Le Monde over ideale schoonzoon Rutte
In de kwaliteitskrant van Frankrijk Le Monde wordt Rutte (en de Nederlandse economie) langs de meetlat gelegd, nadat deze zich de laatste tijd als leider van de ‘Vrekkige Vier’ heeft lopen uitleven op de volgens hem onbetrouwbaar en spilzieke zuidelijker Europese landen. Om die reden zouden de landen die gebruik maken van Europees geld voor een herstelplan, eerst hun economische plannen ter goedkeuring moeten voorleggen. Maar hoe zit het met de Nederlandse economie, volgens Le Monde?
(Door Kees Stad, globalinfo.nl , foto Roel Wijnants CC2.0 Flickr)
Die laat allereerst Philipp Heimberger aan het woord, onderzoeker van de Weense instelling voor internationaal economisch onderzoek. Deze vindt de opstelling van Rutte een ‘moreel standpunt dat sommigen niet echt kunnen navolgen, met name als er gekeken wordt naar het fiscale beleid van het land’. Le Monde beaamt dat nogal wat Europese multinationals hun hoofdkantoren in Amsterdam of Utrecht hebben gezet, om te profiteren van het lage belastingregime van Nederland. En rekent voor dat dit Frankrijk 2,7 miljard Euro per jaar kost, Italië 1,5 miljard en Spanje zo’n 1 miljard per jaar. Volgens gegevens van Tax Justice Network.
Verder wordt er door de Vrekkige Vier gepronkt met een lage publieke schuld. Het klopt dat die, ten opzichte van het BBP in Denemarken (33,2%) en Nederland (59,4%) lager is dan het Europese gemiddelde (77,8%) of die van Italië (134,8). Maar dat plaatje wordt, wijst Le Monde, heel anders als je gaat kijken naar de particuliere schuldenlast van de inwoners. Dan blijken de ‘Vier’ ineens tot de slechtst scorende Europese landen te horen. Dat heeft vooral te maken met hoge hypotheken, voor huisvesting dus. Volgens cijfers van de OESO hebben bewoners van Denemarken dan gemiddeld schulden die 280% van hun netto beschikbaar inkomen bedragen, van Nederland 240%, en in Zweden 189 %. Vergelijk dat maar eens met Italië (87%), Griekenland (106%) of Spanje (107%). “Vergeleken met de Noordelijken zijn de bewoners zuinig eekhoorntjes” (Le Monde 23 juli 2020).
Le Monde herinnert eraan dat de grote afhankelijkheid van Nederlandse banken van de vastgoedprijzen, eerder voor de grootste problemen hebben gezorgd tijdens de crisis van 2008, toen een deel moest worden genationaliseerd om te voorkomen dat ze failliet zouden gaan. Sindsdien is er weinig veranderd.
Een andere statistiek die opvallend is, volgens de krant, is die van het aantal arbeidsuren per uur. Dan blijkt dat de Nederlanders allerminst van die werkmieren zijn die Rutte ze graag wil doen lijken. Ze werken namelijk, in dit “kleine calvinistische land” gemiddeld 1434 uur per jaar, en daarvan is 46,8% (zelfgekozen) deeltijdwerk. De veronderstelde flierefluiters in het Zuiden van Europa werken veel langer, namelijk gemiddeld 1718 uur in Italië (waarvan 18,7 % deeltijd), 1719 in Portugal (7,9 %) en 1949 in Griekenland (met 9% deeltijd).
“Laten we daar bij voegen dat Nederland een land is met een zeer open economie, die sterk afhankelijk is van internationale handel”, besluit de eerdergenoemde Heimberger het artikel. Italië is de vierde handelspartner van Nederland, en Spanje volgt daar niet ver achter. “Ze zijn nogal eens geneigd om dat te vergeten, maar het is in hun eigen belang dat het zo goed mogelijk gaat met het Zuiden van Europa”.