De Russische invasie van Oekraïne blijft maar doorgaan, daardoor komen er steeds meer doden en vluchtelingen, en worden Oekraïense steden, boerderijen en huizen verder vernietigd. In de grote economieën woedt een andere oorlog: de oorlog tegen de inflatie.
Op zaterdag 15 januari werd in Den Haag door de Haagse Mug een kleine bijeenkomst georganiseerd, met aansluitend een soort actie, over de mysterieuze ‘ontwikkelingtsbank’ FMO. Hierbij een kort overzicht van de bij de presentatie gegeven informatie en links naar meer over de bank. Het is hier en daar wat telegramachtig. In de toekomst zal een deel van de genoemde stukken over FMO verder vertaald worden.
Als corona meewerkt, en de mensen die het in toom proberen te houden, hebben we het aanstaande zaterdag over de FMO, een bank van de overheid in Den Haag. De Financieringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden zorgt wereldwijd voor meer problemen dan oplossingen en kan daarom beter opgeheven worden, is de stelling.
De Europese ombudsvrouw Emily O’Reilly tikt de Europese Commissie op de vingers wegens de onkiese keuze van Blackrock voor het uitvoeren van een studie over het integreren van sociale en ecologische normen in de regulering van banken. ‘Onkies’ is hier wel een zéér sterk understatement, want men kan de keuze van de Commissie eerder een provocatie noemen, toch voor wie zich een klein beetje bekommert om het algemeen belang.
Dit is het tweede artikel over het boek Een Land van Kleine Buffers van Dirk Bezemer. Henry van Maasakker schrijft de recensie in vier delen; eerst drie delen met een beschrijving van de inhoud van het boek, dan een afsluitend artikel met commentaar. Dit is deel 2, over het gelijknamige deel van het boek, Werken voor het geld.
De Europese Investeringsbank (EIB) is de financiële arm van de Europese Unie (EU) (*1) en mag natuurlijk niet verward worden met de Europese Centrale Bank (ECB). De Investeringsbank bestaat sinds 1958, dus zolang als de Europese constructie zelf; de lidstaten zijn er de aandeelhouders van. De zetel is gevestigd in het Groothertogdom Luxemburg, Werner Hoyer is voorzitter van de EIB.
Het boek ‘Een Land van Kleine Buffers’ van Dirk Bezemer (*1) is het misschien wel belangrijkste boek dat dit jaar over de economie in Nederland is verschenen. De financialisering van de Nederlandse economie en haar negatieve gevolgen worden er integraal in geanalyseerd. Henry van Maasakker bespreekt het boek dan ook uitgebreid, in vier etappes. In drie artikelen wordt de inhoud van het boek beschreven. In een afsluitend vierde deel zal commentaar en kritiek gegeven worden. Maar nu eerst deel 1.
Het Oekraïense pluimveebedrijf MHP, een van de grootste exporteurs van kipproducten naar de Europese Unie, gebruikt brievenbusmaatschappijen in belastingparadijzen Luxemburg en Cyprus om in eigen land belastingen te ontlopen, blijkt uit een nieuw rapport van Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO). De agressieve belastingpraktijken van de pluimveeproducent staan in schril contrast met de doelstellingen van de internationale ontwikkelingsbanken die het bedrijf hebben ondersteund.
Het is enigszins vergelijkbaar met de internetsupermarkt picnic in Nederland, die ook beweert geen supermarkt te zijn en dus niet aan de arbeidsregels gebonden te zijn voor haar personeel. In Duitsland heeft de internetbank N26 (1500 werknemers) geprobeerd te voorkomen dat haar werknemers zich konden organiseren in een ondernemingsraad. De bank ging daarbij op haar plaat. Een commentaar van Markus Reuter van de Duitse website Netzpolitik
De regeringen en de bevolking reageren vooral op de pandemie. Ondertussen ontvouwt zich een financiële crisis zonder dat we worden uitgenodigd voor de discussie. Centrale banken en regeringen leggen tientallen miljarden steun op tafel om ons gerust te stellen en door de storm te loodsen. Ze zijn ook bedoeld om de ineenstorting van het banksysteem te voorkomen en om te voorkomen dat er te veel verliezen voor 'beleggers' ontstaan.
In de week van 18 februari werd het boek Dark Towers (in het Nederlands Duistere Bank) wereldwijd gelanceerd. Het is een onthullend boek over een van de grootste banken op aarde. Maar de reden dat het boek geschreven werd, en dat het zoveel aandacht trekt, is vooral dat het de huisbank van Donald Trump is.
De voormalige vice-premier en minister van Buitenlandse Zaken Sigmar Gabriel wordt lid van de raad van bestuur van de Deutsche Bank. Gabriel is een politiek zwaargewicht en sociaaldemocraat en doet hiermee een Wim Kokje die nogal bekritiseerd wordt. De omstreden bank komt ook onder vuur te liggen met komende onthullingen in een boek over hun diensten voor Donald Trump.
In vijf plaatsen waaronder mijn woonplaats Hoogeveen is een pilot gestart waarbij banken klanten die rood staan oproepen iets aan hun financiën te doen en verwijzen naar schuldhulpverleners. Hieronder mijn reactie op deze idiote kampanje.
In een eerder artikel concludeerden we dat de banken tien jaar na de crisis vrolijk verder gingen met gerommel met de boekhouding, het manipuleren van markten, belastingontduiking en geld witwassen. Maatregelen om banken veiliger te maken zijn onvoldoende, tegenstrijdig en soms zelfs contraproductief. De maatschappelijke kosten van bankreddingen waren torenhoog, de schade aan de reële economie die ze met hun crisis veroorzaakten gigantisch en onherstelbaar. Tegelijkertijd zijn de maatschappelijke opbrengsten van banken laag en de vraag rijst of banken eigenlijk wel waarde toevoegen. Met andere woorden, leveren de banken ons eigenlijk wel wat op?
De 19e eeuwse econoom Bastiat stelde vast: “Wanneer plunderen een manier van leven wordt voor een groep mannen in de samenleving, creëren ze in de loop van de tijd een juridisch systeem dat het toestaat en een morele code die het verheerlijkt” (*1)
Met de dag wordt duidelijker dat een nieuwe economische crisis nadert, ofschoon (of: aangezien) de beurzen hoog staan. Sinds 2012 is bijvoorbeeld de AEX, de belangrijkste Nederlandse beursindex, van 280 punten naar zo’n 550 punten gestegen.