Revolte in Spanje

De toekomst is in handen van de jongere generatie van de arbeidersklasse

Wat de richting ook is waarheen de beweging zal gaan, wat ook de uitkomst zal zijn , het is duidelijke dat deze revolte, in gang gezet door de jongeren die geconfronteerd worden met de werkloosheid (in Spanje heeft 45% van de bevolking tussen de 20 en 25 jaar geen werk) verbonden is met de strijd van de arbeidersklasse. Het staat buiten kijf dat ze bijdraagt aan de internationale strijd van de arbeidersklasse
Het is een algemene beweging die alle sociale lagen van de niet-uitbuitende klasse omvat, met name alle generaties van de arbeidersklasse. Zelfs als deze laatste ondergedompeld wordt in de golf van “volks”woede, en zich niet op een zelfstandige wijze kan bevestigen door middel van stakingen en massale manifestaties, en door middel van haar eigen directe economische eisen naar voren te schuiven. Deze beweging drukt in werkelijkheid een diepgaande rijping uit van het bewustzijn van de enige klasse die de wereld kan veranderen door het kapitalisme omver te gooien: de arbeidersklasse.

De leuze: “Alle macht aan de algemene vergaderingen!”, die in de beweging naar voren is gekomen, zelf als is dat nog onder een minderheid, is geen herhaling van de oude leuze van de Russische Revolutie “Alle macht aan de arbeidersraden (Sovjets)!”
Zelfs als het woord “kommunisme” nu nog angst inboezemt (vanwege de invloed van de campagnes die door de bourgeoisie werd ontketend na de ineenstorting van het Oostblok en de stalinistische regimes), het woord “revolutie” schrikt niemand af, integendeel.
De beweging van “los indignos” (de verontwaardigden) is geen revolutie. Het is slechts een nieuwe etappe in de ontwikkeling van de sociale strijd en van de gevechten van de arbeidersklasse op internationaal vlak, de enige die aan deze jongeren “zonder toekomst” een vooruitzicht kunnen bieden net als aan de hele maatschappij

De beweging is ook geen revolutie op z’n spaans, zoals het collectief Democracia Real Ya ons voorhoudt. De werkeloosheid, de precariteit, de levensduurte en de voortdurende verslechtering van de levensomstandigheden van de uitgebuite massa’s zijn geen Spaanse specialiteit! Het sinistere gezicht van de werkloosheid, met name onder de jongeren, ziet men zowel in Madrid als in Cairo, zowel in Londen als in Parijs, en zowel in Athene als in Buenos Aires. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, dat neerstort in de afgrond van de ontbinding van de kapitalistische maatschappij. Deze afgrond kenmerkt zich zowel door de toenemende sexuele agressie tegen vrouwen als door de werkloosheid, zowel door de nucleaire rampen als door de oorlogen, zowel door de terugkeer van overwonnen ziekten als door de toename van het analfabetisme.

(Dit is een deel uit een groter artikel, dat verschenen in op de website van de ICC. Als je meer wil weten over dit onderwerp, dan is op 18 juni aanstaande daartoe gelegenheid. Zie www.internationalism.org)