Op 3 juli kondigde Fathi Bashagha, binnenlandminister van de VN-gesteunde Libische Regering van Nationale Eenheid, aan dat zijn diensten eraan denken om een eind te maken aan het vasthouden van vluchtelingen en migranten in Libië, en iedereen vrij te laten die momenteel gevangen zit in een centrum onder de controle van het Departement voor de strijd tegen illegale migratie (DCIM) van de Regering van Nationale Eenheid. Deze aankondiging kwam er de dag na de vreselijke aanval op een detentiecentrum voor migranten en vluchtelingen in Tajoura, waar 53 mensen het leven verloren, waaronder kinderen.

Na 20 jaar onderhandelen landden vorige week Mercosur (Brazilië-Argentinië-Paraguay-Uruguay) en de Europese Unie met een nooit geziene handelsovereenkomst. CETA, de deal tussen Canada en dezelfde EU, is in vergelijking maar peanuts. Celso Amorim, ex-minister van buitenlandse zaken onder president Lula, merkt op dat het niet toevallig is dat de EU nu plots doorduwt, op het moment dat Brazilië en Argentinië economisch en politiek verzwakt zijn. Zou dat kunnen?

Gezichtsherkenning, gezochte personen, video's: de grote jacht op de Hamburgse "zwarte blokken". Een jonge Franse activist zit al bijna tien maanden gevangen in Duitsland, in afwachting van zijn proces. Hij wordt vervolgd voor zijn deelname aan een demonstratie op de G20-top in Hamburg twee jaar geleden, waarbij schade is aangericht. De Duitse politie geeft steeds meer opsporingsverzoeken uit tegen andere verdachten.

Een interview van David Broder met Giacomo Marchetti. De oorlog van Saoedi-Arabië in Jemen steunt op lucratieve wapenovereenkomsten met het Westen. Maar de wapens kunnen niet getransporteerd worden  als havenarbeiders weigeren de schepen te laden. In Frankrijk en Italië staakten havenarbeiders om de Saoedische oorlogsmachine te stoppen.

U heeft er vast net zoveel vertrouwen in als ik dat CDA en VVD een klimaatakkoord in elkaar gaan polderen, in goed overleg met de ondernemersorganisaties en wat systeemgetrouwe NGO’s (zie klimaattafels) dat echt zorgvuldig niets substantieels zal bereiken.

Op 14 juni was Amerikaans onafhankelijk journalist Chris Hedges in Londen om met nabestaanden te spreken van de brand in de Grenfell Tower en om de rampplek te bezoeken waar 72 doden vielen, 70 zwaargewonden achterbleven en bijna 100 gezinnen dakloos werden. Hedges legt het verband tussen deze ramp en het groeiende racisme in Groot-Brittannië, maar ziet ook hoe de gevestigde neoliberale orde dit racisme faciliteert om verdeeldheid te zaaien.

In een eerder artikel  concludeerden we dat de banken tien jaar na de crisis vrolijk verder gingen met gerommel met de boekhouding, het manipuleren van markten, belastingontduiking en geld witwassen. Maatregelen om banken veiliger te maken zijn onvoldoende, tegenstrijdig en soms zelfs contraproductief. De maatschappelijke kosten van bankreddingen waren torenhoog, de schade aan de reële economie die ze met hun crisis veroorzaakten gigantisch en onherstelbaar. Tegelijkertijd zijn de maatschappelijke opbrengsten van banken laag en de vraag rijst of banken eigenlijk wel waarde toevoegen. Met andere woorden, leveren de banken ons eigenlijk wel wat op?

Premier Rutte die de bedrijven maant om hogere lonen te betalen. En ogenschijnlijk in botsing komt met het (grote) bedrijfsleven. Wat is dat nu weer?

Patricia Felix, opgegroeid in een favela, spreekt over de onderdrukking in Brazilië en de crisis van haar regering.

Zoals bekend poneerde Jozef Stalin de these van ‘socialisme in één land’. Hij was daarover heel pragmatisch: Als we tevoren wisten dat we niet opgewassen waren tegen de taak [van het opbouwen van socialisme in Rusland door onszelf], waarom moesten we dan in hemelsnaam de Oktoberrevolutie tot stand brengen? Als we het gedurende acht jaar hebben gefikst, waarom zouden we het niet fiksen in het negende, tiende of veertigste jaar?

Verkiezingen werknemersvertegenwoordiging bij Volkswagen Chattanooga. Eind april 2019 verklaarde de leiding van Volkswagen de oorlog aan vakbondsleden in haar enige fabriek in de Verenigde staten, Chattanooga, Tennessee. De National Labor Relations Board (staatscommissie voor arbeidszaken, gedomineerd door Republikeinen) stelde een verkiezing van werknemersvertegenwoordigers in de fabriek voor onbeperkte tijd uit. De United Auto Workers (UAW, vakbond voor onder anderen werknemers in de auto-industrie) had op 9 april 2019 de verkiezingen aangevraagd. Wint de bond de verkiezingen, dan is het bedrijf verplicht collectieve onderhandelingen te voeren. (*2)

Ballast stelde Raoul Vaneigem tien vragen waarop hij schriftelijk antwoordde. De vertaling daarvan:

Een akkoord dat rust op schimmige cijfers

Ik was van plan om, zoals veel collega’s, hier nog eens een ronkend betoog te plaatsen over het maatschappelijk belang van sociale- en geesteswetenschappen. Over hoe saai en kleurloos de wetenschap – en de samenleving als geheel – wordt zonder onze disciplines. Ik doe het niet.

In een referendum spraken vakbondsleden zich 15 juni 2019 positief uit over het pensioenakkoord dat Rutte 3, ondernemers en vakbonden tien dagen eerder sloten. De opkomst was 37 procent. Dat dit percentage hoger is dan bij eerdere ledenraadplegingen is een schrale troost, bijna twee derde liet zich niet horen. Een smet op de juichtonen van de bondsonderhandelaars over de stemverhouding van 75 procent voor en 25 tegen. En nu? Bevat het akkoord nog zoveel te dichten gaten dat nieuwe strijd loont?