Ga naar de inhoud

Internationale Vrouwenstaking: wanneer vrouwen stoppen, stopt de wereld

Sinds 2017 vindt op de internationale vrouwendag van 8 maart de internationale vrouwenstaking plaats. Internationale organisaties zoals de Women’s Global Strike roepen die dag op om wereldwijd te staken.

7 min leestijd

(Door Lies De Block, oorspronkelijk verschenen op dewereldmorgen, foto: YouTube Colectivo Registro Callejero)

Vrouwenstaking anno 2020?

En dat een vrouwenstaking anno 2020 nog steeds nodig is, bewijzen de cijfers. Zo is de loonkloof tussen mannen en vrouwen nog steeds groot. De georganiseerde economische onzekerheid houdt vrouwen in deeltijdse banen die doorgaans ondergewaardeerd zijn, waardoor ze arme en afhankelijke werknemers worden.

Vrouwen verdienen dus minder, maar werken wel meer. Zo staan ze vaak in voor heel wat ‘onzichtbare’ arbeid zoals huishoudelijk werk en de zorg van anderen. De mentale belasting die bij dit gratis of laagbetaalde werk komt kijken, wordt zwaar onderschat. Het gebrek aan toegankelijke crèches, tehuizen, opvang- en zorgfaciliteiten, legt een collectieve verantwoordelijkheid uitsluitend op de schouders van vrouwen.

Volgens Anja Deschoemacker van Campage ROSA, voert de regering een asociaal beleid naar vrouwen toe. “Het grootste voorbeeld hiervan zijn de constante besparingen in de gezondheidssector. Enerzijds zijn vrouwen in deze sector oververtegenwoordigd, anderzijds worden vrouwen buiten de sector ook door deze besparingen belast. De zorg waarop bespaard wordt, komt vaak op de schouders van vrouwen terecht, wat voor heel wat extra druk zorgt.”

Vrouwen ervaren discriminatie op verschillende niveaus. Zowel op gender als huidskleur, afkomst, seksuele geaardheid of overtuiging. Racistische migratiepolitiek brengt vrouwen in gevaar, sluit vrouwen op en veroordeelt hen tot armoede.

Daarnaast zijn vrouwen nog steeds het slachtoffer van heel wat fysiek en psychologisch geweld. Bijna één op drie vrouwen wereldwijd wordt in haar leven slachtoffer van fysiek of seksueel geweld door de huidige of ex-partner. Maar liefst 137 vrouwen per dag worden wereldwijd vermoord door hun huidige of ex-partner. Daarbovenop kreeg 30% van de Belgische vrouwen ouder dan 15 jaar het afgelopen jaar te maken met seksuele intimidatie.

De cijfers zijn bikkelhard, de reacties van overheden wereldwijd zijn dat niet. Want zelfs in 2020 wordt er nog steeds veel te weinig opgetreden tegen deze diep verankerde ongelijkheid en discriminatie. En net daarom is staken anno 2020 nog steeds nodig.

Collecti.e.f 8 maars

In België zet collecti.e.f 8 maars de schouders onder de vrouwenstaking. Voor het tweede jaar op rij kondigen ze hier de internationale vrouwenstaking aan met als slogan: ‘We stoppen allemaal, we stoppen alles, we stoppen overal! Want wanneer vrouwen stoppen, stopt de wereld’. Daarom zal er niet enkel betaalde arbeid gestaakt worden, maar ook huishoudelijke arbeid, studies en consumptie.

Op zondag 8 maart, Internationale Vrouwendag, én maandag 9 maart, wordt er opgeroepen om het werk te staken tijdens een 48-urenstaking. Gedurende twee dagen zullen lokale mobilisatiegroepen overal in België acties opzetten om stakende vrouwen samen te brengen en te steunen.

Op maandag 9 maart worden vrouwen verzocht om tussen 11u en 14u, waar ze zich ook bevinden, van zich te laten horen door lawaai te maken en dit te delen op sociale media onder de hashtag #8maars.

http://https://www.instagram.com/p/B8_dC7tHsUp/

Het ABVV diende voor 8 en 9 maart reeds een interprofessionele stakingsaanzegging in voor deelnemers van de acties. Aangesloten werknemers in alle sectoren zullen kunnen staken en een stakingsvergoeding ontvangen. De Franstalige bedienden van de Christelijke vakbond dienen geen stakingsaanzegging in, maar steunen de actie wel. Per bedrijf kunnen er wel nog stakingsaanvragen ingediend worden.

Belgische acties en demonstraties

Dit jaar zullen in België de staking en acties meer weerklank krijgen, meer steden, meer vrouwen en meer sectoren ondersteunen de actie. Zo organiseert Collecti.e.f. 8 maars acties in verschillende steden, onder meer Bergen, Leuven, Gent en Antwerpen. In Brussel zal zondag 8 maart de mars van Collecti.e.f. 8 maars vertrekken om 14u00 aan de Place de l’Albertine.

De nationale betoging van de Wereldvrouwenmars België vertrekt iets verder in Brussel aan het Europakruispunt (Centraal station) om 14u00. Meer informatie over de acties van Collecti.e.f. 8 maars en de Wereldvrouwenmars België is terug te vinden op hun Facebookpagina’s.

Campagne ROSA, de nationale campagne die strijdt tegen seksisme, roept op om 8 maart samen vanuit Kortrijk, Brugge, Luik en Gent de trein naar Brussel te nemen om daar massaal samen te betogen. In hun acties tegen seksisme klaagt Campagne ROSA ook het kapitalisme aan. “Het kapitalisme brengt deze ongelijkheid en onderdrukking van vrouwen voort”, vertelt Anja Deschoemacker van Campagne ROSA. “De besparingen worden uitgevoerd op de rug van de arme bevolking. Vrouwen worden hierin harder getroffen dan mannen. Vrouwen zijn doorgaans oververtegenwoordigd in de sectoren, die getroffen worden door de besparingen.”

Loonkloof aan de Universiteit Gent

Aan de universiteit Gent wordt er naar aanleiding van Internationale Vrouwendag elk jaar een feministische actie georganiseerd voor een gendergelijke en inclusievere universiteit. Dit jaar ligt de focus op de vaak ‘onzichtbare’ zorgarbeid aan de UGent.

“Vorige jaren stond de ondervertegenwoordiging van vrouwen, gender non-conforme personen en mensen met een migratieachtergrond in hogere functies centraal. Toen hebben we discriminatie, seksisme, de hoge werk- en publicatiedruk aangekaart die de combinatie met het privéleven vermoeilijken”, zegt Sara De Vuyst, één van de woordvoerders van de actie en postdoctoraal onderzoeker aan de vakgroep communicatiewetenschappen.

Op maandag 9 maart staken de schoonmaakdiensten, kinderopvang en studentenrestaurants. In hun stakingsacties worden ze gesteund door het ACOD UGent die eerder al de campagne UGent Fight for €14 ondersteunde waarmee een minimumloon gevraagd wordt van €14 per uur voor iedereen die aan de UGent werkt. Aan het rectoraat worden die dag verschillende activiteiten georganiseerd tussen 12u en 14u waarbij iedereen welkom is om langs te komen en solidariteit te tonen.

Het ACOD UGent toonde via onderzoek aan dat de UGent kampt met een serieuze loonkloof tussen de hoger gewaardeerde en de (onterecht) lager gewaardeerde functies. “Een honderdtal mensen verdient minder dan €14 per uur. En een tweehonderdtal mensen van de schoonmaakdienst worden via onderaanneming aangenomen. Zij behoren tot de laagste loonklasse en zouden elders, bij de meeste privébedrijven van dezelfde grootte, meer betaald worden dan aan de UGent”, vertelt De Vuyst.

“Vrouwen worden hier harder in getroffen omdat ze oververtegenwoordigd zijn in deze minder gewaardeerde functies. Niet enkel hier, maar ook internationaal, blijkt dat vrouwen erg veel zorgtaken op zich nemen naast hun werk. Hierdoor worden ze vaak verplicht deeltijds te werken of hun loopbaan te onderbreken, wat hen zeer kwetsbaar maakt, zeker wanneer het om alleenstaande vrouwen gaat.”

Een officiële reactie van de rector, Rik Van de Walle, is er nog niet. Vice-rector, Mieke Van Herreweghe, bevestigde wel om maandag de eisen in ontvangst te nemen. “We merken wel dat ze vorig jaar, toen het geen officiële staking was, onze eisen makkelijker aannamen”, merkt Sara De Vuyst op. “Nu, bij het aanklagen van de slechte arbeidscondities, reageren ze veel minder vlot. Op onze eisen rond werk- en publicatiedruk werd veel sneller gereageerd.”

Internationale solidariteit van Mexico tot Spanje

Dat de vrouwenbeweging internationaal leeft, bewijzen de cijfers: in meer dan 50 landen wordt er op 8 en/of 9 maart gestaakt. In landen zoals Chili, Mexico en Spanje leeft de vrouwenbeweging sterk. Video’s van het Chileense protestlied ‘a rapist is on your way’ werden miljoenen keren bekeken en gedeeld via sociale media. Het protestlied, waarin seksueel geweld en culpabilisering van slachtoffers wordt aangeklaagd, weerklonk op betogingen in Washington tot in Istanboel. Om internationale solidariteit te benadrukken, staat ook in Brussel op 8 maart het zingen van het protestlied op de planning.

{youtube}aB7r6hdo3W4{/youtube}

“De vrouwenbeweging in Latijns Amerika is een groter fenomeen dan de vrouwenbeweging hier”, vertelt Anja Deschoemacker van Campagne ROSA. “Dat hangt deels samen met het feit dat je daar minder sociale zekerheid hebt en met het feit dat geweld ten opzichte van vrouwen daar meer zichtbaar is. Al verschiet je toch elk jaar van de cijfers waaruit blijkt dat vrouwen ook hier nog vaak het slachtoffer zijn van partnergeweld. Die cijfers bewijzen dat protest ook hier nodig is.”

25 jaar geleden vond de Vierde VN-Wereldvrouwenconferentie plaats. De beloftes die toen gemaakt werden, zijn nog steeds niet ingelost. Omdat het tijd is dat deze beloftes na 25 jaar waargemaakt worden, roept Women’s Global Strike op om overal ter wereld samen te komen. Op deze manier willen ze ook alle vrouwen eren die in het verleden hun leven geriskeerd hebben door te protesteren voor gelijke en fundamentele rechten voor de vrouw. Laten we hen niet vergeten en hun strijd verder zetten.