Ga naar de inhoud

Schept microkrediet slechts een illusie van ontwikkeling?

De steun aan microkredieten vormt vandaag een sterke institutionele en politieke rem voor duurzame sociale en economische ontwikkeling. Dat betogen economen Milford Bateman en Ha-Joon Chang in de MO*paper ‘Schept microkrediet slechts een illusie van ontwikkeling?’

3 min leestijd

Origineel verschenen bij Mo.be. Bij foto: Een fruitverkoper op de Filipijnen. Microleningen worden verstrekt aan personen met een laag inkomen om uit de armoede te kunnen ontsnappen, maar volgens de auteurs van de nieuwe MO*paper houdt microkrediet personen en gemeenschappen gevangen in de ‘armoedeval’. © Gie Goris

Het huidige model van microkrediet heeft zijn wortels in een beperkt en lokaal experiment in Bangladesh in het begin van de jaren 1970. Het werd gevoerd door Dr. Muhammed Yunus, die in 2006 de Nobelprijs voor de Vrede ontving. De praktijk sloeg aan en werd al gauw beschouwd als de ‘koninklijke weg’ naar armoedebestrijding. Neoklassieke economen en neoliberale beleidsmakers konden zich helemaal vinden in het prijzen van individueel ondernemerschap en de impliciete afwijzing van elke vorm van overheidstussenkomst.

Dat ‘goed gevoel’ is gebaseerd op de veronderstelling dat het bereiken van de armen met een microkrediet een duurzaam traject van sociale en economische ontwikkeling zal starten. Wij verwerpen die visie. Microkrediet kan op korte termijn positieve effecten hebben voor enkele geluksvogels, maar die positieve effecten worden overschaduwd door de nadelen op lange termijn en de gemiste ontwikkelingskansen voor gemeenschappen en landen. Het tegendeel is dus waar: de steun aan microkredieten vormt vandaag een sterke institutionele en politieke rem voor duurzame sociale en economische ontwikkeling.

Een microkrediet is een kleine lening of microlening die wordt toegekend aan een persoon met een laag inkomen om een inkomensgenererende activiteit van die persoon te steunen en hem/haar toe te laten een inkomen te verdienen dat voldoende hoog is om aan de a Microkrediet kan op korte termijn positieve effecten hebben voor enkele geluksvogels, maar die positieve effecten worden overschaduwd door de nadelen op lange termijn en de gemiste ontwikkelingskansen voor gemeenschappen en landen. rmoede te ontsnappen. Sinds 1980 geldt microkrediet algemeen als de oplossing bij uitstek voor armoede en gebrek aan ontwikkeling. Het werd de meest bejubelde en best gefinancierde vorm van armoedebestrijding. De verwachting werd gewekt dat de internationale ontwikkelingsgemeenschap met het microkrediet een nooit geziene daling van de armoede en ontwikkeling van onder uit zou kunnen realiseren.

In deze paper betwisten wij deze stelling. Volgens ons houdt microkrediet personen en gemeenschappen gevangen in de ‘armoedeval’ en is er een verband tussen het neoliberale globaliseringsproject en de belangstelling voor microfinanciering.

Download hier de volledige MO*paper.

Milford Bateman is professor Economie en Toerisme aan de universiteit van Pula in Kroatië. Ha-Joon Chang is professor Economie aan de universiteit van Cambridge in het Verenigd Koninkrijk.

Ha-Joon Chang is een van de meest gelezen en geciteerde economen van het moment, vooral bekend van zijn ’23 dingen die ze je niet vertellen over het kapitalisme’. Donderdagavond en vrijdagochtend spreekt hij in Antwerpen op uitnodiging van UCSIA.

—————-

Aanvulling globalinfo:

Zie ook eerder artikel van Alexander Beunder over hetzelfde onderzoek.