Hun oorlogen, onze doden! Verklaring over het Israëlisch-Palestijnse conflict

We walgen diep van de huidige situatie in Palestina-Israël. We walgen van de steeds agressievere kolonisatie door het Israëlische regime, dat andere mensen insluit, uitbuit, doodt en vernedert.

– van het momenteel heersende Israëlische nationalisme, dat het huidige terroristische, racistische en oorlogszuchtige beleid goedpraat en bevordert.

– van zijn aanhangers hier en in de hele wereld, die deze actie rechtvaardigen omdat het past in hun nationalistische visies, hun identaire ideen of hun imperialistische en economische projecten.

– van het militaire en terroristische optreden van het Israëlische regime, dat is ingesteld na het door Hamas geleidde offensief, dat evenzeer een terroristische dimensie heeft. Deze actie treft vooral de burgerbevolking die het heeft ingesloten en ontmenselijkt naarmate zijn expansiebeleid vorderde. Bevolkingen die ze niet aarzelen om uit te moorden en uit te hongeren.

– van het lijden en de wanhoop van de Palestijnse bevolking als gevolg van dit reactionaire en walgelijke beleid.

Maar we walgen ook van het beleid van Hamas en andere islamisten, van hun politieke project om een islamitische samenleving te vestigen in Palestina-Israël, dat net zo reactionair is als het religieuze suprematisme van de huidige Israëlische regering.

– van hun ondersteuners als de Iraanse staat, die alleen goed is in het onderdrukken van degenen die zich willen bevrijden van de religieuze en patriarchale voogdij die hen is opgelegd.

– van het feit dat ze gebruik maken van en zich voeden met het lijden en de wanhoop in Gaza en elders. En dit ondanks het feit dat we het lijden en de wanhoop van de mensen begrijpen. Tenminste, we proberen het te begrijpen ook als we het niet in ons dagelijks leven voelen…

Hoewel we begrip hebben voor de wens om racisme en kolonialisme met geweld of andere middelen te bestrijden, walgen we van de strategie van nationalistische en religieuze oorlogsvoering van de islamisten in Palestina, die erop gericht is het conflict uit te breiden en te intensiveren. Dit soort reactionaire doelstellingen dienen nooit de belangen van de bevolking, maar begunstigen die van de verschillende machthebbers. Bovendien is deze strategie waarschijnlijk bedoeld om de gevolgen voor de bevolking nog wanhopiger te maken en hen in hun armen te drijven.

Wij walgen van hun fanatisme en hun morbide ideologie, die zich voedt met de heersende wanhoop. Een ideologie die geen daadwerkelijke bevrijding en emancipatie voor de Palestijnen voor ogen heeft, maar een heilige strijd waarvoor de dood de ultieme en glorieuze beloning kan zijn…

Tot slot walgen we van hun terreurpraktijken tegen burgers. We zullen het afslachten van feestende mensen of het tentoonstellen van en spugen op naakte vrouwenlichamen nooit als verzetsdaden beschouwen.

In deze kritieke situatie blijven we ons inzetten voor de emancipatie van de bezitslozen, in Palestina, Israël en over de hele wereld. We bevestigen meer dan ooit de noodzaak van strijd gericht op de vernietiging van alle staten en de systemen van uitbuiting die zij garanderen. Wat definitief de kwestie van overheersing in Palestina zal oplossen, net als in de rest van de wereld, is een sociale revolutie die gericht is op het ondermijnen van alle fundamenten waarop de verschillende nationalismen, identitarismen en oorlogszuchtige fanatici gedijen: een communistische en antiautoritaire revolutie, gericht op het verenigen van de uitgebuitenen van alle landen.

We zullen te horen krijgen dat deze wens slechts een leeg woord is, vooral in de huidige context. We zien de voorstanders van realistisch getinte argumenten al geopolitiek, anti-imperialistische retoriek of gewoon de oude en huidige context van haat en wanhoop gebruiken om dit standpunt te diskwalificeren.

Ons antwoord aan hen is dat, hoewel het op korte termijn misschien niet “realistisch” is, revolutie de enige denkbare en wenselijke manier is om uit deze impasse te komen. Op de lange termijn is het daarom de enige haalbare en effectief “realistische” optie.

En over wat voor soort realisme hebben we het? Als Hamas niet gevolgd wordt door de verschillende bourgeos staten die het steunen, heeft het weinig kans om militair te winnen. En zelfs als dat wel zo zou zijn, als het conflict oplaait en zich uitbreidt, met als gevolg de verdwijning van de staat Israël, wat zou dan de prijs zijn die betaald moet worden? Duizenden uitgebuite mensen en mensen die aan beide kanten van het conflict worden afgeslacht? De Israëlische regering lijkt al klaar te zijn om de bevolking van Gaza af te slachten. De staat van beleg is uitgeroepen en de bevolking wordt al beschoten…

En afgezien van de potentiële prijs die betaald moet worden, wat zou het nut daarvan zijn? Wat ons betreft zijn de oorlogen die door de verschillende staten en regeringen worden gevoerd nooit in het belang van hun bevolking, laat staan van de uitgebuitenen. Ze komen uiteindelijk altijd ten goede aan de machthebbers, ongeacht wie er uiteindelijk wint…

Nee, de enige wenselijke verdwijning van de staat Israël is er een die het gevolg zou zijn van het verlangen om alle staten in de wereld te vernietigen en alle machten uit te schakelen die ons als niets meer dan kanonnenvoer zien. En deze strijd zal niet tegen de Israëli’s worden gevoerd, maar met en voor het uitgebuite volk van Israël en de rest van de wereld.

We kunnen ook te horen krijgen dat het makkelijk is om deze standpunten in te nemen vanaf de plek waar we ons bevinden, degenen onder ons die al dit geweld en ontmenselijking niet aan den lijve ondervinden. Misschien moet je je juist uitspreken als je je in zo’n context bevindt. Wanneer je de speelruimte hebt die het mogelijk maakt om een stap terug te doen en na te denken over wat je voelt dat juist en wenselijk is.

Wat betreft degenen die dezelfde standpunten innemen als wij, ook al worden zij in hun dagelijks leven direct getroffen door de kolonisatiepolitiek van het Israëlische regime, de islamistische reactie en de oorlog, voor wat het waard is, wij hebben alle respect en bewondering voor hen.

Het is immers nog niet zo lang geleden dat er in dit deel van de wereld nog strijd van deze strekking bestond, die een glimp opleverde van andere mogelijkheden.

In 2023 was een heel groot deel van de Israëlische samenleving het nog steeds openlijk oneens met Netanyahu over de hervorming van het rechtssysteem, en de kritiek werd steeds harder. Afgelopen september zagen we zelfs middelbare scholieren in Israël die hun dienstplicht in een bezettingsleger weigerden en het extreemrechtse beleid van Netanyahu veroordeelden.

In 2019 organiseerden Palestijnen zich en gingen in Gaza de straat op om te protesteren tegen de verslechtering van hun levensomstandigheden, demonstraties die werden onderdrukt door Hamas-troepen.

Op dezelfde manier was er een tijd dat het idee van de bevrijding van Palestina, zonder af te zien van gewapende strijd, werd gesteund door bepaalde bewegingen die één seculiere staat voorstonden waar elke burger dezelfde rechten zou hebben, ongeacht religie of afkomst. Hoewel statistisch en sociaal-democratisch, was deze visie voor ons hoopgevender dan het vooruitzicht van een strijd op leven en dood…

Nogmaals, het zijn hun oorlogen, en onze doden!

Tegen het Israëlische kolonialisme en alle vormen van kolonialisme! Tegen de Israëlisch-Palestijnse oorlog en alle oorlogen! Tegen alle staten en alle imperialismes!

Steun voor al diegenen die weer een oorlog te verduren krijgen waarvoor ze niet gekozen hebben, of het nu in Gaza is, op de Westelijke Jordaanoever of in Israël!

Steun voor Israëls politieke tegenstanders en voor allen die niet in de val van nationale eenheid aan beide kanten trappen!

Sterkte voor allen die strijden voor sociale emancipatie!