Marisella: Strijdvaardiger dan ooit
Marisella verloor haar baan bij CED Amsterdam; een hoge prijs die zij betaalde, omdat zij zich in haar dagelijks leven inzet in de strijd tegen racisme.
(Door Vloerwerk, Foto: Michiel Verbeek, wikimedia commons)
Strijdvaardig en vol energie klopte zij aan bij Vloerwerk en sloot zich aan. Wij stonden op zijn zachtst gezegd te klapperen met onze oren. Dit was ons gesprek met haar.
Stel je even voor.
Mijn naam is Marisella de Cuba. Ik ben vrouw, moeder, oma, vriendin, buurvrouw, activist en sinds kort, als je de media mag geloven, ook een vandaal en onderdeel van een uiterst linkse terreurbeweging.
Hoe kwam de media bij die bewering?
Ik heb actie gevoerd tegen het symbool van koloniale overheersing in Hoorn. Met milieuvriendelijke spuitkrijt heb ik “Weg met J.P. Coen” op de straatstenen gespoten. Alleen op de straatstenen. Het standbeeld zelf is elk spatje krijt bespaard gebleven.
Alleen dat!?
Ja, deze actie was genoeg om heel Hoorn in rep en roer te brengen. In Hoorn is het benoemen van racisme schijnbaar erger dan het racisme zelf.
De burgers jarenlang blootstellen aan een massamoordenaar en genocidepleger valt natuurlijk in het niet tegenover een “respectloze vandalistische” actie met milieuvriendelijke krijt.
En toen?
De gemeente wist zich geen raad; stel je voor dat iemand het zou zien. Ze stuurden rap een schoonmaakploeg en wisten dus meteen dat het om spuitkrijt ging en dat er niks vernield was.
CED was in al die jaren dat ik daar werkte op de hoogte van het feit dat ik me bezig hielt met activisme en antiracisme. Dit was nooit een probleem.
Eind goed, al goed voor de gemeente Hoorn?
Dat zou je denken. Het is slechts krijt.
Toch werd ervoor gekozen om te communiceren dat ze aangifte gingen doen van bekladding en vernieling.
Toen tegen de ochtend het nieuws van de actie de krant bereikte, was het dus allang duidelijk dat het om krijt ging, en dat het al schoon gespoten was. Ze wisten dat er niks beschadigd of vernield was.
De kranten, het NHD voorop smulden ervan; bekladding, vernieling, vandalisme…ze brachten het framen tot nieuwe levels.
Zo gaat dat helaas vaak in de media. Dit alles zorgde ervoor dat je je baan verloor. Kun je ons daar meer over vertellen?
Mijn werkgever CED was in al die jaren dat ik daar werkte op de hoogte van het feit dat ik me bezig hielt met activisme en antiracisme. Dit was nooit een probleem. Ik ben daar altijd open en eerlijk over geweest.
Mijn leidinggevenden waren ook op de hoogte dat ik bedreigd werd, ze waren toen uiterst behulpzaam. Er werd zelfs een mail de vloer opgestuurd met de volgende woorden: “CED zal altijd de eigen medewerkers beschermen tegen personen die een persoonlijke mening hebben over activiteiten die collega’s naast de werkzaamheden op de meldkamer hebben”
Er werd ook het verzoek aan collega’s gedaan om geen informatie over collega’s die niet werk gerelateerd was aan derden te verstrekken.
Maar na de krijtactie bij het J.P. Coen standbeeld waren alle pijlen ineens in no time op mij gericht.
Ze gaven me niet eens de kans om uit te leggen wat er feitelijk gebeurd was.
Mijn naam werd door het slijk gehaald door het twitteraccount Vizier op Links, een extreemrechtse website die foto’s en privé-informatie van linkse activisten deelt.
Mijn foto, adres en leugens over de actie werden verspreid en mijn werkgever CED werd getagd in hun tweets. Hun volgers namen het over en stuurden bedreigende tweets en mails naar mijn werkgever, ze eisten mijn ontslag.
Opeens was van die bescherming die CED eerst aan hun medewerkers beloofde weinig meer over en lieten ze mij als een baksteen vallen.
Gewoon zonder pardon ontslagen dus?
Ik mag natuurlijk niet ontslag zeggen want volgens mijn werkgever CED ben ik niet ontslagen en waren ze al die tijd al van plan om mijn contract niet te verlengen. Maar dat is een leugen.
Ze zijn gezwicht voor extreemrechts, voor intimidatie. Ik kan begrijpen dat het misschien schokkend is wanneer je dit niet gewend bent, maar om meteen een medewerker te ontslaan, waarvan je al 5 jaar weet dat ze tegen onrecht opstaat, is schandalig. Ze gaven me niet eens de kans om uit te leggen wat er feitelijk gebeurd was.
Onvoorstelbaar. Die abrupte omslag van CED moet erg raar voor je zijn geweest.
Zeker, ik werkte al ruim 5 jaar voor dit bedrijf. Door weer en wind hielp ik samen met mijn collega’s het service level van de meldkamer omhoog houden. Ik heb nachtdiensten gedraaid en heb ook corona getrotseerd om naar kantoor te gaan ondanks het advies om thuis te werken omdat ze mij nodig hadden. Een ervaren medewerker.
Het liefst wil ik voorkomen dat dit ook bij andere mensen gebeurt.
Werd het na zoveel jaar trouwe dienst niet eens tijd voor een vast contract?
We hadden eerst een pand in Hoorn maar in mei 2020 verhuisde CED naar Amsterdam. Vlak voor de verhuizing en voordat Corona uitbrak bood CED mij een vast contract aan. Dit accepteerde ik maar toen Corona uitbrak trokken ze het aanbod weer in, terwijl ik het vaste contract dus al zwart op wit had geaccepteerd.
Klinkt als iets dat wettelijk niet is toegestaan.
Ik vraag me ook af of dit juridisch wel mocht, maar op dat moment vertrouwde ik CED op hun woord dat ik later weer het aanbod van hen zou krijgen. Zeggen dat ze al die tijd al van plan waren om mijn tijdelijke contract niet te verlengen is daarom gewoon een leugen.
Je hebt je nu aangesloten bij Vloerwerk. Wat hoop je te bereiken?
Het liefst wil ik voorkomen dat dit ook bij andere mensen gebeurt. Dat doe ik onder andere door deze informatie te verspreiden.
Daarnaast zou het CED sieren als ze een excuses zouden maken over hoe ze met deze situatie zijn omgegaan. En als het even kan natuurlijk gewoon het recht op mijn baan terug.
Wat verwijt je CED het meest?
Wat ik het ergste vind is dat CED extreemrechts het idee hebben gegeven dat het loont om te bedreigen en dat zij straks hun intimiderende en bedreigende praktijken zullen voortzetten bij iemand anders. Het moet niet zo zijn dat je baan boven je hoofd gehouden kan worden op het moment dat jij maatschappelijk bewust bent en jij actief strijdt voor een mooiere samenleving.
Dat zou inderdaad een zeer slechte zaak zijn.
Als je op de website kijkt van CED zie je de Slogan: ‘Wat van waarde is moet van waarde blijven’. Lijkt alsof ze hun besef van waarde ergens onderweg verloren zijn.
Dat zien jullie goed. Zo een slogan maakt deze situatie natuurlijk extra schrijnend.
Ik vind vooral de manier waarop ze met deze situatie om zijn gegaan erg laf, en ze staan hierdoor ook meteen aan de verkeerde kant van de geschiedenis.
Samen en in solidariteit zullen wij deze strijd winnen.
We hebben door de geschiedenis heen gezien dat wanneer mensen aan de verkeerde kant gaan staan er vreselijke gevolgen kunnen zijn. Het enige wat het kwaad nodig heeft is dat de “goede” mensen wegkijken en zwijgen.
Ik heb mij lang geleden voorgenomen om nooit te zwijgen of weg te kijken wanneer er onrecht plaatsvindt. Dat heb ik met mezelf afgesproken. Dat is ook wat ik altijd zal blijven doen. Vizier op Links denkt misschien dat dit een overwinning is. Maar ik kan ze alvast vertellen: Nooit! Het maakt me strijdvaardiger dan ooit. Wat mij is overkomen mag niet een ander overkomen. Daar zal ik mij met alles wat ik heb voor inzetten. Nooit zal ik buigen voor intimiderende burgemeesters, rechtse gemeenteraden, extreemrechtse platforms of voor wie dan ook die mensenrechten schendt. Ik heb gelukkig gezien dat ik niet alleen ben hierin. Samen en in solidariteit zullen wij deze strijd winnen.
Mooi gezegd Marisella. Laten we daarmee dit gesprek afsluiten. We prijzen je strijdvaardigheid!
En laten we voor CED en andere mensen onszelf ook nog even voorstellen.
Wij zijn Vloerwerk. Een solidariteitsnetwerk van werkers uit allerlei sectoren.
Wij weten gelukkig heel goed wat van waarde is. Wat vooral van waarde is, is wanneer werkers voor andere werkers opstaan zodra er problemen zijn. En dat is precies wat wij ook nu weer zullen doen.
Bedankt Marisella!
sluit je nu aan bij vloerwerk om deze campagne voor Marisella tot een succes te maken.
Heb jij ook problemen op je werk? Of wil je ons bij een volgende campagne helpen? Neem contact op!