Een economische huurmoordenaar
John Perkins heeft een boek geschreven over zijn werkzaamheden als ‘economische huurmoordenaar’ voor de VS
Een van de meest opmerkelijke optredens op het WSF moet dat van John Perkins zijn geweest. Perkins heeft net het boek Confessions of an Economic Hit Man geschreven, waarin hij onthult hoe hij tien jaar lang heeft gewerkt voor de Amerikaanse overheid om landen te dwingen schulden aan te gaan waarmee ze vervolgens gemanipuleerd konden worden.
Dat zulke dingen gebeuren is op zich wel bekend. Velen herinneren zich bijvoorbeeld de uitpraak van minister van Buitenlandse zaken van de VS (en nobelprijswinnaar) Kissinger dat ze de Chileense economie “het zouden laten uitschreeuwen” nadat Allende daar de verkiezingen won.
Maar onthullingen vanuit het diepe binnenste van de krochten waar deze vuile spelletjes gespeeld worden, zijn er niet vaak. Perkins lijkt op zijn vakgebied een nieuwe Philip Agee te zijn, de CIAer die in de jaren ’70 met veel spektakel uit de school klapte en in 1975 het boek CIA Diary uitbracht (bij Penguin notabe). Het verschil is dat Perkins’ onthullingen vooralsnog minder aandacht trekken. Dat terwijl – als ze allemaal waar zijn, je weet het tenslotte nooit bij de ‘spooks’- ze niet minder ingrijpend zijn.
Perkins werkte naar eigen zeggen tussen ’71 en ’81 voor een schimmig bedrijf voor economische adviezen, Chas T.Main. Het bedrijf operereerde in nauwe samenwerking met Amerikaanse geheime diensten en was daar misschien wel een project van. Inmiddels is het bedrijf opgeheven. Als topeconoom moest Perkins regeringsleider ervan overtuigen om grote leningen aan te gaan, waarvan vanaf het begin duidelijk was dat die niet terugbetaald konden worden. Het geleende geld werd voor een groot deel doorgesluisd naar Amerikaanse bedrijven en het lenende land kwam aan de ketting te liggen van niet alleen IMF en Wereldbank, maar ook Amerikaanse diensten die ‘gunsten’ van het land of diens regering wilden.
Perkins heeft onder meer gewerkt in Indonesië, Saudi Arabi%euml;, Iran, Irak, Venezuela, Ecuador en Colombia.
Op zijn workshop op het WSF vertelde Perkins onder meer hoe regeringsleiders desnoods onder druk gezet werden om aande opzet mee te doen. Als ze weigerden kregen ze ernstige problemen. En als ze bleven weigeren soms zelfs oorlog. Interessant is ook zijn relaas over Saoudi Arabi%euml;, waar hij persoonlijk betrokken was bij het smeden van banden tussen het zakenimperium van de familie Bush en de Saoudische Koninklijke familie. Volgens Perkins was het idee om een vergelijkbare deal met Irak te sluiten, maar zoals bekend weigerde de dictator aldaar om mee te werken. Dat zou op z’n beurt weer verklaren waarom vader en zoon Bush er zo gebeten op waren om het land binnen te vallen.
Het verslag van Perkins’ optreden op het WSF is tamelijk schematisch.
Hij gaf echter ook een uitvoerig interview aan het radioprogramma Democracy Now
Ook David Korten, schrijver van onder andere het boek When Corporations Rule the World (Het Bedrijfsleven aan de Macht) recenseerde zijn boek
Ook in de Boston Herald stond een kort artikel over het boek waarin werd vermeld dat het boek snel klimt in de nonfictie bestsellerslijsten.
Enig bewijs voor de beweringen van Perkins ontbreekt volgens het stuk in de Boston Herald, al is er wel een map dokumenten die aantonen dat hij in de betreffende periode voor het bedrijf werkte in de landen die hij beschrijft.
Naar eigen zeggen had Perkins een paar keer eerder een poging gedaan om zijn wederwaardigheden op papier te stellen. De aanslagen van 11 september zouden de doorslag gegeven hebben om deze keer door te zetten.
Je kunt op de website van de uitgever een stukje uit het boek lezen:
Meer informatie op de website van uitgeverij Berrett-Koehler.
(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door Globalinfo.)