Het Getto van Gaza
Hoewel voor de toeschouwers die we zijn alles kennelijk went, lijkt het onmogelijk om ‘gewoon verder met leven te gaan’ zo lang die massale moordpartij in Gaza gaande is. Het aanhoudende staatsgeweld van Israël, met de actieve bijdrage van de VS en Nederland daaraan, is natuurlijk onvergeeflijk, en toch doen we precies dat: proberen het niet te zien en verder gaan met waar we ver weg daarvan mee bezig waren.
(Foto: MIT Media Lab, Flickr/CC2.0)
Natuurlijk zijn er ook elders vergelijkbare bloedbaden bezig, en de mensen die daar het slachtoffer zijn, zullen – als ze het al overleven – het ons moeten vergeven dat we daar (ook) geen aandacht voor hadden. Maar Gaza is een dagelijkse realiteit, onder andere omdat Al Jazeera weigert om weg te kijken. Ik heb altijd een enorme hekel gehad aan mensen die de situatie in Israël/Palestina beschrijven door die te vergelijken met zaken die de Nazi’s in Duitsland hebben uitgespookt. Maar nu blijft zich opdringen dat het drama in Gaza alleen maar te vergelijken is met het uitmoorden van het getto in Warschau in de Tweede Wereldoorlog. Moet je je voorstellen dat je daar naar zat te kijken, in 1942, elke dag en alle details ervan opgelepeld kreeg. En dat de Nederlandse regering dan de activiteiten van de Duitsers verdedigt en ze wapens stuurt zodat ze er mee door kunnen gaan…
De verontwaardiging in Israël zelf en elders buiten Palestina wordt ook hardnekkig ingedamd door Israëls agressieve propagandamachine die probeert elke kritiek met antisemitisme gelijk te stellen. Vanwege de geschiedenis van de jodenvervolging is dat een makkelijke stok om mee te slaan, en het werkt nog steeds overal. Met name in Duitsland, dat natuurlijk vanwege de holocaust een gigantisch schuldgevoel te verwerken heeft, werkt dat gruwelijk goed. Dat was al ver voor de 7e oktober zo; de politieke sekte van ex-maoisten die de Anti-Deutsche heet, maakt daar jacht op elke vorm van solidariteit met Palestina en krijgt daarbij de gewillige medewerking van zo’n beetje alle media (en in Nederland van verwarde weblogs als ***uul, we zouden de naam maar niet meer noemen). Er heerst een soort pogromstemming tegen iedereen die het voor Palestijnen op zou willen nemen in Duitsland.
Op de Frankfurter Buchmesse werden gehaast alle prijsuitreikingen aan Palestijnse schrijvers gecanceld. En ook de Russisch/Amerikaanse schrijver Masha Gessen, zag ineens de eerder toegekende Hannah Arendt Prize for Political Thought weer gecanceld worden. Letterlijk, de plechtigheid in Bremen werd helemaal afgelast. De belangrijkste geldschieter achter de prijs was de Heinrich Boll Stiftung (verbonden aan de Duitse neoliberale partij der Groenen, die her en der met de CDU of SPD regeert). En die stond vooraan om de stekker er uit te trekken. De juryleden van de prijs staan overigens nog steeds achter hun nominatie en de prijsuitreiking zal elders opnieuw gehouden worden, maar dat wordt dan vast weer een enorm gekrakeel over vermeend antisemitisme (Gessen is overigens zelf joods).
Wat had Gessen – die eerder door Putin uit Rusland was gejaagd – misdaan om zo op het schandblok terecht te komen? Die had een ongelofelijk goed stuk geschreven in de New Yorker ‘In the Shadow of the Holocaust. How the politics of memory in Europe obscures what we see in Israel and Gaza today.‘ waar precies dat werd gedaan waar ik alleen even over had gefantaseerd. In het stuk werd overtuigend onthuld hoe de ‘politics of memory’ in Europa en Duitsland werkt om de misdaden van de Israëlische staat toe te dekken en zelfs te ondersteunen. En de herinnering aan de holocaust wordt volgens Gessen zo een cynisch politiek instrument voor groeperingen als de AfD om islamitische migranten mee te bestrijden. ‘Als ik zoiets in Duitsland zou zeggen’, stelt Gessen in het stuk, ‘kom ik waarschijnlijk in problemen’. En ja hoor, zelfs als je dat niet in Duitsland doet, wordt je door ‘links’ Duitsland afgestraft. Kennelijk kun je daar wel een prijs noemen naar de minnares van nazi-filosoof Heidegger, maar zo gauw je gaat stellen dat de bewoners van Gaza niet zomaar afgemaakt en verjaagd zouden mogen worden, ga je de mestvaalt op.
Op de online-tv-zender Democracy Now is een gesprek met Masha Gessen te zien.
Voor het nieuwe jaar een pedagogische afsluiter. Waarom Johnny Cash altijd in het zwart gekleed gaat (ging) vroeg u zich misschien af? In dit nummer geeft hij het antwoord.