Ga naar de inhoud

Voor een transnationale sociale staking op 1 maart 2016

Vanuit Italië komt de oproep om op 1 maart een transnationale sociale staking te organiseren, tegen Fort Europa en precariteit.

7 min leestijd

Het idee van de sociale staking is de afgelopen jaren in Italië ontstaan als antwoord op het feit dat we in Europa niet of nauwelijks meer op vaste werkplekken werken, zoals fabrieken, en dus het middel van de politieke werkstaking niet meer kunnen benutten. Maar we delen wel dezelfde ruimte, stad of streek, waarin we -veelal precair – moeten overleven. Daarin kunnen we ook gezamenlijk actief zijn en de gemeenschappelijke strijdpunten zoeken. In Italië heeft dat afgelopen jaren tot landelijke stakingsacties geleid, rond sociale eisen zoals het recht op huisvesting voor iedereen. (zie daarover oa. stukken op de website roarmag). Een van de groepen die actief met het idee van de sociale staking bezig is, is het overleg van sociale centra in Noord-Italië, die onder meer actief bij de Blockupy-blokkades in Frankfurt betrokken was. U kent ze misschien van de beelden; de groep van de regenboogbivakmutsen.

Afgelopen oktober werd er in Poznan in Polen een transnationale bijeenkomst over het concept gehouden. En nu is er dus de oproep voor een transnationale sociale staking op 1 maart 2016. Hieronder de vertaling van die oproep.

meer informatie hierover zal (waarschijnlijk) op het komende 2.Dh5-festival in Maastricht te vinden zijn.

24 uur zonder ons! Oproep voor de 1e Maart tegen grenzen en precarisering, voor een transnationale sociale staking/social strike

Europa wordt momenteel geregeerd onder een constante noodtoestand: grenswachten filteren met steeds verder aangescherpte criteria migranten uit die elke dag aan de buitengrenzen aankomen. Documenten worden overal willekeurig gecontroleerd. Veiligheidsmaatregelen tegen de bewoners van buitenwijken nemen toe. Gemeentes verbieden publieke demonstraties. Nationalistische en racistische taal is steeds meer te horen. Dit beleid is echter niet nieuw in het kapitalisme zoals we dat hebben leren kennen: de institutionele en sociale noodtoestand is al jaren een integraal onderdeel van het Europese soberheidsbeleid en de beheersing van migratie. Migranten, vluchtelingen, werklozen, precairen en arbeiders leven in een staat van diepe sociale crisis: arbeidsrechten liggen zwaar onder vuur, de welvaartsstaat is ontmanteld en grenzen worden tegelijkertijd gebruikt als middel voor uitsluiting, selectieve insluiting en uitbuiting. Er is zeer zeer iets als een “wij” en een “zij” deze dagen in Europa. De oppositie is daarentegen niet tussen democratie en terreur, maar eerder tussen degenen die uitgebuit worden en degenen die uitbuiten, degenen die reizen op zoek naar een beter leven en degenen die werken aan de muren, de grenzen en de barrières. Dit is de “noodtoestand” die we willen beëindigen. Op 1 maart zullen we praktisch laten zien dat het mogelijk is om hiërarchieën te boven te komen en de scheidingen, door verenigd aan de kant van migranten te staan in een gemeenschappelijke strijd.

Wij willen luid en duidelijk zeggen: het grensregime is niet alleen een zaak van zorg voor migranten, maar raakt ons allemaal. Door hun mobiliteit weigeren migranten zich neer te leggen bij zowel oorlog als uitbuiting. Met hun mobiliteit vormen migranten een nieuw Europa. De instellingen van de EU proberen deze mobiliteit te beheersen, uitsluitend om redenen van profijt: ze willen lonen verlagen, rechten op het gebied van arbeid en sociale zekerheid ontmantelen en de mogelijkheid ondermijnen voor iedereen om zich te organiseren tegen uitbuiting. Zelfs het onderscheid tussen economische migranten, goede en ‘onechte’ vluchtelingen is een machtig wapen dat ingezet wordt om fragmentatie te bewerkstelligen en solidariteit te verzwakken. Tegenwoordig ervaren allen die in Europa leven wat migranten-arbeid betekent: staatsburgerschap garandeert geen afdoende sociale zekerheid, een baan hebben garandeert geen afdoende loon, werk betekent nog niet een beter leven te hebben. Interne migranten kunnen, hoewel ze het Europese burgerschap bezitten, behandeld worden als ‘welzijnstoeristen’ en sociale rechten ontzegd worden en “uitgezet” worden als ze geacht worden geen werk te kunnen vinden, niet genoeg werken, of geen papieren bezitten. Het burgerschap van de EU verwordt tot een laboratorium voor experimenten met nieuw ‘workfare’ beleid die alle sociale rechten vastpinnen aan arbeidsinzetbaarheid en loonarbeid. Dit maakt de strijd rond migratie een centraal politiek thema voor iedereen.

Als we deze noodtoestand willen beëindigen, moeten we ons wenden tot de ongelofelijke solidariteit die de afgelopen maanden opgebracht werd door migranten-bewegingen in heel Europa en die tot concrete politieke verbindingen smeden tussen de verschillende omstandigheden van arbeid; we moeten inzien dat het “welkomstbeleid” moet gelden voor wonen, lonen en inkomens van alle arbeiders. Als we tegen soberheid willen vechten, moeten we sterke communicatie-kanalen vestigen tussen degenen die in dezelfde transnationale ketens van uitbuiting werken onder verschillende loon-omstandigheden, en de mogelijkheid inbouwen van het verstoren van de productie van winsten.

Als we ons willen verzetten tegen elk nationalisme of rechts beleid, dan moeten we erkennen dat migratie-arbeid over ons allen gaat. Wat we nodig hebben is een transnationale sociale staking. De staking is transnationaal en sociaal als die in staat is om over de gevestigde grenzen heen te treden van activisme en syndicalisme, van landen en sectoren, zich kan verplaatsen door de maatschappij en werkplekken voorbij de traditionele vormen van organisatie, en zich richt op de politieke omstandigheden van uitbuiting en sociale vraagstukken. Het is nodig om de staking terug te pakken als een wapen voor rebellie. De eerste stap in die richting is om nu aan de kant van de migranten te staan, teneinde te vechten tegen de scheiding op de werkplekken en tegen die wetten die, in heel Europa, deze uitbuiting bevorderen en ons allemaal verzwakken.

Om deze redenen roepen we alle precaire werkers, migranten en vluchtelingen, activisten, autonome groepen en vakbonden op om de 1e maart 2016 te maken tot een dag van decentrale en gecoördineerde acties en stakingen, gericht op het ontregelen van de reguliere productie en reproductie, en het produceren van communicatie tussen verschillende arbeidsomstandigheden, die de verschillende verborgen situaties van uitbuiting zichtbaar maken, en gericht tegen het grensregime en de instellingen die mobiliteit en precariteit regeren. Op de 1e mei 2010 werd er, na een oproep vanuit Frankrijk om een “24 uur zonder ons” over migratie te organiseren, in Italië een landelijke politieke staking gehouden tegen de nieuwe immigratiewet, georganiseerd door een brede coalitie. Sinds die dag ontlenen we kracht aan migrantenarbeid en diens vermogen om een verbindingspunt te zijn tussen verschillende plekken en omstandigheden. Op de 1e maart willen we het idee van de migrantenstaking weer oppakken en dat uitbreiden naar alle sociale sectoren die momenteel leiden onder de soberheidsmaatregelen en het grensregime, omdat alleen het vormen van een omvangrijk sociaal front de kracht kan hebben om voor onze rechten te vechten. Laat de 1e maart 2016 de dag zijn dat we een duidelijke stelling innemen tegen een regering van mobiliteit die precariteit voor iedereen veroorzaakt. Een dag waarop we gemeenschappelijke eisen en vorderingen kunnen vinden. Deze eisen kunnen bijvoorbeeld een Europees minimumloon zijn, een Europees basisinkomen en systeem van sociale zekerheid dat gebaseerd is op residentie, een Europese verblijfsvergunning dat onafhankelijk is van arbeidscontracten en inkomenseisen. Van de verwaarloosde periferieën tot de centra van de steden, van fabrieken tot de verstrooide werkplekken, voor alle precaire werkers te beginnen met migranten-arbeid, naar een grote en krachtige transnationale sociale staking. We hebben geen identiteit of een verleden te verdedigen, maar alleen een open proces om het heden te bestormen.

Transnational Social Strike Platform

#24hwithoutus #1stMarch2016

Voor meer informatie schrijf naar info.transnationalstrike@autistici.org

Home