Ga naar de inhoud

De arbeid(st)ers van Amazon behalen historische overwinning

Verrassend resultaat met klassieke ‘van onderop’ organisatie

8 min leestijd

 (Door Luis Feliz Leon (*) overgenomen van solidariteit)

Het is als in de tovenaarsfilms van Walt Disney. Gisteren werd het meest onwaarschijnlijke omgetoverd in het meest waarschijnlijke. De bijeengeraapte bende arbeid(st)ers die de Amazon Labor Union (ALU) vormen, kregen de meerderheid in de vakbondsverkiezingen van een magazijn in Staten Island (New York). Een historische vakbondsoverwinning in het hol van de gigantische leeuw ligt binnen bereik.

Voor het tellen van de stemmen gaven de meeste verslaggevers de onafhankelijk bond geen schijn van kans. Een curiositeit was de meest positieve omschrijving. Ik denk dat we over het hoofd gezien zijn, zei de ALU penningmeester Madeline Westley, en ik denk dat dit morgen voorbij is als we winnen. Vrijdag haalde de ALU met een ruime marge een klinkende overwinning. Daarmee is het magazijn de eerste werkplaats in het uitgebreide netwerk van Amazon waar een vakbond de werkneemsters en werknemers vertegenwoordigt. De inpak- , sorteer- en verzendingsbedrijven zijn geconcentreerd in metropolen zoals New York, Chicago en Los Angeles en rijp voor organizing en vorming van vakbonden.

Resultaat

De stemming in Staten Island was 2.654 vóór de vorming van een vakbond en 2.131 tegen. Er waren 67 betwiste stembiljetten en 17 ongeldig. In het totaal konden 8.325 medewerk(st)ers stemmen.

We willen Jeff Bezos bedanken dat hij een ruimtereis maakte. Terwijl hij weg was, konden wij een vakbond organiseren, zei de ALU voorzitter Chris Smalls, nadat de officiële resultaten waren aangekondigd. LDJ5, een ander magazijn in Staten Island, zal 25 april aanstaande stemmen over de vorming van een bond door ALU.

In kaart brengen van leiders

Donderdagavond in Brooklyn, nadat de eerste zes van de tien stembussen waren geteld, duizelde het de arbeid(st)ers van de spanning en ongeloof. Ze dansten hip-hop en kwamen niet bij van het lachen. Het leek een wilde gok, zei ALU’s vicevoorzitter Derrick Palmer voor het gebouw in Brunswick, terwijl hij elk woord afgewogen benadrukt, maar we hebben het gewoon geprobeerd en het lukte – een bond vormen bij de op één na grootste private werkgever in de Verenigde Staten.
Des te langer Palmer praat over wat ze precies gedaan hebben om dit indrukwekkende resultaat te behalen, des te duidelijker wordt het dat het geen getover of goed geluk was. De overwinning kwam door grondig en intensief werk van arbeid(st)er tot arbeid(st)er.

Palmer werkt drie jaar als inpakker in Amazones enorme magazijncomplex. Hij schat dat zeventig van de honderd medewerk(st)ers overtuigd ‘ja’ heeft gestemd. Ik heb mijn hele afdeling omgepraat. Wat ik doe, is een vriendengroep observeren en de leider benaderen. De rest van de groep volgt de leider. Medeorganisator Michael Aguilar is het eens met die aanpak. Cassio [Mendosa] praat bijvoorbeeld met alle Latino arbeid(st)ers in het gebouw. We wisten dat Meddie [Wesley] ons aan de overwinning zou helpen. Ze is erg meelevend en kan goed overweg met veel mensen in het gebouw. Ze was één van de sleutelfiguren.

Hulp andere bonden en wijkgroepen

De onafhankelijke bond kreeg hulp van vrijwilligers van verschillende bonden en wijkgroepen om een bel actie te houden. Wesley telde de aanhang voor de bond via telefoongesprekken en met lijsten bij de poort. Op die manier wist ze Michael Aguilar te paaien voor de organisatie. Volgens Wesley: Onze telling kwam uit op 65 procent vóór, maar had natuurlijk een afwijking want de mensen waarmee we praatten waren vaak aanhangers. De meeste activisten waarmee ik praatte, gebruikten geen organisers jargon, maar hadden het magazijn duidelijk in kaart gebracht. We wisten in welke afdelingen en welke ploegen we aanhang hadden, want daar waren onze mensen.

De scherpzinnigheid en de bottom-up benadering van de bond waren volgens ALU-lid Justine Medina geïnspireerd door de communistische organisator William Z. Foster en zijn boek Organizing Methods in the Steel Industry. (1936). Zij en anderen van het organisatiecomité hadden het bestudeerd, bediscussieerd en aan anderen gegeven om te lezen (zie kader).

Foto blije groep ALU arbeid(st)ers wijzen naar de verkiezingsuitslag

Een ‘inside job’

Omdat de actie werd geleid en uitgevoerd door Amazon arbeid(st)ers was er veel vertrouwen op de werkvloer. Pogingen van Amazon en duur betaalde adviseurs om de bond als derden of buitenstaanders te bestempelen, hadden geen effect. De medewerk(st)ers gingen met hun vragen direct naar hun ALU-collega’s. Bijeenkomsten in de kantine waren doorslaggevend. Palmer: Op mijn vrije dagen was ik tien uur in de kantine om eten uit te delen, te praten met de arbeid(st)ers en informatie uit te delen. Smalls riep zijn collega’s op: Kom en praat met me. Luister niet alleen naar de Amazonleiding of naar de geruchten die rondgaan. Maar collectieve acties waren ook belangrijk. We lieten zien dat we niet bang waren. We hielden demonstraties voor het gebouw. Zichtbaarheid maakt meer duidelijk dan alleen woorden.

Smalls leidde maart 2020 een werkonderbreking om te protesteren tegen het falen van de leiding om de arbeid(st)ers veilig te laten werken tijdens Covid. Amazon ontsloeg hem, zogenaamd omdat hij de Covid voorschriften niet volgde. Volgens Vice.com beledigde het algemeen bestuur Smalls in een vergadering met de topleiding (inclusief Bezos) door hem ‘niet slim of welbespraakt’ te noemen. Die opmerking maakte de charismatische Smalls tot het gezicht van de vakbeweging. Maar toen de pers hem vroeg wat hij vond van al die media-aandacht, benadrukte hij het collectieve karakter van de strijd en dat ALU werkt volgens democratische principes. Over alle beslissingen wordt gestemd. Ik ben maar een interim-voorzitter, zei hij, en ik ben tijdelijk. Het is niet mijn bond, het is de bond van de mensen.

Nog veel meer magazijnen

Smalls staat in de motregen voor de flat in Brooklyn waar ALU een kantoor heeft. We begonnen met zijn vieren, nu hebben we een kerngroep met twintig mensen en een werkneem(st)erscomité van honderd. Op de vraag of ALU zich aansluit bij andere bonden, antwoordt hij: Vanaf de start wilde ik samen zijn met de mensen in het bedrijf. We willen onafhankelijk blijven, dat is waarom we zo ver zijn gekomen en dat kan beter ook zo blijven. Maar als iemand iets tegen Amazon wil doen, krijgen ze mijn volle steun. Kijk, daar staan nog genoeg gebouwen van Amazon. Kies er één uit!

Hij vergelijkt de cultuur binnen ALU met de Spaanse Netflix serie Money Heist. Daar brengt het crimineel genie ‘De Professor’ een bende criminelen bij elkaar om de staat uit te dagen en miljarden euro’s te stelen van de Koninklijke Munt. Noem me maar De Professor, grapt hij.

(*) Luis Feliz Leon is redacteur en organizer bij Labor Notes. Eerder, 1 april 2022, verschenen in Labor Notes onder de titel Amazon Workers in Staten Island Clinch a Historic Victory. Afbeeldingen: ALU. Vertaling Jan Taat.

Cartoon Arbeid(st)ers vormen picketline met woorden When We Unit Real Change Happens

Hoe we het hebben gedaan

Justine Medina

Mijn snelle en kort door de bocht analyse van ALU’s successen is tot nu behoorlijk eenvoudig. We deden alleen maar wat van ons verwacht werd: we hadden een beweging geleid door de arbeid(st)ers.

We bestudeerden de geschiedenis van de vakbeweging en hoe de eerste belangrijke bonden werden opgericht. We leerden van de Industrial Workers of the World en zelfs meer van de opbouw van het Congress of Industrial Organizations. We lazen William Z. Foster’s Organizing Methods in the Steel Industry (dat je werkelijk gelezen moet hebben).

Opbouwen

Maar wat echt van belang is: je hebt een project nodig dat door de arbeid(st)ers wordt geleid met een zwart-bruin-multiraciaal, multi-nationaal, multi-sexe, multi-bekwaam organisatieteam. Je hebt wat voordeel met mensen met organisatie-ervaring, maar je moet er zeker van zijn dat die bereid zijn te werken en de leiding van arbeid(st)ers die al langer in het bedrijf zijn te volgen. Je hebt wat betrokken communisten, socialisten en anarcho-syndicalisten, waarmee je een brede progressieve coalitie vormt. Je neemt contact op met sympathiserende kameraden van andere bonden die een ondersteunende rol vervullen.

Werkelijk, je volgt gewoon het klassieke draaiboek. Wees niet bang te vechten, wees even gemeen als de bazen en met minstens evenveel, maar beter met meer, energie dan zij. Wees niet bang om de bazen kwaad te maken of om ze te tarten, want dat is wat bonden zouden moeten doen. Gebruik alle middelen uit je gereedschapskist en klaag oneerlijke praktijken aan zodra je de kans krijgt. Protesteer en voer collectieve actie. Blijf opbouwen.

Vechtmodel

Het is dag in dag uit hard werken: arbeid(st)ers praten met arbeid(st)ers. Niet alleen mediaspelletjes, maar solidariteit, dagelijkse analyse en aanpassingen als dat nodig is. Het is werken als een collectief, samen leren, elkaar lesgeven. Terug naar het vechtmodel. Zo hebben we gewonnen.

Wat ik hier beschrijf is niet mijn eigen plan, maar de inspanningen van Amazon arbeid(st)ers die genoeg hadden van de mishandeling door het bedrijf. Ik was gelukkig geworven door het organisatiecomité vanwege mijn ervaring bij de Young Communist League. Ik werd met open armen ontvangen en het veranderde mijn leven volledig. Maar ik heb altijd begrepen dat mijn rol is om de leiding van arbeid(st)ers die er al langer waren, te volgen.
Dit was een werkelijk collectieve inspanning, geleid door een groepje briljante Amazon werk(st)ers, daartoe gedwongen door de pandemie en hun werkomstandigheden. In het bijzonder Chris Smalls en Derrick Palmer zijn fantastische leiders geweest. Ik denk dat deze bond de werkelijke toekomstmogelijkheden van de vakbeweging laat zien – als we maar blijven herinneren hoe we het hebben gedaan.

Justine Medina is lid van het ALU-organisatiecomité en werkt als inpakster in het JFK8 Amazon magazijn.