Ga naar de inhoud

Noam Chomsky: “Alleen met VS-hulp kan Israël Palestijnen massaal vermoorden”

In een interview met C.J Polychroniou vat Noam Chomsky samen wat de echte drijfveren zijn van Israël en de VS. De huisuitdrijvingen in bezet Oost-Jeruzalem zijn slechts een zoveelste stap in een proces dat sinds 1967 met de volle VS-steun doorgaat. Die steun is het enige wat Israël permitteert een politieke, diplomatiek onderhandelde oplossing te blijven weigeren.

12 min leestijd

(Door C.J Polychroniou, Truthout, foto: Noam Chomsky zegt in 2021 over Palestina en Israël wat hij al sinds 1967 zegt. De VS is nog steeds de enige hinderpaal voor een onderhandelde oplossing. Foto: Screenshot Democracy Now)

Alle regeringen van Israël pogen al jaren de Palestijnse bevolking uit de Heilige Stad Jeruzalem te verdrijven. De recente aanvallen zijn een uitvoering van die doelstelling. Om de wortels van de huidige escalatie – en de mogelijke dreiging van een totale oorlog – te doorgronden moet men de door de VS ondersteunde basisstrategie van de regering in Israël onderzoeken. Die omvat “terreur en verdrijving” als middel om het territorium uit te breiden, door het vermoorden en uitdrijven van Palestijnen, volgens Noam Chomsky.

C.J. Polychroniou:  Ik wil beginnen met de vraag context te geven aan de Israëlische aanval op Palestijnen in de Al-Aqsa-moskee tijdens de protesten tegen de huisuitdrijvingen en de recente luchtaanvallen op Gaza. Wat is daar nieuw aan, wat is oud? In welke mate is er een verband tussen deze mate van neokoloniaal Israëlisch geweld en de beslissing van Trump om de VS-ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen?

Noam Chomsky: “Er zijn altijd nieuwe aspecten aan, maar ten gronde is dit een oud verhaal, dat een eeuw teruggaat en nieuwe vormen aannam na de landveroveringen van Israël in 1967 en de beslissing 50 jaar geleden van beide (toenmalige) grote politieke partijen om gebiedsuitbreiding te verkiezen boven veiligheid en diplomatieke oplossing – anticiperend op het totaal verkrijgen van essentiële materiële en diplomatieke steun van de VS.”

“Wat uiteindelijke de dominante strekking werd van de zionistische beweging is altijd een vaststaand langetermijndoelstelling geweest. Om het ruwweg te zeggen was het de bedoeling het land te zuiveren van Palestijnen en hen te vervangen door Joodse kolonisten, die als “de rechtmatige eigenaars van het land” terugkeerden naar hun thuis na millennia van verbanning.”

Lord Balfour: “Zionisme, zij het juist of fout, goed of slecht, is geworteld in een eeuwenoude traditie, in hedendaagse noden, in toekomstige hoop die een veel oprechter belang heeft dan de verlangens en vooroordelen van de 700.000 Arabieren die nu dit oude land bewonen.”

“Van bij het begin beschouwden de Britten, die toen daar de baas waren, dit project algemeen gesproken als rechtmatig. Lord Balfour, auteur van de verklaring die Joden “een nationaal thuis” in Palestina toestond, vatte het ethisch oordeel van de Westerse elite goed samen met volgende verklaring: “Zionisme, zij het juist of fout, goed of slecht, is geworteld in een eeuwenoude traditie, in hedendaagse noden, in toekomstige hoop die een veel oprechter belang heeft dan de verlangens en vooroordelen van de 700.000 Arabieren die nu dit oude land bewonen.”

“Het zionistische beleid is sindsdien opportunistisch. Wanneer mogelijk past de regering van Israël – en in feite de volledige zionistische beweging – strategieën van terreur en uitdrijving toe. Als de omstandigheden dat niet toelaten gebruikt ze zachtere middelen. Een eeuw geleden was het devies om ergens in Palestina snel een wachttoren en een omheining neer te poten, die dan een koloniale nederzetting werd, feiten ‘op de grond’.”

“Tegenhanger vandaag is de staat Israël die meer en meer Palestijnse gezinnen uit hun huizen verdrijft waar ze generaties lang hebben gewoond – met een schijn van legaliteit om het geweten te sussen van zij die men in Israël bespot als “de mooie zieltjes”. Natuurlijk zijn de meest absurde legalistische pretenties om Palestijnen uit hun huizen te zetten (Ottomaanse landedicten en dergelijke) 100 procent racistisch. Er wordt niet eens aan gedacht Palestijnen het recht te geven naar hun huizen terug te keren, waaruit ze verdreven werden, ze mogen zelfs niet bouwen op wat er voor hen overblijft.”

“Net als Groot-Brittannië daarvoor, geven de VS ruim de voorkeur aan radicaal islamisme, dat als minder bedreigend wordt gezien voor de imperialistische dominantie van de VS.”

“De landverovering van Israël in 1967 maakte het mogelijk gelijkaardige maatregelen uit te breiden tot de veroverde gebieden, in dit geval een grove schending van het internationaal recht, zoals de leiders van Israël onmiddellijk werden geïnformeerd door hun hoogste gerechtelijke instellingen. Deze nieuwe projecten werden gefaciliteerd door een radicale ommezwaai in de relatie tussen de VS en Israël. Voor 1967 was die relatie over het algemeen wel warm maar toch ambigu. Na de oorlog van 1967 kreeg de VS-steun dimensies zonder precedent.”

“De overwinning van Israël was een groot geschenk voor de VS-regering. Er was op dat ogenblik een ‘uitbestede oorlog’ (*1) gaande tussen het radicale islamisme van Saoedi-Arabië tegen het niet-religieuze nationalisme van Nasser in Egypte. Net als Groot-Brittannië daarvoor, gaven de VS ruim de voorkeur aan radicaal islamisme, dat als minder bedreigend werd gezien voor de imperialistische dominantie van de VS. Israël had (met de oorlog van 1967) het seculiere Arabisch nationalisme een verpletterende nederlaag bezorgd.”

“Het militair commando van de VS was  zeer onder de indruk van de militaire kunde van Israël in 1948 en de overwinning van 1967 maakte het overduidelijk dat een gemilitariseerde staat Israël een solide machtsbasis voor de VS in de regio (van het Midden-Oosten, nvdr) kon worden – en tevens belangrijke nevendiensten kon leveren ter ondersteuning van de verdere imperialistische doelstellingen van de VS. De dominantie van de VS in de regio berustte sindsdien op drie pijlers: Israël, Saoedi-Arabië en Iran (dan nog onder de Sjah). Technisch voerden ze allen oorlog met elkaar, maar in werkelijkheid was hun alliantie zeer hecht, vooral tussen Israël en de moordende tirannie in Iran.”

“In dat internationaal werkkader was Israël vrij om een beleid te voeren dat doorgaat tot vandaag, steeds met massieve steun van de VS, ondanks occasionele oprispingen van onenigheid. Het is de onmiddellijke beleidsdoelstelling van de regering van Israël om een “Groter Israël” te creëren, waar een ruim uitgebreid Jeruzalem deel van uitmaakt met inbegrip van Arabische dorpen rond de stad, evenals de Jordaanvallei, een groot deel van de Westelijke Jordaanoever met de beste landbouwgronden, die samen met Joden-alleen infrastructuurprojecten in Israël zouden geïntegreerd worden.”

“Dit project omzeilde Palestijnse bevolkingsconcentraties, zoals Nabloes, om zo het vermaledijde “demografische probleem” af te wenden van te veel niet-Joden in een geplande “democratische Joodse staat” van “Groter Israël” – een interne contradictie die jaar na jaar lastiger om uit te spreken wordt. Palestijnen in dit “Groter Israël” leven nu geïsoleerd in 165 enclaves, afgescheiden van hun landbouwgronden en olijfboomgaarden door een vijandig militair apparaat, voortdurend onderworpen aan onophoudelijke aanvallen door gewelddadige Joodse gangs (“de jeugd van op de heuvels” (*2)) die door het Israëlisch leger beschermd worden.”

“Ondertussen heeft Israël de Syrische Golanhoogte gekoloniseerd en geannexeerd, een schending van de bevelen van de VN-Veiligheidsraad (zoals het land eveneens deed met de annexatie van Oost-Jeruzalem). Het Gaza-horrorverhaal is te complex om hier samen te vatten. Dit is een van de ergste hedendaagse misdaden, die afgedekt wordt onder een hecht netwerk van bedrog en excuses voor wreedheden.”

“Trump ging nog verder dan zijn voorgangers in het toestaan van vrij spel voor de misdaden van Israël. Een belangrijke bijdrage was zijn orkestratie van de Abraham-akkoorden, die reeds lang bestaande stilzwijgende afspraken formaliseerden tussen Israël en meerdere Arabische dictaturen.

“Deze akkoorden zijn een hoofdbestanddeel van de geostrategische visie onder Trump: de constructie van een reactionaire alliantie van brutale en repressieve staten, die beheerd wordt door Washington, waaronder Bolsonaro’s Brazilië, Modi’s India, Orban’s Hongarije en een aantal anderen in dezelfde aard. De Midden-Oosten-component van deze alliantie is gebaseerd op de gruwelijke Egyptische tirannie van al-Sisi en sinds de Abraham-akkoorden ook op de familiedictaturen van Marokko over de Verenigde Arabische Emiraten tot Bahrein.

“Deze Abraham-akkoorden vervullen nog een ander objectief van Trump: het samenbrengen onder de paraplu van Washington van de regio’s met de natuurlijke grondstoffen die nodig zijn om de race naar de leefmilieucatastrofe nog te versnellen, een strijd waar Trump en zijn kompanen zich op toeleggen met indrukwekkende ijver. Daar hoort ook Marokko bij, dat een bijna monopolie heeft op de fosfaten nodig voor de agro-industrie die de bodems en de atmosfeer van de planeet aan het vernietigen is.”

“Het is boeiend om zien hoe de formalisering van een alliantie tussen een aantal van de meest gewelddadige, repressieve en reactionaire staten van de wereld luid werd toegejuicht door een breed spectrum van de mainstream opinie.”

“Tot nu heeft president Biden deze projecten gewoon overgenomen. Hij nam wat afstand van de groteske brutaliteit van het Trumpisme, zoals de schrapping van de broze levenslijn (*3) voor Gaza omdat, zoals Trump zelf uitlegde, de Palestijnen niet dankbaar genoeg zijn voor de vernietiging van al hun verlangens. Voor de rest blijft het criminele bouwwerk van Trump en (zijn schoonzoon, nvdr) Kushner intact, hoewel een aantal experten denken dat het nu gaat wankelen door de herhaalde aanvallen van Israël op Palestijnse gelovigen in de al-Aqsa-moskee en door andere toepassingen van Israël’s effectieve monopolie op geweld.”

De koloniale nederzettingen van Israël hebben geen wettelijke basis. Waarom dan blijven de VS hulp geven aan Israël in directe overtreding van de eigen VS-wetten (*4) en waarom reageert de internationale progressieve gemeenschap niet op deze illegaliteit?

“Israël is een zeer gewaardeerde vazalstaat sinds zijn demonstratie van perfecte geweldexpertise in 1967. Die wetten zijn geen enkele hinderpaal. Alle VS-regeringen hebben steeds een zeer vrije interpretatie gehad van de eigen wetten, een standaardpraktijk van alle imperialistische grootmachten. Neem wat als het sterkste voorbeeld mag worden beschouwd: de Grondwet van de VS bepaalt dat verdragen die de regeringen aangaan “de opperste wet van het land” zijn.”

“Het aanzienlijke nucleaire arsenaal van Israël zou volgens de eigen VS-wetten ernstige bezwaren moeten  leveren tegen de wettelijkheid van de militaire en economische hulp aan Israël. Dat probleem wordt omzeild door het bestaan van die kernwapens niet te erkennen.”

“Het voornaamste verdrag na WOII is het VN-Handvest, dat “de dreiging met of gebruik van geweld” verbiedt in internationale aangelegenheden (met een aantal uitzonderingen die hier niet relevant zijn). Kan je je één president indenken die deze vereiste in de opperste wet van het land niet ruim heeft overtreden? Door bijvoorbeeld af te kondigen dat alle opties op tafel liggen als Iran de bevelen van de VS niet opvolgt – dan heb ik het nog niet op de talloze voorbeelden van de “opperste internationale misdaad” (het vonnis van Nuremberg) zoals de invasie van Irak.”

“Het aanzienlijke nucleaire arsenaal van Israël zou volgens de wetten van de VS ernstige bezwaren moeten  leveren tegen de wettelijkheid van de militaire en economische hulp aan Israël. Dat probleem wordt omzeild door het bestaan van die kernwapens niet te erkennen, een nauwelijks verhulde farce, met ernstige gevolgen, zoals ik dat elders al heb besproken. De militaire hulp van de VS schendt onder meer de wet die militaire hulp verbiedt aan militaire eenheden die systematisch schendingen van de mensenrechten begaan. Het Israëlisch leger levert daar talrijke kandidaten voor.”

“Hier een strijdpunt van maken zou een eerste engagement moeten zijn voor al wie bezorgd is voor de verschrikkelijke misdaden van Israël tegen de Palestijnen. Alleen al de dreiging met intrekking van die enorme steun zou een dramatische impact kunnen hebben.”

Het interview Chomsky: Without US Aid, Israel Wouldn’t Be Killing Palestinians En Masse verscheen in Truthout op 12 mei 2021 en werd vertaald door Lode Vanoost.

Noten:

(*1) A proxy war” is een oorlog die wordt uitgevochten door een ander land/leger of organisatie dan de echte belanghebbende opdrachtgever. In plaats van zelf rechtstreeks de regering in Egypte te bestrijden gaven de VS wapens aan o.a. Saoedi-Arabië om het voor hen te doen (nvdr).

(*2) De koloniale nederzettingen zijn dikwijls gevestigd op hoger gelegen heuvels, van waaruit de Palestijnse bevolking in de valleien voortdurend word lastiggevallen (nvdr).

(*3) Trump schrapte de omvangrijke VS-bijdrage aan het UNRWA-programma van de VN dat sinds 1949 hulp biedt aan de Palestijnse vluchtelingen (nvdr).

(*4) De VS-wetgeving verbiedt steun aan staten die de mensenrechten schenden, aan staten die andere landen wederrechtelijk bezetten, aan staten die oorlog voeren tegen andere staten zonder VN-mandaat en VN-Resoluties overtreden en aan staten die kernwapens ontwikkelen zonder het NPT-verdrag te respecteren. Israël schendt al deze voorwaarden (nvdr).