijke Sahara; we hebben uw toestemming niet nodig om dat te doen.

-Minetu Larabas Sueidat,

Nationale Unie van Sahrawi-vrouwen

Pompeo zei in een verklaring dat de V.S. ,,een virtuele aanwezigheidspost in zou stellen voor de Westelijke Sahara, met een nadruk op het bevorderen van economische en sociale ontwikkeling, die spoedig door een volledig functionerend consulaat moet worden gevolgd”. 

Het ministerie van Buitenlandse Zaken zei dat de virtuele post – waarmee Amerikaanse ambtenaren op afstand consulaire en andere zaken kunnen doen – zal worden beheerd door de Amerikaanse ambassade in Rabat, de Marokkaanse hoofdstad.

De ontwikkeling kwam bijna twee weken nadat president Donald Trump een overeenkomst aankondigde waarin de VS de illegale bezetting van Marokko als legitiem erkenden, in ruil voor het aanknopen van volledige diplomatieke banden met Israël door het Noord-Afrikaanse koninkrijk Dit maakte de VS het eerste land dat Marokko’s aanspraak op soevereiniteit in de Westelijke Sahara erkende.

Terwijl de Marokkaanse vorst, koning Mohammed VI, de Amerikaanse erkenning van de aanspraak van zijn land op de Westelijke Sahara als een “historisch keerpunt” toejuichte, veroordeelden de voorstanders van de onafhankelijkheid van de Sahrawi de stap ronduit.

Het Polisario-front – de door de Verenigde Naties erkende, door de Algerijnen gesteunde nationale bevrijdingsbeweging van de Sahara – heeft de verklaring van de Verenigde Staten bestempeld als “een flagrante schending van het Handvest van de Verenigde Naties en de resoluties met internationale legitimiteit”.

Bovendien bepaalt artikel 49 van de Vierde Conventie van Genève (pdf) dat een “bezettingsmacht geen delen van haar eigen burgerbevolking mag deporteren of overbrengen naar het grondgebied dat zij bezet houdt”, een verbod dat zowel door Israël in de bezette Palestijnse en Syrische gebieden als door Marokko in de Westelijke Sahara wordt overtreden.

Na de aankondiging van Pompeo was er een wijdverbreide verontwaardiging, toen de Sahrawi’s en internationale mensenrechtenactivisten de stap veroordeelden. 

When you go low we go up. Your empty slogans on human rights can never impact our future. We the Saharawis are fighting 4 our complete sovereignty over our #WesternSahara, we don’t need your permission to do that

— Minetu Larabas Sueidat (@minetu_larabas) December 24, 2020

Here’s to hoping that Biden walks back this ill-considered disregard for international legality, and affirms US support for the human rights of all people in both #WesternSahara and #Morocco . https://t.co/i0cYFBF7Un

— Eric Goldstein (@goldsteinricky) December 24, 2020

Western Sahara belongs to Morocco like Palestinian land belongs to Israel — IT DOESN’T!!!
Join CODEPINK in rejecting occupation and colonialism from the U.S. to Palestine to Western Sahara. Add your name now! https://t.co/NgRkcCb59U

— Ariel Gold אריאל #FriesLatkes (@ArielElyseGold) December 15, 2020

Bekend als “de laatste kolonie van Afrika“, werd de Westelijke Sahara in 1975 door Marokkaanse en Mauritaanse troepen binnengevallen toen de Spaanse koloniale troepen zich terugtrokken uit hun voormalige grondgebied. Om de Marokkaanse controle over het fosfaat- en visrijke land te verstevigen, beval de voormalige koning Hassan II een “Groene Mars” van honderdduizenden Marokkaanse burgers naar de Westelijke Sahara om het uitgestrekte woestijngebied te koloniseren.

Ondertussen hebben de Marokkaanse strijdkrachten verschrikkelijke wreedheden begaan (pdf) terwijl ze bijna de helft van de Sahrawi-bevolking naar het naburige Algerije drijven.

De Marokkaanse bezettingstroepen bouwden een 1700 mijl lange, grotendeels uit zand bestaande muur om Algerijnse militanten uit de Westelijke Sahara te houden, terwijl de Sahrawi’s in hun bezette thuisland het door de V.N. gesteunde referendumwerd ontzegd, dat ze al tientallen jaren lang beloofd en afgewacht hebben.

Het Polisario-front heeft zich 45 jaar lang tegen de bezetting verzet en controleert vandaag de dag tot een kwart van de Westelijke Sahara onder de naam de Sahrawi-Arabische Democratische Republiek (SADR), die door tientallen lidstaten van de Verenigde Naties wordt erkend sinds de afkondiging ervan in 1976. Meer dan de helft van deze landen heeft sindsdien echter hun erkenning ingetrokken of opgeschort.

De Marokkaanse kolonisten vormen vandaag de dag meer dan tweederde van de bevolking van ongeveer 600.000 mensen.

Een fragiel staakt-het-vuren van 1991 tussen Marokko en de Polisario-rebellen duurde tot vorige maand, toen SADR-president Brahim Ghali het voorbij verklaarde nadat hij had gezegd dat de Marokkaanse troepen het vuur op vreedzame demonstranten hadden geopend.

{youtube}smg97ib_yfM{/youtube}

Binnen het bezette Westelijke Sahara onderdrukken de Marokkaanse strijdkrachten op brute wijze alle vormen van verzet, waardoor de vrijheid van meningsuiting, beweging, vereniging en pers ernstig wordt beperkt.

Volgens een rapport van Amnesty International uit 2015 (pdf), evenals documentatie van lokale en internationale mensenrechtengroeperingen, zijn willekeurige arrestaties en opsluiting, gedwongen verdwijningen en martelingen enkele van de tactieken die de bezettingsmacht toepast om het grondgebied en de bevolking te controleren.

Strijders van Polisario worden ook beschuldigd van ernstige mensenrechtenschendingen en sommige Sahrawi’s zijn tegenstander van hun bewind.