Portugal: Protest van de ‘precaire generatie’

(Bericht vertaald van indymedia-duitsland)

Enige tijd leek het erop dat de grote protesten in Griekenland tegen het neoliberale bezuinigingsbeleid er toe hadden geleid dat andere Europese regeringen, zoals in Portugal, wat voorzichtiger te werk gingen en probeerden sociale protesten tegen te gaan. Deze tijden zijn kennelijk voorbij. In de winter van 2010 besloot de ‘socialistische’ regering in Lissabon tot een programma van sterke bezuinigingen, gecombineerd met verhoging van de tarieven voor openbaar vervoer en verhoging van de BTW, terwijl de lonen gekort zullen worden. Tegen deze maatregelen, die vanaf 1 januari 2011 van kracht zijn, was er op 24 november 2010 een algemene staking (zie eerder bericht op globalinfo). Naast het vakverbond CGTP, die gelieerd is aan de Communistische partij van Portugal, riep ook de sociaaldemocratische UGT tot de algemene staking op – hoewel de UGT gelieerd is aan de regerende Socialistische Partij. Volgens de vakbonden hebben drie miljoen mensen gestaakt. Desondanks was de openbare uitwerking van de staking gering en buiten de hoofdstad was er nauwelijks wat van te merken. Dit leek er op te duiden dat velen weliswaar ontevreden zijn met de regering, maar tegelijkertijd weinig hoop hadden dat ze de verslechtering van hun levensomstandigheden zouden kunnen tegengaan.

De volgende politieke barometer waren de presidentsverkiezingen op 23 januari 2011. Het bezuinigingsprogramma van de staat was inmiddels van start gegaan en de partijen die ervoor verantwoordelijk zijn, waren bekend. De sociale ontevredenheid leidde echter niet tot toename van stemmen voor de linkse partijen. De kandidaat voor de Communistische Partij haalde 7,1 procent van de stemmen en het linkssociaaldemocratische “Bloco de Esquerda” (Linkse Blok, te vergelijken met de Duitse Linkspartei) besloot om de kandidaat van de regerende socialisten te steunen, die op zijn beurt verloor van de conservatieve zittende president. Ook dit was geen voorteken dat sociale protesten zouden toenemen. Wel duidde de geringe deelname aan de verkiezingen (46 procent, tegenover ongeveer 60 procent in 2006 en 2009) op toenemende ontevredenheid. Maar kennelijk voerde dat niet tot steun aan de linkse oppositie of toename van protesten.

Wat betreft het oordeel over deelname aan sociale protesten, moet dat sinds 12 maart 2011 anders luiden. De initiatiefnemers waren geen partijen of vakbonden, maar ‘precaire ongeorganiseerden’. En desondanks, of misschien wel daarom, demonstreerden op die dag meer dan 200.000 mensen in Portugal tegen de toenemende precarisering van hun levensomstandigheden, door werkloosheid of daling van lonen. Alleen in Porto waren al zo’n 80.000 mensen op straat – terwijl er zo’n 400.000 mensen wonen. In Porto waren vlaggen van partijen even afwezig als symbolen van vakbonden. Naast veel zelf gefröbelde borden en een paar Portugese vlaggen, waren voornamelijk spandoeken van de anarchosyndicalistische AIT-SP te zien.

Het valt nog te bezien of de 12e maart een kort opgelaaid vuurtje was, of dat verdere van onderop georganiseerde protesten zullen volgen. Het is ook goed mogelijk dat de linkse oppositiepartijen en de vakbonden zullen proberen om de nu zichtbaar geworden ontevredenheid te kanaliseren en zich te versterken. Wat in ieder geval zeker is, is dat de tijd van zwijgende ontevredenheid in Portugal voorbij is.

———————–

Zie ook: Massaal protest Portugese Jongeren: Portugezen hebben gisteren massaal geprotesteerd tegen werkloosheid en een gebrek aan toekomstperspectief. Er waren verspreid over diverse steden naar schatting 300.000 mensen op de been, onder wie veel jongeren. In de hoofdstad Lissabon werd door 200.000 mensen gedemonstreerd. (nos.nl)

Political Crisis Looms (link)

———————–

een bericht van globalinfo.nl U kunt globalinfo steunen door donateur te worden op gironummer 5146635 (tnv. Globalinfo in Amsterdam) (meer informatie)