Ga naar de inhoud

8 redenen om de G8-top te blokkeren

Een
imposante hoeveelheid groeperingen in Duitsland, en daarbuiten, treft momenteel
voorbereidingen om de G8-conferentie van aanstaande juni effectief te gaan
blokkeren. Dat zullen ze tenminste proberen; natuurlijk staat er een forse
politiemacht klaar om dat te proberen te verhinderen.

Bij
infobijeenkomsten in Nederland hoor je vaak mensen tegenwerpen dat zo'n
blokkade niet veel zin heeft, of dat het "een ritueel is" waar je
"toch niets aan hebt" en dat de top "maar een symbool is".
Hieronder staan 8 goede redenen om aan de blokkades mee te doen en te helpen
zorgen dat ze slagen.

( An English translation can be found here)

7 min leestijd
Placeholder image

1) Om te
winnen.
Stel dat het deze keer echt lukt! De hoogste pieten worden natuurlijk
met een helikopter ingevlogen, maar dat lukt maar met een handjevol. Het lagere
echelon, en al het personeel moet met auto's naar binnen gereden worden.
Overigens kun je helikopters ook blokkeren (met hanggliders, vuurpijlen…) en
zal er de dag voor de top begint een poging gedaan worden om het enige vliegveld
dat in de buurt ligt lam te leggen. Maar stel dus dat het echt lukt, dat we met
genoeg mensen zijn, die genoeg fantasie, initiatief en moed vertonen om de
toegangswegen echt te blokkeren. Dan loopt de G8-top in het honderd, waar de
verantwoordelijken voor mondiale ellende, milieuvernietiging en neoliberaal
zakendoen bijeen willen komen om mooi weer te spelen. Maar nu even niet dus,
remember Seattle?

2) Om
netwerken op te bouwen.
De topprotesten zijn een plek waar onnoemelijk veel
groepen en personen bij elkaar komen die anders elkaar niet of nauwelijks zien,
laat staan dat ze samen verzet plegen. We zijn verdeeld geraakt in talloze
'one-issue'-bewegingen, die ook nog eens gefragmenteerd zijn over de te volgen
strategie. Maar bij de protesten tegen zo'n top komt alles bij elkaar en raakt
door elkaar heen. Die kruisbestuiving levert veel op.

3) Als
leerschool voor verzet.
De protesten, de voorbereidingen, de actiekampen zijn
plekken waar iedereen nieuwe ervaringen opdoet. Het is een levende leerschool
voor zelforganisatie, theorievorming, discussies, actievormen, etcetera. Alleen
al het meehelpen uitvoeren van een actiekamp en beleven hoe mensen die elkaar
vaak niet eens kennen, samen onder moeilijke omstandigheden in razend tempo
iets op kunnen bouwen, is iets dat iedereen teminste een keer meegemaakt moet
hebben. Het zijn ook plekken waar mensen die voor het eerst besloten hebben
deel te willen nemen aan verzet tegen de heersende verhoudingen, aan kunnen
sluiten en daadwerkelijk in contact kunnen komen met mensen die al langer
politiek actief zijn. Ook de blokkades en acties zijn verbluffende ervaringen,
die levens kunnen veranderen en mensen laten zien dat het anders kan en dat
verzet mogelijk is. Die ervaringen worden vervolgens op andere plekken en rond
andere thema's weer ingezet en verder verspreid.

4) Om
de 'spin off':
De effecten van dit soort massale acties zijn veel
verstrekkender dan alleen die acties op die betreffende plek tijdens die paar
dagen. Het beïnvloedt een groot deel van de omringende maatschappij, de media,
de discussies bij de bakker en in de bus. Al die mensen hebben het ineens over
de thematiek en dat zou nooit gebeuren als de protesten er niet waren.
Natuurlijk zijn ze het niet allemaal met de actievoerders eens, maar ze hebben
het er tenminste over. Vergelijk dat met topconferenties waar geen acties tegen
gevoerd worden, wat een paar jaar geleden nog heel gewoon was. Dan overheerst
het mediabeeld dat de heersenden gepland hadden en zie je slechts grijnzende
maatpakken op het bordes. Nu zijn WIJ in beeld. De 'spin off' gaat nog veel
verder; de netwerken die tijdens de protesten opgebouwd worden, actievoerders
die terugreizen en geinspireerd zijn om verder te gaan. Want natuurlijk ziet
niemand zo'n top-protest als eindstation, het is maar een moment in dagelijkse
campagnes en strijd om de wereld te veranderen. Maar wel een belangrijk moment
dat goed benut kan worden.

5)
Ritueel en spektakel?
: De redenering die vaak gehoord wordt klopt niet dat het
gebeuren rond zo'n top een door de autoriteiten georganiseerde val is, waar
demonstranten massaal in zouden trappen. De machthebbers zouden veel liever
ongestoord hun onderonsjes houden. Nu worden ze gedwongen zich in te graven en
te omringen met een heel leger om zich de woedende bevolking van het lijf te
houden. Ze hebben de grootste moeite om zich onder die omstandigheden te
legitimeren, en worden erdoor gedwongen allerlei pseudo-progressieve beloftes
te doen. Dat hebben we dus al bereikt. Natuurlijk leren ze ook van eerdere ervaringen,
en moeten actievoerders inventief genoeg zijn om ze steeds verder onder druk te
kunnen zetten. Ook is het goed te beseffen dat die topprotesten de activisten
veel tijd, geld, en arbeid kosten, die ook elders ingezet zou kunnen worden. En
het hypen van militant gedrag kan heel ergerlijk en onproductief zijn. Veel
gevaarlijker is echter de ritualisering van machteloze politieke methodes die
gematigde ngo's met de autoriteiten overeenkomen, zoals de symbolische
massademonstratie (rondje om de kerk en weer naar huis). Die kosten ook veel
tijd, geld en energie, en zijn ook nog eens oersaai.

Alleen
lokaal en 'positief' bezig zijn is bovendien ook geen optie, daar lacht de
heersende elite zich een bult om. Zo nu en dan moet je proberen met z'n allen
bij elkaar te komen en 'mondiaal' te scoren, om vervolgens weer uiteen te gaan
en lokaal voort te knokken. Nog iets: niet alle actie die vaker herhaald wordt,
is per definitie achterhaald. Er worden bijvoorbeeld al eeuwen stakingen
gehouden van arbeiders tegen de bazen, en die zijn nog steeds nodig en boeken
nog steeds resultaat.

6) Om
uit de polder te breken.
Om even een andere realiteit te beleven dan het
eeuwige 'overlegmodel', met z'n 'klankbordgroepen', 'stakeholdermeetings,'
eindeloze vergaderingen, rapporten, studies en beleidsaanbevelingen, is het
goed af en toe pogingen mee te maken voor daadwerkelijk, compromisloos verzet.
Het is yabasta! straks in juni in Heiligendamm; nu is het genoeg geweest en we
gaan proberen die limousines tegen te houden en op hun dak te dansen. In de
hoop dat de praktijk ook in de polder weer breed in zwang komt. Want dat was
kort geleden nog zo en heeft fantastische resulaten geboekt (zoals in:
kraakbeweging, vrouwenbeweging, oorspronkelijke arbeidersbeweging, etc.) Weinig
zaken op aarde geven meer voldoening dan een feestje van rijke stinkers
verknallen en verhinderen dat ze de wereld nog verder kunnen verpesten.

7) om
strategische redenen.
Hoewel de G8 een informele vergadering is, waar officieel
geen besluiten genomen worden, wordt de bijeenkomst steeds belangrijker en
raakt die steeds verder geïnstitutionaliseerd. Er nemen duizenden politici en
ambtenaren aan deel en de top wordt het gehele jaar voorbereid door grote
teams. Het is duidelijk dat dit soort bijeenkomsten de structuur vormen voor
overleg tussen de machtigste kapitalistische mogendheden om beleid te
coördineren. Belangrijke beslissingen bij andere instellingen zoals WTO, IMF en
Wereldbank, worden er voorgekookt. Het systeem zal niet in elkaar zaken als ze
één zo'n top niet kunnen houden, maar het maakt het allemaal een stuk
moeilijker om de machine geolied draaiend te houden. Stel je voor dat ze bij
elke vergadering dergelijke problemen ondervinden. Ook ideologisch raken ze in
de verdediging als ze aantoonbaar belaagd worden door een kritische massa.

8) Om
internationale solidariteit.
Natuurlijk voeren we strijd tegen die G8-regenten
omdat we zélf last hebben van de gevolgen van hun politiek. Maar we weten ook
dat de mensen die vaak het hardst getroffen worden, in zuidelijke landen wonen,
ver weg van de steden waar de macht ligt, de conferenties gehouden worden en de
hoofdkantoren van de multinationals zijn. In zuidelijke landen is het vaak heel
gewoon om zich met hand en tand tegen de economische dwingelandij te verzetten,
waarvoor vaak een zware tol betaald wordt. Zij ondervinden het als een
daadwerkelijke steun om te zien dat ook in de kapitalistische centra zelf
mensen er flink tegenin gaan en eisen dat er een subiet einde aan allerlei
wantoestanden komt. Wat dat betreft is het ook helemaal niet raar dat 'globale'
protestacties vaak vergezeld gaan van zeer specifieke eisen rond specifieke
zaken – steun aan de Ogoni die vechten tegen Shell in Nigeria, of voor
vrijlating van politieke gevangenen, solidariteit met Oaxaca/Chiapas … (vul
de strijd van uw keuze in), weg met gentech (…)- waar de G8-regeringen mee te
maken hebben.

Maar
vooral om 1) om te winnen! Wie meedoet kan later aan zijn/haar kleinkinderen
(of die van de buren) vertelen dat hij/zij erbij was; het historische begin van
het einde van de kapitalistische nachtmerrie. Heiligendamm juni 2007, de plek
waar je zijn moet, massaal en actief!

——————————-

Voor
meer info omtrent de komende protesten zie oa. http://www.dissent.nl