Internationale oproep: N 14 – Naar een wereldwijde permanente algemene staking
Onderstaande tekst is een oproep vanuit radicale sociale strijdbewegingen in Catalonië om op en vanaf N14 actie te gaan voeren tegen het kapitalisme – de dag waarop vakbonden in meerdere landen algemene stakingsdagen houden en waarvoor de internationale vakbondskoepel ETUC ook tot actie heeft opgeroepen. Ik trof hem aan via Libcom.org, in een commentaar onder mijn blogstuk over N14 aldaar, en in de op de aan de stakingsdag van 14 november gewijde forumthread.
(Bron) lichtelijk gecorrigeerd (gi)
Internationale oproep: N 14 – Naar een wereldwijde permanente algemene staking
In de huidge context heeft het geen betekenis om een enkele dag te stoppen met werk. Staat en bedrijven zijn in staat op de efecten daarvan te absorberen en arbeiders die de staking steunen te schaden. De enige oplossing die in zicht is, is een permanente en actieve algemene staking. Maar in deze geglobaliseerde wereld moet het antwoord wereldwijd zijn. Losse handelingen in één land hebben geen effect in de markteconomie. Soortgelijke situaties in honderd landen maken coördinatie mogelijk. Zo eenvoudig als een gemeenschappelijke datum vaststellen: N14.
(Vertaling van het artikel La Rebelion de las palabras)
We hebben geen magische oplossing (of wens). Wat we weten is dat er iets verkeerd is hier. Als je elke morgen voor zonsopgang wakker wordt om je leven te laten verdwijnen in laagbetaalde baantjes, gebonden aan haast, plan en verveling. Als je op TV professionals in het liegen ziet praten over geweld maar zich voor de herkomst ervan afsluiten, omdat ze meer waarde hechten aan een paar gebroken ruiten van vestigingen in eigendom van een multinationale moordenaar dan aan het leven van harde werkers die van steigers vallen omdat de ondernemer besloten heeft om te speculeren met het geld dat had kunnen dienen om veiligheidsmaatregelen toe te passen in het werk. Als je naar de supermarkt gaat en je wordt eraan herinnerd dat de prijzen weer omhoog gegaan zijn vanwege de BTW. Als TV-reclame lege verlangens in je wekt en in je oor fluistert dat je niets bent als je niet het nieuwste model van mobiele telefoon hebt, of een grotere TV me4 3-D ultra-realistische geluidssysteem. Als politici hun beloften in de campagne niet vervullen en jij, stilletjes, ook zegt: “klootzakken, ontplof maar”. Als we zo ziek zijn als we zijn. Ziek om te slikken, ziek van het zwijgen, ziek van het maar voortgaan alsof er niets gebeurt.
We zijn niet die vijanden van het systeem waar iedereen het over heeft, maar die maar weinigen kennen. We zijn je zoons en dochters, je broers en zussen, je klasgeno(o)te of collega, je buurman of buurvrouw. We zijn net zo genaaid als jij, we begrijpen alles wat je voelt, omdat wij er ook van te lijden hebben, maar wij zijn ontgoocheld door de valse beloften van het kapitalisme, omdat één ding duidelijk is: Met dit systeem is er geen ochtendgloren mogelijk. De tegenaanval in de klassenstrijd vereist tot algemeenheid gebrachte omvorming van alle angst in woede, van alle verlangens in actie, van alle woorden in feiten.
Omdat éeéndagsstakingen en demonstraties die vlaggen verplaatsen niets veranderen (en het tijd is om dat te begrijpen);
Omdat, wat haar omstandigheden ook zijn, loonarbeid ons walging inboezemt vanwege haar aard en vorm;
Omdat getemde arbeidersbonden niet de oplossing zijn maar deel van het probleem, en ons niet vertegenwordigen;
Omdat het banksysteem ons worgt met de medeplichtigheid van politieke partijen die beweren in onze naam te spreke en alleen gewijd zijn aan onze toekomst door onze levens te verarmen;
Omdat het ons niet kan schelen dat de politie ook ontdaan is. Ze staan niet aan onze kant en zullen dat nooit doen. Ze zijn de vijand van de arbeidersklasse die ze slaan, en ze werken om het panopticum dat ons opsluit en verstikt in stand te houden, en natuurlijk verdienen ze het niet om bloemen te krijgen;
Omdat dit niet uit zichzelf zal veranderen. Sociaaldemocratische illusies overtuigen ons niet;
Omdat we niemand nodig hebben om ons te vertellen wat we moeten doen. We zullen zelf de alternatieven bouwen die we nodig hebben en willen, niet degene die worden opgelegd. Assemblee-isme, horizontaliteit en directe actie tegen delegationisme, bureaucratie en hierarchie.
Op 14 November ontmoeten alle kameraden elkaar op straat, om de echte schuldigen aan de crisis (banken politici, niet de immigranten of de werkloze menigte) eraan te herinneren wie wat aan wie verschuldigd is. Laat barricades en vuur de burgerlijke illusies van het reformisme en collaborationistisch syndicalisme saboteren, en laat de vlammen het gevoel van revolte verlichten dat we allemaal in onze harten dragen voor onze dromen om te reizen naar de bestaande vuren in Griekenland. Chili, Portugal of Italié, wiens rooksignalen onze verlangens communiceren en die de derde (en laatste) aanval van proletariërs op de klassenmaatschappij kunnen worden.
We hebben het geduld, de tijd en de toekomst verloren. Alleen de angst is over.
Doe zelf en organiseer zoals het jou uitkomt. Zolang er ellende bestaat, zal er rebellie zijn.
—————————-
Bron, hetgeen zelf weer een vertaling is van http://vozcomoarma.blogspot.com.es/2012/10/sobre-la-proxima-huelga-del-14-n.html
Vertaling en bewerking: Peter Storm. Bij ‘bewerking’ mag je denken aan niet-seksistisch taalgebruik. Waar ik ‘brothers’ las, heb ik ‘broers en zussen’geschreven, etcetera; het kan overigens zijn dat het oorspronkelijke Catalaanse word zowel broers als zusters omvat, maar dat weet ik niet. Verder heb ik cryptische formuleringen zo helder mogelijk in leesbaar nederlands omgezet, ook als dit geen lettterlijke vertaling is. Niet alle passages wist ik te doorgronden, als er mensen met kennis van het Catalaans zijn met suggesties tot verbetering, hou ik me aanbevolen.
————————-
Aanvulling globalinfo: mobilisatiefilmpje uit Spanje:
{youtube}8Y-H_KssDdk{/youtube}