Interview met anarchist in Cairo
Een interview met een anarchist op het Tahrirplein in Cairo, donderdag 3 februari 2011
Hoe heet je en vanuit welke beweging kom je?.
Ik ben Nidal Tahrir. van Black Flag, een kleine groep anarcho-communisten in Egypte.
De wereld kijkt nu naar Egypte en gaat zelfs in de richting van solidariteit. Maar nu het internet is afgesneden was informatie moeilijk te vinden. Kun je me vertellen wat er in de afgelopen week in Egypte is gebeurd? Hoe zag het vanuit je perspectief eruit? (Je kunt een heleboel beschrijven.)
Just nu is de situatie in Egypte zo cruciaal. Het begint met een oproep voor een Dag van woede tegen het regime van Mubarak regime op 25 januari .. niemand had dat verwacht van een uitnodiging voor een dag van woede door zomaar een groep op Facebook-pagina, . niet echt georganiseerd, die “we zijn allemaal Khalid Said” heette. Khalid Said is de Egyptische jongen die afgelopen zomer door de politie van Mubarak politie in Alexandria was doodgeslagen. Juist op dinsdag begon alles. Het was de vonk die het hele vuur aanstak.
Op dinsdag waren er grote demonstraties in de straten in elke Egyptische stad. op woensdag begon het bloedbad. Het begon op dinsdagavonds laat met pogingen om aan de sit-in op Tahrir-plein een einde te maken en het ging de volgende dagen door, vooral in de stad Suez. Suez heeft in elk Egyptisch hart een speciale waarde. Het was het centrum van het verzet tegen de zionisten in 1956 en 1967, in dezelfde wijk. die in de Egyptisch-Israëlische oorlogen de troepen van Sharon terugdrong. De politie van Mubarak heeft een bloedbad aangericht:. minstens 4 mensen dood. 100 gewond. Gasgranaten,. rubberen kogels, vlammenwerpers. Er is een vreemde gele stof over de mensen gegooid, misschien wel mosterdgas. Vrijdag werd de Jumu’ah van de woede genoemd. [Jumu’ah is Arabisch voor vrijdag. Het is het nationale weekend in Egypte en ook in veel islamitische landen. het is in de islam een heilige dag. wegens de lange gebeden op deze dag, hjet. genoemd vrijdaggebed gebed]. Men had gepland om na dit gebed voor demonstraties op mars te gaan.
Om 12 uur ’s middags probeerde de politie met al zijn macht en geweld de marsen te voorkomen. Er waren veel confrontaties in Caïro. (in het centrum en in Mattareyah (het oosten van Caïro)), in heel Egypte, vooral in Suez, Alexandria, Mahalla (een van de centra van de arbeidersklasse in de delta). Vanaf de middag tot zonsondergang in Cairo marcheerden mensen naar de binnenstat naar de sit-in op Tahrir om het regime van Mubarak weg te sturen. Zij zongen de leuze “De mensen willen dat het regime opkrast”. Bij zonsondergang om 5 uur ’s middags plaatselijke tijd had Mubarak meegedeeld dat hij een avondklok had ingesteld en het leger de stad in zou brengen. Deze avondklok werd gevolgd door de geplande ontsnapping van de politie, die de misdadigers en knokpoegen, die Baltagayyah genoemd worden vrij baan gaven. En de politie organiseerde een grote ontsnapping van misdadigers uit veel Egyptische gevangenissen om de mensen in Egypte bang te maken. Nu was er geen politie. Veel legereenheden hadden geen greep op de straat. De mensen werden bang. Het werd gevolgd door een stroom van nieuws over de Egyptische tv-kanalen. radio’s en kranten over plunderaars in vele steden. over dieven die op mensen schieten. De mensen organiseerden volkscomités om elke straat veilig te maken. Dat werd door de regering gebruikt om mensen nog banger te maken voor de instabiliteit in het land. maar het is ook een punt vanwaaruit we konden beginnen om arbeidersraden op te bouwen.
Over woensdag. Toen waren er botsingen tussen pro-en anti Mubarak mensen. Is dat de juiste manier om dit te beschrijven? Wie zijn de “Mubarak supporters?” Welke uitwerking hebben deze botsingen op de houding van de gemiddelde werkende klasse onder de Egyptenaren?
Het is absoluut verkeerd om te spreken van botsingen tussen anti-en pro-Mubarak. De pro-Mubarak demonstratie bestond veelal uit Baltagayyah en de geheime politie die de demonstranten op Tahrir moesten aanvallen. Het waspas begonnen na Mubaraks toespraak van de vorige avond, ook na de toespraak van Obama. Persoonlijk denk ik dat Mubarak voelt als een geslachte os die met zijn bloed zijn slagers probeert te spatten. Hij doet denken aan Nero, die voor zijn vertrek Egypte in brand wil steken. waarbij hij probeet de mensen te laten geloven dat hij een synoniem is voor stabiliteit. veiligheid en zekerheid. Op deze manier heeft hij echt enige vooruitgang geboekt: er is een heilige nationale alliantie gevormd tegen de Tahririten (de demonstranten op Tahrir) en veel mensen, met name de middenklasse spreken over Commune Tahrir. Zij zeggen dat de demonstaties moeten ophouden, want Egypte heeft in brand gestaan. Er zou hongersnood zijn begonnen, maar dat is helemaal niet waar, het is alleen maar een overdrijving. Eelke revolutie heeft haar moeilijkheden, en Mubarak maakt gebruik van angst en terreur om langer aan te blijven. Persoonlijk zeg is dat – zelfs als de demonstranten verantwoordelijk zouden zijn – zelfs dan – Mubarak moet vertrekken, moet weggaan, omdat hij juist nu deze situatie niet aankan.
Wat verwacht je dat er in de komende week gaat gebeuren? Hoeveel kan het standpunt van de Amerikaanse regering de situatie daar beïnvloeden?
Niemand kan achterhalen wat er morgen of volgende week kan gebeuren. Mubarak is een koppige idioot en de Egyptische media voeren van de grootste media-campagne in haar geschiedenis op de protesten op vrijdag. 4 februari in te dammen.. Er wordt opgeroepen voor alweer een mars van miljoenen naar Tahrir die “Jumu’ah van de redding” wordt genoemd. De positie van de Amerikaanse overheid raakt ons meer dan die demonstratie. Mubarak is zo’n verrader dat hij het hele volk kan doden. maar hij kan geen nee zeggen tegen zijn bazen.
Hoe hebben de anarchisten van de klassenstijd hieraan kunnen? Wie zijn hun bondgenoten? (je hoeft niet alles te vertellen )
Het anarchisme is in Egypte geen grote stroming. Je zou er enkele anarchisten kunnen vinden, maar geen grote stroming. Toch deden in Egypte anarchisten mee in de protestdemonstraties en in de volkscomités om de straten tegen bendes te verdedigen. De anarchisten in Egypte koesteren bepaalde verwachtingen van deze raden.. De bondgenoten van de anarchisten in Egypte zijn natuurlijk de marxisten. Dit is voor ons niet het moment van het ideologische debat. Heel links roept op tot eenheid en moeten we dan overal ruzie over maken? In Egypte zijn de anarchisten een deel van de Egyptische links
Welke vormen van solidariteit kunnen er worden opgebouwd tussen de revolutionairen in Egypte en revolutionairen in het “Westen?” Wat kan er meteen worden gedaan en wat moeten we doen op de lange termijn?
De moeilijkste hindernis die Egyptische revolutionair kan tegenkomen is dat de communicatie wordt afgesneden. De Westelijke revolutionairen moeten druk uitoefenen op hun regering om te verhinderen dat het Egyptische regime dit doet. Dat is voor nu, maar niemand kan zeggen wat er op de lange termijn zal gebeuren. Als de revolutie wint dan zullen de westerse revolutionairen solidariteit met hun Egyptische kameraden vormen tegen de verwachte agressie van de VS. en Israël. Wordt de revolutie verslagen dan zou het het bloedbad voor alle Egyptische revolutionairen worden.
Wat zullen de belangrijkste taken zijn als Mubarak eenmaal vertokken is? Zijn er al op de straat veel plannen hierover geweest? Wat hebben de anti-kapitalistische revolutionairen voorgesteld?
Hebben we het over wat de straat eist, dan is de belangrijkste taak een nieuwe grondwet en een voorlopige regering en vervolgens nieuwe verkiezingen. Er zijn over dit onderwerp veel plannen van veel politieke stromingen, hier vooral van de Moslim Broederschap. De anti-kapitalistische revolutionairen zijn in Cairo niet erg groot: . de communisten, democratische links en de Trotskisten roepen dezelfde eisen over de grondwet en nieuwe verkiezingen, alleen wij anarchisten niet. Wij zijn tegen het kapitaal maar ook tegen de staat. We zullen proberen de commissies die zijn gevormd om de straten te beschermen en te beveiligen sterker te maken en ze proberen om te zetten in echte raden.
Wat wil je tegen de revolutionairen in het buitenland zeggen?
Beste kameraden over de hele wereld hebben we solidariteit nodig. Een grote solidariteitscampagne en de Egyptische Revolutie zal winnen.
KAF
Deze site is bereikbaar en bevat een afbeelding van de spreker. (Deze versie is mogelijk door Mubarak kaltgestellt)
Bron: a-infos. (Vertaling: Jan Bervoets)