Frankrijk: Malaise in de Landbouw

De Malaise in de landbouw: opkomen voor een gegarandeerd inkomen voor boeren en boerinnen

Persverklaring van de Confédération paysanne du Gard,
Maruéjols-lès-Gardon, le 2 januari 2024

Nu de ontevredenheid in de landbouw zich uitbreidt, roepen wij, de Confédération paysanne in de Gard, in solidariteit op tot een verandering van dit landbouwmodel die niet ten koste gaat van de boeren, maar hen in staat stelt om weer zin te krijgen in hun werk en, bovenal, een fatsoenlijk inkomen te krijgen met hun werk!

In solidariteit delen we het leed van de boeren die lijden onder een landbouwmodel dat hen verplettert en velen niet in staat stelt om fatsoenlijk van hun werk te leven.

Het huidige landbouwmodel, dat mede wordt beheerd door de opeenvolgende regeringen, FNSEA (grote boerenbond, vbergelijkbaar met LTO in Nederland, vert.) en JA (rechtse jongerenbond van landbouwers), zorgt ervoor dat boeren elkaar beconcurreren, overinvesteringen aanmoedigen en steeds meer stress, werk, isolement en ontevredenheid in de landbouwwereld veroorzaken, zonder dat er een fatsoenlijke beloning wordt geboden voor het werk dat is gedaan en de sociale diensten die zijn verleend. De resultaten van dit medebeheer van het landbouwbeleid in de afgelopen 70 jaar zijn duidelijk: naast de ongekende morele en economische ellende waaronder de boeren te lijden hebben, worden ze afhankelijk gemaakt van het industriële systeem, dat de economische marges inpalmt en voor de grootste ontslaggolf in Frankrijk zorgt (*1) .

De schaarse aangekondigde maatregelen zullen deze diepe crisis niet oplossen, ook al kunnen sommige ervan een kortetermijneffect hebben door landbouwbedrijven te verlossen van onnodige beperkingen (vereenvoudiging van bepaalde administratieve procedures, belastingvrijstelling op landbouwdiesel, enz.).

We moeten het landbouwmodel dringend grondig transformeren en landbouwers ondersteunen bij deze noodzakelijke overgang!

Het opleggen van normen zonder het model te veranderen of inkomen te garanderen is onvermijdelijk gedoemd te mislukken en voert tot groeiende ontevredenheid onder boeren, die grotendeels in de kou staan door de vele onrechtvaardigheden van deze keuzes. We moeten dit agro-industriële model veranderen in plaats van het te blijven versnellen, zoals de FNSEA (de Franse LTO, vert. geleid, laten we dat niet vergeten, door de voorzitter van de industriële groep AVRIL met belangen in de productie van biobrandstoffen), de JA (Bond van Jonge Boeren, vert.) en de minister van Landbouw allemaal voorstellen: het is deze industrialisatie die ons doodt.

De ongebreidelde concurrentie die men ons Europese boeren opdringt, maakt ons kapot. Pesticiden vermoorden ons. De opwarming van de aarde doodt ons. De schaalvergroting van onze boerderijen is dodelijk voor ons . Voorstellen om op deze weg door te gaan zullen ervoor zorgen dat boeren/innen nog sneller verdwijnen!

Om een antwoord te bieden op de malaise in de landbouw die de landbouwers te kennen hebben gegeven, vragen wij om maatregelen om :

Gegarandeerd inkomen, in het bijzonder door het terugwinnen van de toegevoegde waarde van landbouwproductiewerk tegenover de schandelijke praktijken en marges van de agro-industrie en distributie (*2). De EGA (*3) zijn misbruikt en de regering moet maatregelen opleggen om de marges te verdelen in plaats van beloftes te doen die nooit het inkomen van de boeren verbeteren.
Een inkomen dat een fatsoenlijk loon betaalt voor het werk dat de landbouwproductie met zich meebrengt. Alle oplossingen om het landbouwinkomen aan te vullen met energieproductie zullen onherstelbaar destructief en roofbouw plegen op de landbouwsector en dus op de voedselsoevereiniteit van ons land.
Een verandering in de verdeling van landbouwsubsidies, evenals sterke investeringen door de overheid en solidariteitsmechanismen in de hele sector om de transitie van onze landbouwsector te ondersteunen: boeren mogen niet langer de enigen zijn die de prijs betalen van deze transitie en de gevolgen van klimaatverandering.
Een halt toeroepen aan de totale liberalisering van de landbouw en de vrijhandelsakkoorden die daarvan de uitvoerende organen zijn, en een halt toeroepen aan de concurrentie tussen boeren. Al tientallen jaren stellen we de commercialisering van de landbouw aan de kaak, die wordt gebruikt als een economisch onderhandelingstroef zonder ooit de boeren te beschermen.
Het behoud en de eerlijke verdeling van landbouwgrond, water en al het gemeengoed: monopolisering door een minderheid is niet langer aanvaardbaar en vooral onhoudbaar. Het algemeen belang moet op de eerste plaats komen! In het besef dat er geen landbouw mogelijk is zonder water, is het behoud en de verdeling ervan het allerbelangrijkste.
Een echt, proactief beleid voor vernieuwing van generaties en vestiging van nieuwe boeren, alles in (*2) tegenwicht tegen de praktijken van opkopen van land en schaalvergroting door de agro-industrie.

We zijn ervan overtuigd dat we van koers moeten veranderen en tegelijk een inkomen voor de boeren moeten garanderen om de uitdagingen op economisch, sociaal, milieu- en voedselsoevereiniteitsvlak aan te gaan. Er is dringend behoefte aan een structurele verandering in het model om boeren in staat te stellen de noodzakelijke overgang op termijn te maken, ondersteund door ambitieus en innovatief landbouw- en voedselbeleid. Dit zijn de enige voorwaarden die ons beroep weer zin kunnen geven, een eerlijk inkomen voor iedereen, de aantrekkelijkheid die nodig is om de generaties in de landbouw te vernieuwen en een grotere erkenning en verbinding met de rest van de samenleving te verkrijgen. Dit zijn de enige oplossingen die een diepgravend antwoord bieden op de malaise in de landbouw en op de behoeften van de samenleving als geheel.

Noten
1) In 50 jaar tijd, tussen 1970 en 2020, zijn gemiddeld 80% van de boeren verdwenen. De deregulering van de melkquota door de FNSEA heeft geleid tot het verdwijnen van de helft van alle melkveebedrijven in 10 jaar (-45% tussen de tellingen van 2010 en 2020).
2) 48%, dat is het margeniveau dat de agrovoedingsindustrie in 2022 heeft bereikt! Tussen eind 2021 en begin 2023 is de marge van de agrovoedingsindustrie gestegen van 28% naar 48%, wat betekent dat van de 100 euro toegevoegde waarde bijna de helft naar de agrovoedingsindustrie gaat. Je moet 30 jaar teruggaan om een dergelijke winstgevendheid te vinden. (Bron Insee) // 57%: de stijging van de brutomarge van supermarkten op de prijs van pasta. Hetzelfde geldt voor boter, waar supermarkten de daling van de marges van fabrikanten hebben “gecompenseerd” door hun eigen marges met meer dan 13% te verhogen. (Bron: Observatoire de la Formation des Prix et des Marges Alimentaires)
3) Etats Généraux de l’Alimentation, poging tot ronde tafel over landbouw in Frankrijk.