vrijhandel

Nederland kreeg zware kritiek van Spanje en Italië voor zijn weigering een Europees corona-steunfonds op te richten. Minister van Financiën Hoekstra pareerde die kritiek met verwijten van financieel wanbeheer door de vragende landen maar krabbelde later terug met een mea culpa. Hij was niet voldoende 'empathisch'. Er is meer aan de hand. De Nederlandse spreekwoordelijke spaarzaamheid heeft een aantal onfraaie kanten, die de Nederlandse regering liever onbesproken laat.

Nieuwe CETA documenten onthullen: voorzorgsprincipe en pesticidenbeleid worden weggegeven in geheime comités

De Wereldhandelsorganisatie (WTO) loopt op zijn laatste benen, omdat de regering-Trump de benoeming of herbenoeming van rechters van de beroepscommissie blokkeert. Dat beroepsorgaan doet bindende uitspraken bij handelsgeschillen en is de centrale steunpilaar van de 24 jaar oude multilaterale instelling.

Het internationale handelsverdrag met Canada, CETA, is al ruim twee jaar actief. Het zorgt er mogelijk voor dat er goedkopere producten in de Europese winkels komen te liggen. Maar er zijn ook zorgen.

22 organisaties hebben een brief gestuurd met hun zorgen over het CETA verdrag naar de Tweede Kamer.

Vandaag stemt het Nederlandse parlement. In februari heeft Nederland de kans om het CETA-verdrag te stoppen. Als we dat niet doen, komen Nederlandse boeren verder onder druk te staan door oneerlijke concurrentie en wordt het nog moeilijker om een eerlijke prijs voor een zo milieu- en diervriendelijk mogelijk product te krijgen.

U herinnert zich toch nog TTIP, het Transatlantic Trade and Investment Partnership, het geplande vrijhandels- en investeringsverdrag tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten waar zoveel protest tegen gerezen was? Tot een overeenkomst is het niet gekomen, en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit maar gedeeltelijk aan het protest te danken is. De laatste onderhandelingsronde had plaats in oktober 2016, dat was dus de maand voor Trump tot president van de Verenigde Staten verkozen werd.

(28 januari 2020) Nederlandse supermarkten die Zuid-Afrikaanse bulkwijnen importeren dragen bij aan slechte arbeidsomstandigheden in de wijnindustrie, zo blijkt uit onderzoek door SOMO en TCOE. Beide organisaties willen met hun rapport het bewustzijn over deze schendingen vergroten en het werk van lokale vakbonden ondersteunen. Ze roepen Albert Heijn, ALDI, Jumbo, Lidl en PLUS op actief hun ketens te verbeteren risico´s in kaart te brengen en niet blind te vertrouwen op certificeringsinitiatieven.

De EU wil op wereldvlak een leidende rol spelen op het gebied van de strijd tegen de klimaatopwarming, en men kan niet ontkennen dat ze op dat vlak belangrijke initiatieven nam. Maar één ding verhindert de EU om die rol consequent en effectief te spelen: haar huwelijk met de kapitalistische bedrijfsbelangen.

De Vietnamese onafhankelijke journalist Pham Chi Dung heeft het Europees Parlement opgeroepen om het vrijhandelsakkoord tussen Eu en Vietnam (EVFTA) niet te ratificeren. Hij deed dat met een videoboodschap aan de vooravond van zijn arrestatie afgelopen november.

Dutch Diarymen Board (DDB): ¨Oneerlijke handelspraktijken in de Nederlandse zuivelindustrie leiden tot voedselverspilling en machtsmisbruik¨. 

Dit factsheet is het eerste van twee studies naar hoe CETA de rechts- en machtspositie van Noord-Amerikaanse bedrijven in de EU versterkt, en daarmee Europese overheden en belastingbetalers blootstelt aan potentiële claims.

Naar aanleiding van een verzoek van de ministers Stef Blok en Sigrid Kaag van respectievelijk Buitenlandse Zaken en Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, kwam de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) afgelopen juli met het advies om een nauwere samenhang in het regeringsbeleid na te streven tussen duurzame ontwikkelingsdoelen en mensenrechten (1).

De onderhandelingen rond een ‘bindend VN-verdrag over bedrijven en mensenrechten’ zijn zowel belangrijk als interessant. Belangrijk, omdat een dergelijk verdrag heel wat onrechtvaardigheid uit de wereld zou kunnen helpen, of op zijn minst juridisch verweer, inclusief schadevergoeding, zou mogelijk maken voor de slachtoffers van mensenrechtenschendingen door multinationale bedrijven. Interessant, omdat de positie van de belangrijke spelers hier duidelijk tot uiting komt: die van regeringen, bedrijfslobbys, sociale organisaties, de Europese Unie (EU) …

De EU wil bij de Wereldhandelsorganisatie WTO een zaak aanspannen tegen Colombia. Het gaat over tariefheffingen op geïmporteerde bevroren frietjes uit Nederland, België, Duitsland en Frankrijk. Deze handelskwestie verhult een harde concurrentieslag tussen friettransnationals op het Zuidamerikaanse continent. Volgens Jonathan Matthysen van Oxfam Wereldwinkels is er echter ook sprake van veel ´bijkomende schade´. Terwijl de nationale overheden de belangen dienen van de voedselindustrie worden vooral kleinschalige landbouwers en (ethische) consumenten het slachtoffer. En er wordt niet of nauwelijks rekening gehouden met de milieukosten van de productiemethode.

De Amerikaan van Noorse afkomst, Thorstein Veblen, hield zich rond de vorige eeuwwisseling niet aflatend bezig met het leveren van ‘bijtende kritiek op pralerige pretenties’ (Den Hollander: 1976, p.155). Zijn wetenschappelijke jargon als econoom en socioloog was typerend. Hij sprak over ‘opzichtige verspilling’, ‘opzichtige consumptie’, over de fase van barbarisme, over de roofzuchtige cultuur, waarmee hij verwees naar het equivalent dat we nu van de zogeheten rijken der aarde en de financiële hyena’s kennen. De roofzuchtigen lieten, zo beschrijft hij, de culturele barbarij maatschappelijk ontstaan. Door de door hen gefinancierde lobbyisten en het financieel steunen van hen gezinde politieke partijen houdt vervolgens de politiek die barbarij in stand.

Toen even meer dan tien jaar geleden de economische crisis uitbrak, met de bankencrisis en een economische krimp, veronderstelden velen dat dit het einde was van het klassieke neoliberalisme: het streven naar globale vrijhandel op basis van marktwerking, die alle poriën van de (nationale) samenlevingen moest doordringen en toch, althans in sommige westerse staten, gepaard ging met ene beperkte mate van democratie.

Na 20 jaar onderhandelen landden vorige week Mercosur (Brazilië-Argentinië-Paraguay-Uruguay) en de Europese Unie met een nooit geziene handelsovereenkomst. CETA, de deal tussen Canada en dezelfde EU, is in vergelijking maar peanuts. Celso Amorim, ex-minister van buitenlandse zaken onder president Lula, merkt op dat het niet toevallig is dat de EU nu plots doorduwt, op het moment dat Brazilië en Argentinië economisch en politiek verzwakt zijn. Zou dat kunnen?

Frankrijk is gastland voor de volgende bijeenkomst van de G7 [Verenigde Staten, Japan, Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Italië, Canada.] die van 24 tot 26 augustus 2019 in Biarritz wordt gehouden.

Ondanks aanhoudende druk van medewerkers en de vakcentrale FNV weigert de leiding van retailer Picnic om de supermarkt-cao in te voeren. Die cao zou niet van toepassing zijn omdat het bedrijf geen winkels, vakkenvullers en kassapersoneel heeft. De FNV dreigde op 15 februari met een rechtszaak. De sommatie volgde op 4 maart en de dagvaarding op 17 mei. Ondertussen beschuldigt de FNV de retailer van nepnieuws en misleiding van zijn medewerkers.