Vakbonden VS vrezen maatregelen uit anti-terreur-arsenaal
De Amerikaanse vakbond ILWU, die dokwerkers aan de westkust van de VS vertegenwoordigt, vreest bij een staking door de regering met anti-terreurwetten bestreden te zullen worden.
In de havens aan de westkust van de VS dreigt een stakingsgolf omdat de overslagbedrijven een nieuwe ronde automatiseringsmaatregelen willen doorvoeren die vele duizenden werknemers de baan zal kosten. De overkoepelende vakbond van dokwerkers International Longshore and Warehouse Union (ILWU) heeft nu serieuze aanwijzingen dat de regering Bush in dat geval militaire maatregelen zal nemen om de staking te breken, hetgeen mogelijk zou zijn door de wetgeving die is aangenomen na de aanslagen van de 11e september.
De ILWU heeft traditioneel een ijzersterke positie in de havens, maar heeft ook actief deelgenomen heeft aan protesten in het kader van globalisering.
De vorige keer dat er een ‘algehele staking’ in de havens aan de westkust was, was in 1971. Op dat moment was de overgang naar containervervoer in volle gang. Van de 100.000 dokwerkers aan de westkust bleven er daarna nog maar zo’n 10.000 over. De ILWU bleef echter zeer militant en succesvol in het behartigen van hun belangen.
Het conflict gaat deze keer niet over lonen of vergoedingen. Dokwerkers verdienen tussen de 27 en 33 dollar per uur, wat vergelijkbaar is met het uurloon van loodgieters of elektriciens. Veel leden van ILWU zijn van Afrikaans-Amerikaanse of latino- herkomst. Ondanks de relatief hoge lonen maken de scheeps- en overslagbedrijven grote winsten.
In een bericht van persbureau IPS van 9 augustus (helaas alleen nog tegen betaling terug te vinden op de website van IPS) worden ILWU-organisatoren opgevoerd zoals Clarence Thomas van Local 10-afdeling van ILWU, die vertellen dat de ministers van Binnenlandse Zaken en van Arbeid persoonlijk aan de bel getrokken hebben om te verklaren dat ze tot alles bereid zijn om een staking te voorkomen. Woordvoerders van de regering zouden hebben verklaard dat als een staking doorgezet wordt, de Taft-Hartley-wet benut zal worden om de stakers te dwingen weer aan het werk te gaan. Maar een crisisteam van Bush zou ook andere maatregelen besproken hebben, zoals het plaatsen van de vakbond onder de Railway Labor Act (RLA) in plaats van de National Labor Relations Act (NLRA) waaronder die nu valt. Onder de NLRA hebben vakbondsleden uitgebreide rechten om te staken, maar onder de RLA kan de regering op elk moment een einde aan de staking afkondigen. Eerder zou Bush met een vergelijkbare zet gedreigd hebben als de vakbonden niet zouden inbinden in het conflict bij vliegmaatschappij Northwest Airlines.
Woordvoerders van het ministerie van Arbeid hebben tegen de krant Los Angeles Times gezegd dat ook overwogen wordt om de vakbondsstructuur tot “illegaal monopolie” te verklaren. Nu verenigt de vakbond arbeiders in alle havens aan de westkust bij onderhandelingen worden namens allen tegelijk afspraken gemaakt. Dit betekent ook dat bij conflicten acties en stakingen in principe in alle havens tegelijk plaatsvinden en het voor scheepseigenaren dus geen optie is om het schip te verplaatsen naar een andere haven. De ILWU-structuur ontstond in 1934 na een algemene zeeliedenstaking.
Een laatste mogelijke stap die de Amerikaanse regering zou kunnen nemen, is het werk van de stakende dokwerkers laten overnemen door militairen. Dat is officieel alleen mogelijk in geval van een oorlogssituatie, maar na de aanslagen van 11 september heeft Bush verklaard dat het land zich in Staat van oorlog bevindt die een onbeperkte tijd gaat duren.
De scheepsbedrijven en grote bedrijven die grotendeels afhankelijk zijn van vervoer via de havens (zoals GAP, Mattel en Home Depot) hebben zich al voor de onderhandelingen met de vakbonden begonnen verenigd om de hulp van Bush in te roepen. De regering zette op haar beurt een speciaal team op en begon alvast de media te bestoken met verhalen over hoe een eventuele staking de economie naar de haaien zou jagen..
De communistische krant ( People’s Weekly World citeert een verklaring van de algemene voorzitter van de ILWU James Spinosa, waarin deze beweert dat de ondernemers op ramkoers zijn en alleen met voorstellen komen “die zorgvuldig zo ingevuld zijn dat ze voor ons onaanvaardbaar zijn”. Dit zou bewust zo gedaan worden omdat ze weten dat de regering de kant van de ondernemers zal kiezen en ze hopen op deze manier de lastige vakbond te kunnen afbreken.
Het bestaan van het crisiteam van Bush werd pas bekend nadat de ILWU dit wereldkundig had gemaakt, waarna andere vakbonden en lokale politici in de betreffende havensteden de regering waarschuwden om zich buiten het conflict te houden. Ook andere vakbonden zouden zich voorbereiden om de ILWU te ondersteunen. Voorheen bestond er altijd nogal wat scheiding tussen verschillende bonden die solidariteitsacties bemoeilijkte.
Op 12 augustus werd in verschillende havensteden gedemonstreerd door vakbondsleden en sympathisanten.
Meer informatie is onder andere te vinden op de website van ILWU
(Dit artikel was oorspronkelijk op GlobalInfo gepubliceerd door Kees Stad.)