En dan nu Iran
Van alle landen van het lijstje van landen waar ‘regime change’ zou worden uitgevoerd dat Generaal Wesley Clark in 2006 op het Pentagon te horen kreeg, was Iran de laatste. Dat Trump de stap van opzeggen van een internationaal verdrag (JCPOA) heeft genomen is dus gewoon in het kader van de neocon-strategie op lange termijn.
(Door WK, oorspronkelijk verschenen op Kleintje Muurkrant)
Als Trump ook overgaat tot gevechtshandelingen tegen Iran, vervreemdt hij zich verder van zijn aanhang die hem op ‘America First’ hebben gekozen en zal zijn herverkiezing onmogelijk worden. De ‘Hope’ van Obama ging nog 8 jaar mee, met deze verkiezingsfraude komt ’the Donald’ niet weg. Bolton en Pompeo aan het roer: meer Deep State is niet mogelijk.
De wereld reageert afwijzend. Alleen Saoudi-Arabië, dat zojuist een ‘Houthi-projectiel’ uit de lucht schoot en uiteraard Israël, dat meteen opnieuw in Syrië bombardeerde, zijn enthousiast. Dat opnieuw bombarderen van “Iraanse doelen’ in Syrië vond plaats aan de vooravond van een bezoek van de Israëlische premier Netanyahu aan Moskou om de nieuwe situatie rond Iran te bespreken. In de Golan kreeg de bevolking de opdracht de schuilkelders in te gaan voor een ‘Iraanse aanval’. Bibi moest ‘ideologisch’ spitsroedelopen voor het overleg met Poetin plaatsvond: eerst de traditionele (73e) Overwinningsparade bekijken op het Rode Plein, met al het wapentuig dat de IDF in Syrië tegenkomt. Daarna een krans leggen bij het graf van de onbekende soldaat samen met Poetin en de Servische premier Vucic. Het Israëlische Parlement heeft onlangs, met een kleine meerderheid, dezelfde dag tot ‘VE-Day’ uitgeroepen. Rusland, Belarus en Kazakhstan hebben de Knesseth daarmee gefeliciteerd en gezegd het als ‘de erkenning van de beslissende rol van de multi-culturele Sovjet-Unie in de overwinning op nazi-Duitsland’ te beschouwen. De 2 miljoen Russen in Israël spelen hierin uiteraard een grote rol.
Kazakhstan heeft net bekendgemaakt dat een volgende ronde van de Astana-vredesbesprekingen, onder auspiciën van Rusland, Iran en Turkije, op 14 en 15 mei zullen worden gehouden, met deelname van alle eerder deelnemende Syrische strijdgroepen. Dit is een opmerkelijk succes voor de Russische diplomatie in deze hectische tijd. Turkije houdt zich inderdaad opvallend onopvallend in de zich aftekenende campagne tegen Iran.
In Libanon heeft de partij van president Hariri, na zijn vreemde escapade in Saoudi-Arabië, de verkiezingen (opkomst 50%) verloren en Hezbollah en haar Christelijke bondgenoten gewonnen. Toch zal de huidige coalitie (met het ‘religieuze’ verdeelsysteem van functies) zonder twijfel voortduren. Met Hezbollah in de regering; een extra complicatie voor Israël, dat in een oorlog met Iran Hezbollah wil meenemen.
Het opzeggen van het verdrag heeft een verschil in belangen tussen de EU en de VS blootgelegd dat zelfs de trouwste vazallen (Macron, Johnson c.s.) niet kunnen gladstrijken en een overeenkomst in belangen met Rusland dat zelfs de meest Atlantische commentaren niet kunnen ontkennen. Ook China en India (grootinvesteerders in Iran) kiezen uiteraard de kant van Iran. Oftewel: de Amerikaanse politiek heeft nooit eerder zo alleen gestaan.
Opnieuw gaat de wereld langs de rand van de afgrond. (WK)