Ga naar de inhoud

Wat de Volkskrant niet wil horen

Vrijdag 15 februari publiceerde de Volkskrant maar liefst drie artikelen over Abvakabo FNV. Op veel punten is door de Volkskrant geen wederhoor toegepast. Van de Volkskrant zou je wat meer zorgvuldigheid verwachten. Wie de artikelen leest, zou kunnen denken dat het de verkeerde kant op gaat met de grootste bond in de publieke sector, maar niets is minder waar. Abvakabo FNV is juist springlevend en volop in beweging.

5 min leestijd
abvkvk

(bron: website Abvakabo)

De Volkskrant schrijft dat uit “interne onderzoeken” zou blijken dat forse kritiek op de leiding doorklinkt, want op sommige vragen scoren we een 3. De Volkskrant “vergeet” te vermelden dat als totaalscore van het onderzoek een 6,6 de uitkomst is (benchmark = 7,5). Geen uitmuntende prestatie, maar voor een organisatie in verandering zeker voldoende. Een “verklaring van bezorgdheid” zou volgens de krant ondertekend zijn door eenderde van de medewerkers. Dat is onjuist. Van de 470 medewerkers is deze verklaring slechts door 53 mensen ondertekend, waarvan 40 ondertekenaars aangaven niet de gehele verklaring te onderschrijven. Daarnaast zou Abvakabo FNV volgens de krant een “activistische koers” varen en zou kritiek hierop niet mogelijk zijn.

Hoe zit het werkelijk?
Op het congres van 2010 hebben de leden van Abvakabo FNV een nieuw bestuur gekozen. Voor het eerst sinds járen was er sprake van verkiezingen voor het bestuur. Het ging dan ook ergens over: wat voor bond wil je zijn? In de voorgaande jaren was Abvakabo FNV vooral een dienstverlener geworden. Voor veel mensen was het onderscheid met een rechtsbijstandsverzekering steeds kleiner. De organisatiegraad is tegelijkertijd dramatisch gedaald en steeds minder werknemers waren actief op hun werkplek. De Abvakabo FNV-leden oordeelden in 2010 daarom dat geïnvesteerd moet worden in een sterke vakbond op de werkvloer. Een sterke vakbond op de werkvloer is noodzakelijk om goede afspraken te kunnen maken. In de twee daarop volgende congressen van 2012 (nog geen 8 maanden geleden) herbevestigden de Abvakabo FNV-leden vrijwel unaniem dat hun bond niet alleen dienstverlenend, maar vooral actief en zichtbaar op de werkvloer moet zijn. In november van 2012 nog besloot de Bondsraad (bondsparlement) miljoenen meer te gaan besteden aan campagnes op de werkvloer.

Deze door de leden besloten nieuwe koers, wordt uitgevoerd. Natuurlijk leidt dat, zoals bij elke verandering, tot discussie. Maar in een vakbond als Abvakabo FNV hebben de contributie betalende leden het uiteindelijk voor het zeggen. Discussie is volop mogelijk, maar de leden beslissen. De leden zijn de vakbond.

“Radicalisering”
Als voorbeeld van de radicalisering wordt het niet ondertekenen van de cao verpleeghuizen en thuiszorg (VVT) genoemd. Deze cao is door Abvakabo FNV niet getekend omdat het een werkgeversakkoord is. De werkgevers realiseerden vrijwel al hun wensen en de bonden vrijwel niets. Uit een referendum onder 20.000 leden uit de sector bleek dat 96 procent het eindbod van de werkgevers onacceptabel vond. Er wordt namelijk niets gedaan aan de grove loondump in de thuiszorg en er wordt niets gedaan aan de hoge werkdruk in de verpleeghuizen. Niet tekenen is in dit geval dus niet radicaal, maar democratisch.

Op dit moment vinden Abvakabo FNV-leden werkzaam in een verpleeghuis, dat zij de ouderen van ons land niet de zorg kunnen geven die ze verdienen. Daarom voeren zij actie. Niet voor zichzelf, maar voor een betere zorg voor ons allen. Zoals de medewerkers van het Dr. Sarphatihuis in Amsterdam. Zij willen dat de 3,5 miljoen euro die hun zorginstelling krijgt voor extra handen aan het bed, hier ook aan wordt besteed. Zij zien hier niets van terug. De Volkskrant citeert een bewering dat tijdens één van de acties van het personeel een arts niet naar binnen zou mogen. Ook dat is onjuist. Slechts het management mocht niet naar binnen, maar dat was ook niet werkzaam op de zaterdagmiddag toen de symbolische bezetting plaatsvond. De dienstdoende arts was welkom, de zorg ging gewoon door.

“Te politiek”
In deze krant wordt tevens een anonieme bron geciteerd die van mening is dat de zorgacties ’te politiek” zouden zijn. Hoezo “te politiek”? Als je aan de orde stelt dat geld voor zorg( “van de politiek”) niet besteed wordt aan zorg, is dat dan “te politiek”? Abvakabo FNV is onafhankelijk, maar moet zich met de politiek bemoeien. De politiek bemoeit zich namelijk met al onze leden; als wetgever, werkgever, geldverstrekker, of toezichthouder. Is het niet de regering die van plan is een bezuiniging van ruim een miljard op de thuiszorg te realiseren, waardoor ouderen hun hulp en 100.000 thuiszorgers hun baan verliezen? Is het niet de politiek die de inspectie onvoldoende middelen geeft om haar toezichthoudende taak goed uit te voeren? Onze leden staan voor goede zorg en daar speelt de politiek een rol in.

“Actie om de actie”
Voorts wordt beweerd dat we actie om de actie voeren en niet uit zijn op afspraken. Voor wie het horen wil: ja, wij willen heel graag, en overal, afspraken maken. Waarom zouden wij actie voeren als de werkgevers nu goede afspraken zouden willen maken over terugdringen werkdruk en flexibilisering? Waarom zouden wij actie voeren als werkgevers bereid zijn de nullijn los te laten en koopkrachtbehoud bieden? Waarom zouden wij actie voeren als werkgevers bereid zijn werkzekerheid vast te leggen? Waarom zouden wij actie voeren als het kabinet de WW en de thuiszorg overeind houdt? Het evenwicht in de polder is verstoord, waardoor werkgevers en kabinet steeds minder bereid zijn fatsoenlijke afspraken te maken. Daarom moeten wij strategischer opereren en sterker worden.

Winnen
Eind 2011 was CDA’er Herman Wijffels als ‘verkenner’ betrokken bij de vernieuwing van de FNV. Hij stelde dat ‘de FNV te vaak “wedstrijden” speelt om het verlies te beperken. Wordt het 0-3 of 0-6? De FNV moet weer eens “wedstrijden” gaan winnen!’ Echter; om te winnen heb je een krachtig team nodig, een goede tactiek en moet je in de aanval om te scoren.