Stop de aanhoudende bloedbaden in Gaza
Verschrikking volgt op verschrikking. De antisemitische misdaden die Hamas afgelopen weekend heeft begaan en de ontdekking van hun gruweldaden zijn nu gevolgd door de blinde wraak van de Israëlische regering. We vertaalden een oproep van het Franse ‘antiracistische collectief Juives et Juifs Révolutionnaires’
(Door Antiracistisch collectief Juives et Juifs Révolutionnaires (website))
Verschrikking volgt op verschrikking. De antisemitische misdaden die Hamas afgelopen weekend heeft begaan en de ontdekking van hun gruweldaden zijn nu gevolgd door de blinde wraak van de Israëlische regering.
Nadat de regering Netanyahu de Palestijnen in Gaza heeft gebestialiseerd met haar racistische e verklaringen die op uitroeiing wezen, zet zij haar volledige onevenredige militaire en diplomatieke macht in om de inwoners van Gaza te beroven van water, elektriciteit en brandstof totdat de gijzelaars worden vrijgelaten, en organiseert zij de gedwongen verplaatsing van meer dan 1,1 miljoen mensen.
We kunnen misdaden niet met andere misdaden beantwoorden.
Deze criminele en onmenselijke maatregelen, die het leven van 2,3 miljoen mensen bedreigen, gaan gepaard met massale bombardementen die gericht zijn tegen de overgrote meerderheid van de burgers waaronder kinderen en kwetsbare mensen. Het dodental staat momenteel op meer dan 1.500, met meer dan 6.600 gewonden, en stijgt met het uur. Het bloedbad, de gedwongen volksverhuizingen en de beperkingen die de Gazanen zijn opgelegd, zijn op geen enkele manier een aanvaardbaar antwoord op de moorden van 7 oktober. Net zoals gijzelingen en massamoorden door Hamas verboden zijn, verbiedt het internationaal recht, in het bijzonder de Conventie van Genève, wat de Israëlische regering doet: burgers of burgerobjecten als doelwit nemen, collectieve straffen en bevolkingen beroven van goederen die ze nodig hebben om te overleven. We kunnen misdaden niet met andere misdaden beantwoorden.
Het bloedbad van 7 oktober dwingt Israël na te denken over de toekomst van de twee volkeren in dit land. Er zijn twee opties: de moeizame zoektocht naar een politieke oplossing die voor beide volkeren aanvaardbaar is, of het verpletteren in een bloedbad van alle Palestijnse eisen waarop moorden en aanslagen zullen blijven volgen. De enige aanvaardbare optie is een vrede die gebaseerd is op gerechtigheid voor iedereen. Dit wordt samengevat door de slogan “Geen gerechtigheid, geen vrede”, die veel mensen opvatten als een oproep om te vechten, maar die in werkelijkheid slechts een constatering is. Vandaag lijkt de slechtste oplossing de voorkeur te krijgen, maar we hebben geen andere keuze dan te geloven in betere tijden en er alles aan te doen om die te laten aanbreken. Tikoun Olam.
We rouwen om alle slachtoffers, vermoord door de moordenaars van Hamas of afgeslacht door de Israëlische regering, wiens enige enige gedragslijn overheersing door de macht van wapens is. Aan beide zijden van de grens hebben al meer dan 2.700 mensen het leven verloren, zijn er meer dan 10.000 gewond en worden er meer dan honderd gegijzeld.
Onze harten zijn verscheurd, maar we kunnen niet deelnemen aan een aantal manifestaties, zoals de zaken er nu voorstaan.
Het is dringend noodzakelijk dat alle staatsautoriteiten, NGO’s en externe waarnemers, zowel civiele als professionele, alles doen wat in hun macht ligt om de hervatting van levensnoodzakelijke leveringen naar Gaza te herstellen en de onmiddellijke vrijlating van de gijzelaars te bereiken. Ze moeten een staakt-het-vuren opleggen en de hervatting afdwingen van een echt proces naar een rechtvaardige en duurzame vrede die de VN-resoluties, het internationaal recht en het legitieme streven naar vrede en gerechtigheid en gerechtigheid voor Palestijnen en Israëli’s respecteert.
Ons hart is verscheurd, maar we kunnen niet deelnemen aan een aantal bijeenkomsten “ten gunste van de Palestijnen”, georganiseerd door groepen die de Hamas-aanval expliciet hebben gesteund. We roepen deze organisaties op tot serieuze zelfkritiek. We wijzen er nogmaals op dat Hamas antisemitisme in zijn handvest heeft geschreven, dat het alle Joden als doelwit beschouwt en dat het nooit heeft geaarzeld om dit idee in de praktijk te brengen. De verklaringen van deze politieke partijen en groeperingen laten ons dan ook niet toe om deze bijeenkomsten te zien als iets anders dan ruimtes van onverschilligheid of zelfs vreugde tegenover de gepleegde antisemitische massamoorden. Integendeel, ze vertellen ons dat het ruimtes zijn waar onze fysieke en psychologische veiligheid niet gegarandeerd is.
Dit was het geval toen de NPA (linkse partij in Frankrijk, vert.), in een tekst gewijd aan het bloedbad, zei “haar steun te geven aan de strijdmiddelen die de Palestijnen hebben gekozen om zich te verzetten” en naar de dorpen en kibboetsim verwees waar tegelijkertijd de Hamas-moordenaars aan het werk waren, als “door het verzet verworven kolonies” (persbericht van 7 oktober); toen Palestine Vaincra (Palestina zal overwinnen) het bloedbad beschreef als “een demonstratie van de kracht van de capaciteiten van het verzet die de kwetsbaarheid van het zionistische project blootlegt” (7 oktober); toen de UJFP (L’Union juive française pour la paix. Joodse vredesorganisatie, vert.) de moordenaars van Hamas vergeleek met de helden van de Affiche Rouge (verzetsorganisatie in WO II, vert.) (9 oktober); toen de Unité Communiste de aanvallen zag als “een bewijs van hoop voor de gekoloniseerden van de hele wereld” (10 oktober); of toen de groep Inverti-es (linkse LGBTI-groep, vert.) Hamas beschreef als “een verzetsgroep waarachter het Palestijnse volk zich mobiliseert, […] de vrucht van het kolonialisme” (11 oktober).
De moslims van Frankrijk zijn net zo min verantwoordelijk voor de misdaden van Hamas als de Joden van Frankrijk voor die van de Israëlische regering.
Tegelijkertijd zijn we getuige van een verharding van rechts in Frankrijk, die met name wordt gekenmerkt door de wens van het ministerie van Binnenlandse Zaken om elke demonstratie van solidariteit met de Palestijnen strafbaar te stellen en te verbieden. Op dezelfde manier gebruiken sommigen het bloedbad van 7 oktober om de Arabische en moslimminderheden te stigmatiseren, die als collectief medeplichtig worden beschouwd. Wij veroordelen al deze haatzaaiende taal en stigmatisering van Arabieren en/of moslims ten strengste en bieden hen onze volledige steun aan. De moslims van Frankrijk zijn net zo min verantwoordelijk voor de misdaden van Hamas als de Joden van Frankrijk voor die van de Israëlische regering.
Wij zullen de criminalisering van de solidariteitsbeweging met de Palestijnen niet steunen, die niets anders is dan een manier om de Israëlische regering de vrije hand te geven om Gaza te verpletteren onder de bommen en de Gazanen te beroven van de basismiddelen om te overleven. Integendeel, wij willen deelnemen aan de oprichting van een echt verenigd front met als doel en als middel om internationale druk van de bevolking uit te oefenen op iedereen die bij het conflict betrokken is.
Zo’n front kan alleen opgericht worden op basis van een ondubbelzinnige veroordeling van de misdaden van Hamas en de Israëlische regering en met een eis voor vrede met gerechtigheid. Daarom roepen we iedereen die deze doelstellingen deelt op om samen met ons na te denken over de organisatie van initiatieven voor vrede en gerechtigheid die niet vervallen in dodelijke logica.