banken

De regeringen en de bevolking reageren vooral op de pandemie. Ondertussen ontvouwt zich een financiële crisis zonder dat we worden uitgenodigd voor de discussie. Centrale banken en regeringen leggen tientallen miljarden steun op tafel om ons gerust te stellen en door de storm te loodsen. Ze zijn ook bedoeld om de ineenstorting van het banksysteem te voorkomen en om te voorkomen dat er te veel verliezen voor 'beleggers' ontstaan.

In de week van 18 februari werd het boek Dark Towers (in het Nederlands Duistere Bank) wereldwijd gelanceerd. Het is een onthullend boek over een van de grootste banken op aarde. Maar de reden dat het boek geschreven werd, en dat het zoveel aandacht trekt, is vooral dat het de huisbank van Donald Trump is.

De voormalige vice-premier en minister van Buitenlandse Zaken Sigmar Gabriel wordt lid van de raad van bestuur van de Deutsche Bank. Gabriel is een politiek zwaargewicht en sociaaldemocraat en doet hiermee een Wim Kokje die nogal bekritiseerd wordt. De omstreden bank komt ook onder vuur te liggen met komende onthullingen in een boek over hun diensten voor Donald Trump.

Wanhopig gegoochel van de Europese Centrale Bank (*1)

In vijf plaatsen waaronder mijn woonplaats Hoogeveen is een pilot gestart waarbij banken klanten die rood staan oproepen iets aan hun financiën te doen en verwijzen naar schuldhulpverleners. Hieronder mijn reactie op deze idiote kampanje.

In een eerder artikel  concludeerden we dat de banken tien jaar na de crisis vrolijk verder gingen met gerommel met de boekhouding, het manipuleren van markten, belastingontduiking en geld witwassen. Maatregelen om banken veiliger te maken zijn onvoldoende, tegenstrijdig en soms zelfs contraproductief. De maatschappelijke kosten van bankreddingen waren torenhoog, de schade aan de reële economie die ze met hun crisis veroorzaakten gigantisch en onherstelbaar. Tegelijkertijd zijn de maatschappelijke opbrengsten van banken laag en de vraag rijst of banken eigenlijk wel waarde toevoegen. Met andere woorden, leveren de banken ons eigenlijk wel wat op?

De 19e eeuwse econoom Bastiat stelde vast: “Wanneer plunderen een manier van leven wordt voor een groep mannen in de samenleving, creëren ze in de loop van de tijd een juridisch systeem dat het toestaat en een morele code die het verheerlijkt” (*1) Met de dag wordt duidelijker dat een nieuwe economische crisis nadert, ofschoon (of: aangezien) de beurzen hoog staan. Sinds 2012 is bijvoorbeeld de AEX, de belangrijkste Nederlandse beursindex, van 280 punten naar zo’n 550 punten gestegen.

De wereldeconomie begin 2019 - een enorm potentieel voor crises. Winfried Wolf beschreef in het Duitse tijdschrift Lunapark 21 hoe de economie er wereldwijd voorstaat. Ondanks rustgevende verhalen in de reguliere media, is de staat van de economie zorgwekken. Het is (alweer) wachten op de grote knal.

Een staaltje onvervalste onderzoeksjournalistiek door tv-programma Zembla naar de witwaspraktijken van Neerlands grootste bank ING

De ontdekking van het bestaan van een witwascarrousel met crimineel geld uit Rusland die jarenlang door Europa en de Verenigde Staten draaide en zonder twijfel nog steeds draait, heeft nogal wat verwondering gewekt. Ook in Nederland was dat het geval door de deelname van de ING, ABN AMRO en een paar kleinere banken. De carrousel is opgezet door de Russische Troika Bank die Troika Laundromat is gaan heten.

Wonen in Nederland Recht of Onrecht? Een Anarchistisch Perspectief. De eerste versie van dit korte document schreef ik in 2010. Nadien heb ik er nog weleens een kleine wijziging in aangebracht. Ik heb er wat van uitgedeeld in de loop der tijd, bijvoorbeeld op Occupy Amsterdam eind 2011. Ik ben er nog van overtuigd dat er iets heel fundamenteel fout zit. Sommige dingen kun je onderhandelen, bijschaven, procenten aanpassen. Sommige dingen zijn zo fundamenteel verkeerd dat het totaal overhoop moet. De woningmarkt is zoiets.

Jarenlang was het in Griekenland bijna onmogelijk om huizen te veilen waar mensen in woonden die door de crisis hun hypotheeklasten niet konden opbrengen. Er was massale solidariteit en zelfs de notarissen weigerden collectief mee te werken. Als ‘oplossing’ heeft de regering van Syriza/Tsipras nu bedacht dat de veilingen op internet plaats mogen vinden, waar fysiek verzet en boycots onmogelijk zijn. Mensen die zich nu blijven verzetten, worden hard vervolgd door de staat en dreigen jaren gevangenisstraf te krijgen. Een internationale solidariteitscampagne ontstaat nu langzaam.

Vanavond in Pakhuis de Zwijger: – Follow the Money onthult de grootste Europese fraude ooit.

Vergeet de outcasts van de Spaanse heistserie Casa Del Papel. De daders van de grootste overval aller tijden droegen geen gekke maskers, maar maatpakken. Wapens hadden ze ook niet nodig. De hulp van banken en financiële wizzkids volstond. De bende van bankiers en speculanten maakte zo een slordige 50 miljard euro buit.

De torenhoge schulden, de deregulering van Wall Street, een verslechterend sociaal vangnet en een verzwakkende dollar zouden binnenkort de Verenigde Staten het aanbeeld kunnen geven van Griekenland.

De zakelijke pers en de mainstream-pers publiceerde deze maand, september 2018, op zijn tiende verjaardag talrijke verslagen van de financiële crash van 2008. Deze maand is de aandacht gericht op de crash van de investeringsbank Lehman Brothers die tien jaar geleden de implosie van het alge­me­ne financiële systeem in de VS en wereldwijd heeft versneld. Volgende maand, oktober, zullen we ongetwijfeld meer horen over de crash toen deze zich verspreidde naar de gigantische verzekerings­maatschappij AIG en naar andere makelaars (Merrill Lynch), naar middelgrote banken (Washington Mutual), naar de financiële ‘armen’ van de autobedrijven (GMAC) en de grote conglomeraten (GE Credit), tot de 'te groot om failliet te gaan' banken zoals Bank of America en Citigroup en verder. Deze 'rapporten' hebben echter typisch een verhalend karakter en bieden weinig diepgaande histo­rische en theoretische analyse.

Over ING, Shell, Unilever en Rutte. De witwasaffaire van de ING blijft de gemoederen bezig houden. Begrijpelijk, want het gaat om geweldige belangen. In Het Financieele Dagblad van 14 september 2018 staat boven een artikel van hoogleraar Marcel Pheijffer: Leg bij ING-kwestie niet de focus op een bankier, maar op het hele systeem.

Het weekend van 15-16 september markeerde de tiende verjaardag van de instorting van de investeringsbank Lehman Brothers en de daarop volgende algemene financiële systeemcrash. Zake­lijke en reguliere media overspoelden de ether en drukten publicaties af met opnieuw uiteenzet­ting­en en beoordelingen van de gebeurtenissen van tien jaar geleden. De meesten promootten het the­ma over hoe de Federal Reserve en het ministerie van financiën ons allemaal redden voor een soort­gelijke depressie als in de jaren dertig. De achterliggende boodschap is dat 'HET' vandaag niet kan gebeuren vanwege de verschillende hervormingen die zijn ingesteld na de crash en die nu de herhaling van iets vergelijkbaars zoals 2008 zouden voorkomen.

Traditioneel heeft het bankentoezicht zich toegespitst op de garantie dat elke bank een solide balans vertoont. De in 2007 uitgebroken financiële crisis heeft aangetoond dat dit niet volstaat. Na het bankroet van Lehmann Brothers in 2008 liepen haast alle grote banken in het Westen het risico om failliet te gaan. Hieruit leert men dat het financiële systeem vaak op een crisis afstevent zonder dat dit uit de balans van de individuele banken blijkt. De toezichthouders zijn daarom internationaal overeengekomen ook een zogenoemd macroprudentieel toezicht uit te oefenen. De term ‘prudentieel’ stamt uit het Engels en betekent ‘verstandig/voorzichtig’. Maar in de praktijk is er niet zoveel verstandigs aan de nieuwe regels, het gaat vooral om oogverblinding.

Eric Toussaint, van de onderzoeksorganisatie naar de gevolgen van schulden CADTM, werd ge-interviewed door Marie Brette voor TV5 Monde. Over de triomfantelijke aankondiging van EU-politici dat Griekenland eindelijk door de crisis heen zou zijn en geen geld meer hoeft te lenen.