Ga naar de inhoud

Stop het bloedbad in Gaza

(foto: Meged Gozani/Activestills.org)

De gruwelijke taferelen in Gaza blijven voortduren. De bombardementen
en beschietingen zijn de  tweede week ingegaan en het Israëlische leger
is nu ook een grondoffensief begonnen, voert artilleriebeschietingen
uit en is en het Palestijnse gebied binnengetrokken met tanks. Het
dodental is (aan Palestijnse kant) tot over de 600 gestegen, volgens
Palestijnse bronnen. Aan Israëlische kant zijn tot nu toe 6 doden
gevallen, plus de eerste soldaat die omgekomen is na het binnenvallen
in Gaza.

9 min leestijd
Placeholder image

Zoals altijd wanneer er commotie over Israël is, is er in Nederland veel verwarring over wie er ‘goed’ en ‘fout’ is en wie er ‘begonnen’ is. Kritiek op Israël komt bovendien nogal snel in anti-Semitisch vaarwater terecht en onder de Palestijnse slachtoffers zitten fundamentalistische religieuze groeperingen waar niemand graag mee geassocieerd wil worden. Veel personen en organisaties kiezen er daarom voor om afzijdig te blijven.

Maar dat is natuurlijk geen oplossing. Dit bloedbad gaat iedereen aan, zeker als de EU en de Nederlandse regering Israël (blijven) steunen. De bevolking in Gaza kan bovendien geen kant uit en heeftniet of nauwelijks ‘inspraak’ in het gevoerde beleid van de lokale machthebbers. We moeten dus doen wat we kunnen om een einde aan het bloedbad te eisen, en vervolgens onderhandelingen over structurele oplossingen. Een snelle oplossing is in de eerste plaats nodig voor de mensen in de Palestijnse gebieden. Daarnaast is het urgent omdat het veel verdergaande consequenties kan hebben, zoals een escalatie naar (oorlog met) buurlanden van Israël. Een minstens zo belangrijk effect is dat dit conflict verdere polarisatie teweegbrengt tussen islamitische of Arabische landen en mensen en ‘westerse’ met alle nare uitwassen die daar bij horen, zoals een te verwachten nieuwe golf zelfmoordaanslagen.

Meest belangrijke factor op dit moment in Nederland is goede en goed verspreide informatie over dit conflict en de achtergronden daarvan. De berichtgeving in de reguliere media is sterk gekleurd en grotendeels pro-Israël en de blogosfeer in Nederland wordt opmerkelijk uniform overheerst door anti-Palestijns gebrul. Kenmerkend is een filmpje van de demonstratie van afgelopen zaterdag, waarin een demonstrerend kamerlid voorkomt die een leus over de intifada meescandeert en dat door zo’n beetje alle politieke weblogs opgevoerd wordt omdat hier tot ‘geweld’ zou worden opgeroepen. Wie gebruikt er nu geweld in dit conflict?

Mythes ontkrachten

Het is natuurlijk onmogelijk om de hele geschiedenis van het conflict te beschrijven. Bovendien zijn veel zaken allerminst zwart-wit. Maar het is belangrijk om een aantal hardnekkige mythes te ontkrachten, waar veel mensen in lijken te geloven en die ze ervan weerhoudt om in actie te komen. Zoals bijvoorbeeld hier wordt gedaan .

Israël claimt haar best te doen om ‘burgerslachtoffers’ te vermijden, maar dat is onzin. Dat is in het dichtbevolkte Gaza (waar anderhalf miljoen mensen wonen) onmogelijk. Bovendien zijn er – als je dan die militaire logica wilt volgen – nauwelijks doelen die wel militair legitiem zijn. De Palestijnen in Gaza hebben nu eenmaal geen leger. Zonder dat enige van de keurige media in Nederland dat een probleem vinden, bombardeert Israël voornamelijk onderdelen van de bestuursstructuur, zoals overheidsgebouwen, politiebureaus en dergelijke. Die worden dan niet onder de ‘burgerdoelen’ gerekend. In feite begaat Israël duidelijke oorlogsmisdaden door een onbeschermde burgerbevolking aan te vallen en uit te hongeren. Daarnaast wordt ook nog steeds alle journalisten toegang tot het gebied ontzegd.

Een andere mythe is dat de Palestijnen in Gaza eenzijdig gekozen zouden hebben om een wapenstilstand op te heffen. Volgens die versie zou Israël zich erg terughouden hebben opgesteld de afgelopen jaren, zonder dat dat Israël meer zou hebben opgeleverd dan meer onveiligheid. Israëlheeft Gaza de afgelopen jaren volledig omsingeld, geïsoleerd, gecontroleerden afgeknepen. Daarnaast heeft het ook in de tijd van het staakt-het-vureneerdere malen Hamas kaderleden geliquideerd en Hamas sympathisanten gevangen genomen, waarbij ook burgerslachtoffers vielen. Het humanitairedrama dat zich al langer aan het ontwikkelen is in Gaza, is volledig te wijtenaan het ’terughoudende’ Israëlische beleid. De werkelijkheid is dat Israël alles uit de kast getrokken om een ‘normaal’ leven in Gaza onmogelijk te maken, inclusief een volledige blokkade en het voortdurend dichtgooien van de grens. Het was Israël die plotseling in juni een deel van Gaza tot ‘verboden gebied’ verklaarde en verklaarde iedereen dood te zullen schieten die daar binnen zou komen. En het definitieve einde van het bestand was op 4 november toen Israël een luchtaanval deed die vijf mensen het leven kostte. Uit wraak begonnen Palestijnen toen zelfgemaakte raketten naar Israël te schieten.

De aanval van Israël is ook geen noodweer, maar werd een half jaar lang voorbereid (inclusief de begeleidende propaganda). Dat is  algemeen bekend sinds een journalist dat in dagblad Haaretz beschreven heeft. Een van de redenen om nu tot de aanval over te gaan, zijn de naderende verkiezingen.  Veel deskundigen denken ook dat de timing te maken heeft met de noodzaak om toe te slaan vóór het aantreden van Barack Obama.

Elke ‘analyse’ van de situatie die het voortbestaan van de nederzettingen buiten beeld laat en ‘vergeet’  dat Israël sinds het begin in 1948 elke daadwerkelijke oplossing heeft getorpedeerd, is ongeloofwaardig. In 1948 werden naar schatting 750.000 Palestijnen van hun land gejaagd en rechteloos gemaakt. Zij, en hun nazaten, leven sindsdien als vluchtelingen en worden van hot naar her gejaagd. Pas met de Oslo-akkoorden werd in de jaren ’90 toegestaan dat Palestijnse gebieden ingericht werden in de Gaza-strook en de Westelijke Jordaanoever. Voor de Palestijnen betekende dat onder meer dat ze hun recht op terugkeer naar de in 1948 verloren grond en bezittingen, op hun buik konden schrijven. Vervolgens heeft Israël ook nog elke ontwikkeling getraineerd, zijn de verfoeide nederzettingen grotendeels blijven bestaan, is er de befaamde muur dwars door Palestijns gebied gebouwd (http://www.stopthewall.org/), zijn er de hele tijd moordaanslagen, invallen en bombardementen en is de nieuw aangelegde haven van Gaza met de grond gelijk gemaakt. (*)

Een andere constante in de geschiedenis is dat de VS (en meestal ook Nederland) op internationaal niveau oplossingen saboteert. Vorige week is alweer een poging van de VN-Veiligheidsraad om Israël tot fatsoen te roepen, mislukt door een veto van de VS. Het is een rode draad in de geschiedenis van de VN en het beleid daarbinnen van de VS (en de EU) dat er geen consequenties worden verbonden aan wandaden van Israël. De EU veroordeelt die soms voorzichtig in woorden, maar laat daden stelselmatig achterwege.

Nog zo’n mythe is dat de bevolking van Israël massaal achter de aanvallen op de Palestijnen zou staan. De raketten die op Israël worden afgevuurd en andere acties van Palestijnse groepen  veroorzaken onschuldige slachtoffers en zorgen voor een permanente dreiging. Gelukkig is een groot deel van de Israëlische bevolking er desondanks op tegen om de Palestijnse bevolking zonder onderscheid met geweld te bestrijden. Ook de jongste aanval wordt, volgens een onderzoek van Haaretz, door bijna de helft van de ondervraagden (46 procent) van de hand gewezen. 40 procent is voorstander. Ook in Israël zijn grote demonstraties en acties tegen de aanvallen (foto’s) die vaak hard aangepakt worden door politie.Ook veel vrouwengroepen verzetten zich.

Seculiere Palestijnse organisaties als Fatah, corrumpeerden en konden geen goede antwoorden vinden op de voortdurende crises. Hamas, dat mede met steun van Israël groot geworden is – om Fatah en linkse organisaties dwars te zitten – kreeg steeds meer steun en won in 2006 de lokale verkiezingen met grote meerderheid van de stemmen. Israël en de Westerse bondgenoten verklaarden die regering niet te zullen accepteren en Israël ging voort met moordaanslagen op Hamas-leden. Spanningen tussen Hamas en Fatah namen toe, mede omdat Israël en de Westerse bondgenoten Fatah beschouwden als handige pion die bij goed gedrag wél getolereerd zou worden. In 2007 brak in Gaza een openlijke burgeroorlog tussen Hamas en Fatah uit.

Hoewel Hamas en de andere Palestijnse groepen flinke paramilitaire afdelingen ontwikkeld hebben, is het propagandistische onzin om te stellen dat het hier gaat om een conflict tussen twee gelijkwaardige legers. Dat wordt ook macaber weerspiegeld in de slachtoffercijfers: 6 op Israëlisch grondgebied tegen honderden op Palestijns.

Standpunt innemen

Natuurlijk zijn Hamas en een deel van andere Arabische organisaties zeer conservatieve fundamentalistische organisaties, en zijn hun aanhangers in Nederland dat ook. Protesteren tegen het aanvallen van bevolking in Gaza, betekent daarentegen niet dat je vierkant achter Hamas staat, zoals de meeste rechtse pro-Israël-schreeuwers altijd willen doen geloven. Omgekeerd is wel waar: autoritaire machthebbers als Hamas en fundamentalistische sympathisanten elders, spinnen garen bij zo’n confrontatie. Ze worden er alleen maar populairder door, en gebruiken ze om oppositiekrachten uit te schakelen. De enige oplossing is dat Israël de aanvallen staakt en toestaat dat de bewoners van de gebieden hun eigen boontjes doppen. Daarvoor moeten ook de nederzettingen en de muur ontmanteld worden en de blokkades opgeheven.

Het zal nodig zijn om druk uit te oefenen, onder andere door acties te voeren en te manifesteren, zodat de Nederlandse overheid en belangrijke maatschappelijke organisaties zich inzetten voor een zo spoedig mogelijke beëindiging van de Israëlische aanvallen.

Informatie

Er zijn gelukkig goede bronnen voor goede informatie (hoewel niet veel in het Nederlands), zowel over de achtergronden als over de actuele ontwikkelingen.

Robert Fisk is een journalist met tientallen jaren ervaring in het gebied, zie hier een van zijn jongste stukken,

Uri Averny is een Israëlische schrijver en vredesactivist. Zie hier zijn laatste analyse.

Phillis Bennis van TNI.

Facts.

De Crisis in Gaza.

Een goede informatiebron is Znet waar onder andere de stukken van Chomsky verzameld worden. Voorbeelden van de laatste dagen:
Ramzy Baroud: Gaza  and the World, Will Things Ever Change.

Tariq Ali: From the Ashes of Gaza
Jonathan Cook: The Real Goal of the Slaughter in Gaza


(*) Voor een goed boek over de achtergronden (er zijn er natuurlijk veel meer) leest: The Faithfull Triangle van Noam Chomsky. Zie ook de website: http://www.palestineremembered.com/

Enkele websites:

Nederland:
http://www.palestina-komitee.nl
http://palestinaindemedia.blogspot.com/
http://www.vrouweninhetzwart.nl
http://www.eajg.nl/
http://www.zemzem.org/
http://www.konfrontatie.nl

Internationaal:
http://electronicintifada.net/
http://www.palsolidarity.org/
http://palestinechronicle.com/
http://www.palestinemonitor.org/spip/
http://gazanow.wordpress.com/
http://www.awalls.org/
http://english.aljazeera.net
http://www.bdsmovement.net/
http://www.btselem.org

(7 januari 2009, door XminY Solidariteitsfonds en Transnational Institute)