Het Europees Parlement keurde op 13 februari een zoveelste vrijhandelsakkoord goed, deze keer met Singapore. Er is ook een ‘investeringsakkoord’ aan toegevoegd, om multinationals te beschermen tegen ‘onheuse’ behandeling door overheden, zoals nieuwe milieureglementering, sociale bepalingen, wetgeving ter bescherming van de volksgezondheid enzovoort, stuk voor stuk maatregelen die een risico kunnen betekenen voor de bestaansreden zelf van multinationals: de winst.
In Deel 1 brachten we de belangrijkste instellingen van de Europese Unie in herinnering. In een tweede aflevering werden vraagtekens geplaatst bij een argument dat we tijdens de komende verkiezingscampagne nog wel vaker zullen horen: de EU als vredestichter. In dit derde deel bekijken we een aantal gebeurtenissen en ontwikkelingen van de voorbije vijf jaar die ons ook voor de toekomst belangrijk lijken, in het bijzonder vanuit het perspectief van links verzet tegen het neoliberaal Europa.
In 2012 kreeg de Europese Unie de Nobelprijs voor de vrede. Volgens de Nobelprijsorganisatie kreeg ze de prijs, omdat “de Unie en haar voorlopers meer dan zes decennia hebben bijgedragen aan de bevordering van vrede en verzoening, democratie en mensenrechten in Europa.” Wie de prijs voor de vrede krijgt wordt ieder jaar bepaald door een comité van vijf leden van het Noorse parlement.
De Europese Commissie ligt op ramkoers met de Italiaanse coalitieregering van de rechtse Lega Nord en de Vijfsterrenbeweging. Voor het eerst sinds ze deze bevoegdheid in 2013 kreeg, keurt de Commissie nu een nationale begroting in zijn geheel af.
De EU-Commissie geeft de Italiaanse regering drie weken om haar begroting te herzien, anders wordt ze afgewezen. Matteo Salvini, vice-premier en leider van de uiterst-rechtse Lega, vindt dit een oorlogsverklaring aan het Italiaanse volk, want dit is een begroting “voor het volk”. Brussel denkt Rome, met de hulp van de beruchte rating bureaus, onder druk te kunnen zetten; Salvini denkt te kunnen weerstaan met de dreiging van vervroegde verkiezingen, die hij op zijn één been zou winnen.
Anderhalf jaar na Adults in the Room van Yanis Varoufakis over zijn korte passage in de Eurogroep schrijft voormalig voorzitter van de Eurogroep Jeroen Dijsselbloem zijn versie 'De Eurocrisis - Het verhaal van binnenuit'. Een vlot geschreven en zeer overtuigend relaas - maar niet in de richting die de auteur zelf heeft bedoeld.
Ferdi De Ville is professor politieke wetenschappen aan het Centrum voor EU-studies aan de Rijksuniversiteit Gent; hij is ook actief in de denktank Minerva. Twee jaar geleden was hij co-auteur van een kritische studie over TTIP, het (voorlopig gesjeesde) vrijhandelsverdrag tussen de EU en de VS (*1).
Eric Toussaint, van de onderzoeksorganisatie naar de gevolgen van schulden CADTM, werd ge-interviewed door Marie Brette voor TV5 Monde. Over de triomfantelijke aankondiging van EU-politici dat Griekenland eindelijk door de crisis heen zou zijn en geen geld meer hoeft te lenen.
De afgelopen week, toen de Italiaanse populistische partij de '5-Sterrenbeweging', een regering begon te vormen, kregen plotseling de realiteit van de Italiaanse schulden (bij overheid en banken) en de 7 jaar durende stagnerende Italiaanse economie de aandacht van media, investeerders en politici.
Het nieuws van vanochtend: de Europese Commissie heeft zojuist aangekondigd, via haar mededingingscommissaris Margrethe Vestager, dat zij het groene licht geeft aan de fusie tussen Bayer en Monsanto.
Access Info Europe is een in Madrid gevestigde mensenrechtenorganisatie. Met een ploeg van experten legt de ngo zich toe op het recht op informatie, de toegang van het publiek tot overheidsdocumenten, in het bijzonder in het kader van de Europese Unie.
Op verzoek van de EU-Commissie hebben de ministers van Financiën van de 28 lidstaten een zwarte lijst van fiscale paradijzen opgesteld. Of liever, paradijsjes, want op de lijst van 17 staan overwegend onbetekenende mini’s. Vooraf was overeengekomen niet in Europa zelf te zoeken. En onder allerlei druk verdwenen enkele paradijzen plotseling van de lijst. Zoals Qatar dat twee dagen na de bekendmaking van de lijst, bezoek kreeg van de Franse president Emmanuel Macron die er voor 11 miljard euro contracten tekende. Er is ook een “grijze lijst” en die is volgens kenners al iets interessanter.
Zoals aangegeven werd in ons artikel “EU wil overheidsinitiatief volledig nekken” heeft de Europese Commissie inderdaad op 6 december het voornemen bevestigd om het ‘Begrotingsverdrag’ (TSCG) tot een integraal deel van de Europese wetgeving om te vormen, om dus de Trojka te institutionaliseren.
Vandaag (31 oktober) is het drie jaar geleden dat de druk van de EU op Italië een einde maakte aan een van de meest succesvolle humanitaire missies, ‘Mare Nostrum’, een operatie voor het zoeken en redden van vluchtelingen die in een jaar tijd 130.000 vluchtelingen veilig aan land bracht op de Europese kusten. Ben Hayes en Frank Barat kijken terug op de drie jaar sinds er een einde kwam aan Operatie Mare Nostrum.
De Europese Commissie wil nieuw beleid ontwikkelen om het functioneren van de voedselketen te verbeteren. Ondanks bestaand beleid is er nog steeds sprake van gebrek aan marktevenwicht en scheve winstverdeling die vooral de primaire producenten hard raakt. Commissaris Hogan wijst in dit verband naar de grote inkoopmacht van supermarkten. Hij wil nieuw beleid dat oneerlijke handelpraktijken effectief aanpakt, markttransparantie stimuleert en een zekere samenwerking tussen boeren en telers toestaat. Daarom vraagt hij om ervaringen met machtsmisbruik in de keten. Het Fair Trade Advocacy Office in Brussel steunt dit initiatief en biedt aan om (geanonimiseerde) klachten te verzamelen en door te sturen.