Een overzicht van Frankrijk als Stakingsland
Kleine gedeeltelijke samenvatting van de situatie in Frankrijk op 22 oktober (oorspronkelijk bestemd voor onze kameraden van de gehele wereld, maar ook nuttig voor iedereen), om massaal te verspreiden, aan te vullen, bij te werken, te vertalen… door een militant anarcho-syndicalist uit Besançon.
Is volgens de vertaler van het stuk over het algemeen nog steeds geldig.
Stakende sectoren met invloed op nationale schaal of in een belangrijk aantal steden:
– Raffinaderijen: nagenoeg alle arbeiders van de 13 Franse raffinaderijen zijn in staking, en organiseren het tekort aan benzine (minstens 20% van de pompstations is leeg). De regering heeft het gebruik van de strategische voorraden toegelaten en de werknemers aan de raffinaderij van Grandspuits onder militaire dienstplicht gesteld, maar een rechtbank heeft deze actie onwettig verklaard na een beroep van de CGT (de grootste reformistische vakbond) tegen die aanslag op het stakingsrecht. De CGSP, een Belgische vakbond, heeft gewaarschuwd dat zij tot een staking zou oproepen als de benzine naar Frankrijk zou worden geëxporteerd om de blokkade te ontduiken..
– Spoorwegen: het spoorwegpersoneel is in het gehele gebied in staking, de treinenloop is ernstig verstoord.
– Havens: de havenarbeiders van diverse havens (Le Havre, St Nazaire, Marseille…) zijn in staking tegen de hervorming van de pensioenen maar eveneens tegen een reorganisatie van de havens. Tientallen schepen worden in de omgeving van de havens geblokkeerd.
– Reinigingsdienst: in verschillende steden (Marseille, St Brieux, Toulouse, Rodez…) is de ophaling van vuilnis niet meer regelmatig. In Marseille zijn militairen ingezet om de vuilnisophalers te vervangen.
– Wegvervoer: de vrachtwagenbestuurders hebben zich bij de beweging aangesloten, gaan in staking en organiseren „slakkengangetjes“ en blokkadeacties.
– Middelbare scholen (lycées): ettelijke duizenden middelbare scholen worden geblokkeerd, de lycéens zijn erg gemotiveerd, bijna alle dagen vinden spontane betogingen plaats, die soms hard worden onderdrukt.
– De Universiteiten: een tiental faculteitsgebouwen wordt geblokkeerd, maar over het algemeen gaan de besturen meteen tot uitsluiting over.
– Andere sectoren hebben met stakingen te maken maar op minder grote schaal: de metaalindustrie, de atoomcentrales, de elektriciens, de leraren, de buschauffeurs, de postbeambten, de ambtenaren van lagere overheden, van de belastingen, van de douane…
– De arbeiders in particuliere ondernemingen hebben meer moeilijkheden om staking te doen, maar veel doen mee aan de nationale actiedagen, en sommige organiseren een werkonderbreking van enkele uren of estafettestakingen. Dat geldt ook voor de werknemers in de zorg en in de ziekenhuizen.
– In bepaalde arbeiderssteden is de staking bijna totaal (Le Havre, St Nazaire, Marseille…), en zelfs geldt dat voor kleine dorpen.
Blokkades en andere acties:
Een uitputtende lijst is onmogelijk:. Blokkade van spoorwegen, van benzinedepots, van hoofdwegen en hoofdlijnen, logistieke knooppunten, luchthavens, bedrijfsterreinen, sorteercentra van de post, van autobusgarages, blokkade van vrachtwagens aan de Frans-Belgische grens… Symbolische acties, bezettingen (waarbij zelden plunderingen of vernielingen) van lokalen van MEDEF (werkgeversorganisatie), van UMP (de rechtse regeringspartij), van warenhuizen en luxe winkels, Kamers van Koophandel, agentschappen voor de werkvoorziening… Gerichte en tijdelijke stroomonderbrekingen. Acties met „gratis tolgeld“, „gratis bus“, „gratis benzine“. Niet toegelaten demonstraties, hier en daar oproer, de revolutionaire spandoeken en leuzen duiken weer op.
De repressie:
– Meer dan 2000 arrestaties in verband met de betogingen, talrijke gewonden (lycéens, arbeiders en anderen), waarvan sommige ernstig. Fikse gevangenisstraffen voor belachelijke delicten. Talrijke manifestaties worden door de politie bestormd (traangas- en schokgranaten, helikopters). De smerissen zijn zeer provocerend, talrijke gevechten breken uit, en dat gaat niet alleen maar om „jongeren“, „ brokkenmakers“ (de gebruiikelijke mediaclichés). De media maken melding van de arrestatie van „veertig anarchisten“ in Parijs op 12 oktober. Maar meer in het algemeen bagatelliseren de media het effect van de staking, denigreren vaak de stakers, door ze uit te maken voor minderheidsgroepen die “de bevolking in gijzeling nemen. Op 22 oktober werd in Rouen, werd een demonstratie die door de gezamenlijke vakbonden werd georganiseerd door de prefectuur verboden.
Het standpunt van de regering en zijn „bondgenoten van de oppositie“:
Nog steeds onbuigzaam, droomt Sarkozy van een overwinning op de wijze van Thatcher en bespoedigt hij de parlementaire procedure van goedkeuring van de wet.
Enkele socialstische burgemeesters verklaren zich „solidair“ met de mobilisatie, maar laten hun gemeentelijke smerissen de demonstranten neerslaan (Rijsel, Besançon…). De socialistische burgemeester van Marseille heeft de regering gevraagd de staking met de sterke arm ongedaan te maken…. Rare jongens, die „socialisten“ …
De actie van de reformistische vakbonden:
-De landelijke Intersyndicale (gezamenlijke vakbonden) wil nog steeds niet de algemene onbeperkte staking uitroepen en beperkt zich tot afzonderlijke stakingsdagen en demonstraties (de volgende zijn op 28 oktober et 6 november). De meest reformistische vakbonden (CFDT, CFTC, UNSA, CGC) neigen ertoe uit de beweging te stammen als eenmaal de pensioenhervorming door het parlement is aangenomen, uit respect voor de parlementaire democratie. De CGT zwalkt tussen zijn vaak vastbesloten en strijdbare achterban en zijn voormannen die “respectabel” willen zijn. SUD (overheerst door Trotzkisten) staat achter de algemene staking (tegenover de andere syndicaten een bijzondere politieke stellingname), maar heeft niet genoeg macht om die te organiseren. De manipulaties van de bureaucratische vakbonden zijn al aan de kaak gesteld (er zijn vlaggen verbrand in Besançon, In een algemene vergadering in Montpellier is de UNEF eruit gegooid).
Solidariteit onder alle arbeiders ongeacht hun vak :
Er komen weer stakingskassen, die er al jarenlang niet meer waren geweest.
Er hebben in nagenoeg alle belangrijke steden vakvrije vergaderingen (of volksvergaderingen), plaats gevonden die vaak zijn georganiseerd door de vakbonden SUD, de anarchosyndicalisten et de anarchisten en vaak hebben ze aan de basis gestaan van blokkadeacties of solidariteitsacties (gemeenschappelijke maaltijden, inzamelingen voor de stakers). De mensen die strijden nemen zelf de strijd in handen en besluiten collectief over welke actie ze zullen voeren. Laat ze de intersyndicales vervangen!
Wie meer wil weten kan voor een overweldigend aantal gegevens de volgende sites aanklikken :
http://engreve.wordpress.com/ (site animé par un groupe marxiste)
Forum de la CNT-AIT de Caen, met een verrassend zoekmenu vol blogs
en via Indymedia speciaal :
http://juralibertaire.over-blog.com/
Laten we onze eigen media worden!