Manifest “Bruggen, geen muren”
Op 22 april vindt in Madrid een grote Europese conferentie plaats, om krachten te bundelen voor een ander Europa. Voor deze conferentie wordt opgeroepen via een Manifest “Bruggen, geen muren”, dat al ondertekend werd door een brede waaier aan krachten: activisten, onderzoekers, leden van politieke partijen, sociale bewegingen, vakbonden, … Er is een meertalige website, waar ook u het Manifest kunt ondertekenen.
(Oorspronkelijk verschenen op de website Ander Europa)
“Bruggen, geen muren” gaat expliciet in tegen een voorstelling van zaken die de Europese leiders proberen op te dringen: wie niet voor ons is, is voor het ultranationalisme van extreemrechts. De valse keuze met andere woorden tussen marktfundamentalisme en xenofoob populisme. Het Manifest pleit dan ook voor een totaal ander vluchtelingenbeleid, met onder andere veilige toegangsroutes naar de EU, en volledig respect voor het internationaal humanitair recht.
U vindt hieronder het Manifest in het Nederlands (vertaling Ander Europa).
BRUGGEN, GEEN MUREN!
Tegen vreemdelingenhaat, neoliberalisme en patriarchaat
Voor een Europese democratische revolutie
Zestig jaar na het Verdrag van Rome bevindt Europa zich op een kruispunt. Schulden, besnoeiingen, prikkeldraad, het uithollen van de democratie, verlies van volkssoevereiniteit, heimelijke handelsverdragen en politieke beslissingen die tegen de sociale meerderheid ingaan, een buitenlandbeleid met oorlogen, vernielingen en gedwongen migratie als gevolg, systematische aanvallen op de rechten van burgers, in het bijzonder van vrouwen, de werkende klassen, migranten en etnische minderheden. De elites stellen hun oplossing voor alsof er alleen maar de keuze was tussen enerzijds de neoliberale Europese Unie gesteund op Fort Europa en de wet van de markt, en anderzijds een terugplooien op de nationale identiteiten met uitsluiting en xenofobie als gevolg.
Maar wij trappen niet in deze val. Marktfundamentalisme en xenofoob populisme versterken elkaar, maar het zijn niet de keuzes die de volkeren in Europa nodig hebben. De ware schuldigen voor de crisis moeten aangewezen worden; het zijn degenen die er ook profijt uit halen. We hebben een radicaal ander beleid nodig gebaseerd op de waarden en tradities uit de hoogtepunten van de Europese geschiedenis, daarbij definitief een punt zettend achter de wreedheden van de voorbije eeuw. In onze samenlevingen is er geen plaats voor vreemdelingenhaat, racisme, seksisme en de afkeer voor verschillen. Integendeel, er is nood aan oplossingen voor de mensen, voor degenen van “beneden”, gebaseerd op mensenrechten, sociale rechtvaardigheid en een inclusief model van duurzame ontwikkeling met garanties voor gendergelijkheid.
Ooit stond Europa voor de hoop van miljoenen mensen op welzijn, vrijheid en rechten; nu wordt Europa verantwoordelijk geacht voor wijdverspreid gegraai en het vele onrecht dat de bevolking wordt aangedaan. Dit is de voedingsbodem voor een nieuw uiterst-rechts. Hoeft het dan te verbazen dat de verliezers in het globalisatieproces dat gestuurd wordt door de neoliberale EU-elites zich steeds minder aangetrokken voelen tot het Europees project?
Extreemrechts en nieuw uiterst-rechts proberen die afvalligheid en de miserie van de mensen om te zetten in een haat voor het anderszijn, ze wijzen zondebokken aan die moeten onderdrukt en uitgesloten worden. Ze willen een nieuwe nationale identiteit creëren gebaseerd op autoritarisme, chauvinisme, homohaat en een beheptheid met veiligheid. Met hun antisociaal beleid en door het gedeeltelijk overnemen van de uiterstrechtse agenda bevorderen de Europese elites nog de toename van xenofobie, autoritarisme en patriarchaal gedrag. Het neoliberaal bezuinigingsbeleid en het uitsluiten van vreemdelingen zijn processen die elkaar versterken, ze bepalen elkaars agenda en dienen tot wederzijdse legitimering. Wie hierdoor het meest in de tang genomen wordt zijn de werkende mensen, de vrouwen en de etnische en seksuele minderheden.
Een jaar geleden maakte de Griekse crisis duidelijk wat de beperkingen zijn van een geïsoleerde poging om de EU te veranderen. Kort daarop toonde Brexit de gevolgen aan van het verlenen van een monopolie aan de Europese elites bij het verdedigen van Europese samenwerking, en aan ultranationalistisch rechts om zich op te werpen als de verdedigers van soevereiniteit en sociale bescherming. De schaduwen van Le Pen, Wilders of Alternative für Deutschland hangen nu boven Europa als doembeelden uit de vorige eeuw, onder de grijnslach van Donald Trump en de institutionele verlamming of de blinde koppigheid van het Europese establishment.
22 APRIL : EUROPESE CONFERENTIE
Maar er is hoop. Natuurlijk is er hoop. Over heel Europa komen miljoenen mensen op tegen bezuinigingen, tegen TTIP, voor vrouwenrechten en veilige vluchtwegen voor wie aan bommen, honger en klimaatverandering wil ontkomen. Er is een ander Europa, dat van de mensen “beneden”, van de volkeren. Een open, inclusief, democratisch, solidair, rechtvaardig en egalitair Europa dat al bestaat en groeit op veel plaatsen, gestuurd door sociale bewegingen, instellingen die voor verandering ijveren en mensen die voor deze zaak strijden.
Ons Europa is een Europa dat:
- de Verdragen die een grimmig sociaal beleid opleggen in vraag stelt en er niet aan gehoorzaamt;
- opkomt voor een nieuw politiek en normatief kader dat rechten, sociale rechtvaardigheid, de planeet en zijn bewoners in het centrum plaatst van de economische activiteit;
- een beleid voert ten gunste van de wereld van het werk, betaald of niet, en van de sociale rechten en universele democratische openbare diensten;
- een progressief en waarachtig herverdelend belastingsysteem invoert, en fiscale paradijzen ontmantelt binnen en buiten Europa;
- een audit organiseert van de illegitieme openbare schulden, en dat militaire en veiligheidsinvesteringen heroriënteert naar sociale en duurzame programma’s die aan de basis liggen van een nieuw productief model;
- waarachtig democratische en participatieve supranationale instellingen uitbouwt, de erkenning en soevereiniteit van zijn volkeren garandeert en een concurrentiepolitiek voert ten voordele van achtergestelde regio’s en sociale groepen;
- een volledig ander Europees buitenlands beleid voert, dat vrede, sociale en klimaatrechtvaardigheid en mensenrechten in het centrum plaatst eerder dan de belangen van handel en bedrijven voor een geprivilegieerde minderheid, een beleid van antikoloniale, eerlijke internationale relaties met de landen en bewoners van het Zuiden;
- werkt aan de oorzaken van de gedwongen migraties, en borg staat voor het universeel recht op migratie en de vrije beweging van mensen onverschillig hun oorsprong, met het openstellen van veilige toegangsroutes naar de EU, met respect voor het internationaal humanitair recht, met een beter asielsysteem en vluchtelingenbeleid, en de ontwikkeling van een integratiebeleid voor migranten gebaseerd op universele rechten;
- vecht tegen haat voor moslims, vreemdelingen, vrouwen en LGBT-mensen en tegen alle vormen van autoritarisme en discriminatie op institutioneel, sociaal of politiek vlak.
Dit is het Europa waaraan moet gewerkt worden, met evenveel verzet tegen het neoliberalisme, autoritarisme, xenofobie en patriarchaat. De omtrekken van dit politiek project zijn duidelijk, maar er is onvoldoende coördinatie om het op Europees vlak gestalte gegeven. De tijd dringt, want elke dag stijgt het risico op een reactionaire “oplossing” van de huidige crisis. Het is tijd dat degenen “beneden” in actie komen en bruggen bouwen waar anderen muren willen oprichten. Op verschillende plaatsen in Europa zijn er al initiatieven gestart. Laat ons ook een bijdrage leveren op de weg naar een ander Europa. Laat ons in alle bescheidenheid maar vastberaden streven naar een Europees netwerk waar burgers, sociale bewegingen, politieke actoren en instellingen die verandering willen geleidelijk aan de krachten bundelen. Dát opent nieuwe horizonten, niet de keuze tussen de bestaande EU-cholera en de extreemrechtse pest.
Om dit politiek project op weg te helpen steunen de ondergetekenden de bijeenkomst van een Europese meeting tegen vreemdelingenhaat, neoliberalisme, soberheidsbeleid en patriarchaat op 22 april 2017 in Madrid.