Spanje

De gemeenteraadsverkiezingen van 26 mei waren geen succes voor de zogeheten Fearless Cities of alcaldes del cambio zoals ze in Spanje worden genoemd. Hoewel het op sommige plaatsen, zoals in Madrid en Barcelona zeer nipt was, werden de meeste rebelse steden na een bewind van vier jaar terug naar af gestuurd. Althans zo zag het er naar uit.

Minder dan een maand geleden werden er in Spanje parlementsverkiezingen gehouden (die nota bene gunstig uitvielen voor Pedro Sánchez en zijn socialistische partij PSOE) en op 26 mei mochten de Spanjaarden alweer drie keer voor verschillende bestuursniveaus hun stem uitbrengen. Deze keer voor Europa, voor de regionale besturen en voor de nieuwe gemeenteraden die om de vier jaar opnieuw verkozen worden. Voor de Spaanse rebelse steden werden deze laatste verkiezingen een zeer belangrijke testcase.

Haast ongemerkt in het buitenland, in het geweld van de Europese verkiezingen, is er voor de progressieve ‘communalistische’ gemeenschap een kleine ramp geschied bij de gemeentelijke verkiezingen in Spanje. Deze vonden tegelijkertijd met de verkiezingen voor het Europees Parlement plaats, op 26 mei. Zowel in Madrid als in Barcelona verloren de partijen/kandidaten die de vorige keer vanuit de ‘pleinbeweging’ 15M in 2014 waren opgekomen en toen verrassend de verkiezingen wonnen.

Zo’n 500 Spanjaarden die in Nederland werkzaam zijn (geweest) via uitzendbureaus hebben zich afgelopen jaar bij hun ambassade beklaagd over uitbuiting in Nederland. Na een artikel in een toonaangevende Spaanse krant, wordt het ook in Nederland langzaam nieuws.

(English version at bottom) Barcelona is vermaard om hoe bewoners daar geprobeerd hebben zich te verzetten tegen ontruimingen, nadat door de crisis veel mensen hun hypotheken niet konden afbetalen. Hieronder een mooi voorbeeld van een zaak die glorieus gewonnen werd. Een vermaarde huizenraider, Blackstone uit de VS, deed een poging om massaal te ontruimen of ontruimde huizen in de stad op te kopen. De bewoners laten het niet over zich heen komen.

Als je op de vrijdagmiddagborrel of een verjaardag het gesprek brengt op de kwestie Catalonië is sprake van meewarige vermoeidheid. 'Wat moeten ze toch met onafhankelijkheid. In Spanje zijn ze de rijksten. Wat willen ze nog meer'. 'Laten ze een voorbeeld nemen aan de Friezen die hun nederlaag tegen ons waardig dragen'. 'Ze vechten tegen windmolens want alles wordt  tegenwoordig toch geregeld vanuit Brussel, dus wat zeuren ze over Madrid. Daarbij is Spanje een democratie net als wij, met zo'n leuk koningspaar'. 'Het zijn de verlangens van een kleine minderheid. De meerderheid wil gewoon bij Spanje blijven'. Dat is wat je hoort en, niet verwonderlijk, wat je leest.

De oproep van dit jaar voor een wereldwijde vrouwenstaking ter gelegenheid van de vrouwendag op 8 maart leverde overal ter wereld protesten en demonstraties op. Maar nergens was de weerklank groter dan in Spanje.

8 Maart is internationale vrouwendag, dat weet iedereen. Elk jaar. Maar dit jaar maken ze daar in Spanje een echte strijddag van.  Vrouwen die georganiseerd zijn  in vakbonden hebben vrouwen opgeroepen om die dag het werk neer te leggen. Enkele radicale bonden roepen op tot een 24-uurs staking, andere bonden tot een symbolische staking van 2 uur.

Gezamenlijke verklaring van CGT, Solidad Obrera en CNT over de situatie in Catalonië

Lezing over sporen van de Spaanse burgeroorlog in Amsterdam Noord, door Rien Dijkstra, secretaris van Stichting Spanje 1936-1939 en in die hoedanigheid betrokken bij activiteiten en publicaties over de Spaanse Burgeroorlog en de Spanjestrijders en -vrijwilligers.

Het optreden van de Spaanse Staat tegen het Catalaans referendum van zondag 1 oktober gaat gepaard met de aantasting van fundamentele burgerrechten. De Catalaanse vakbondsfederatie CGT roept daarom op tot een algemene staking op dinsdag 3 oktober. We publiceren hier het perscommuniqué 1 dat de Catalaanse CGT publiceerde op 27 september.